Alle inzendingen over Natuur OR Zure regen

regen huilt zo ook... de wind!…

Er komt een einde aan de zure regen en moeder aarde wordt van Bush verlost. Een ideaal klimaat ligt in 't verschiet en knechten zijn er evenmin als bazen. Geen extremist probeert zich op te blazen en tolerantiegrenzen zijn er niet. Er zijn geen onvergoede taxiritten, geen artsen die fatale fouten maken.…

Zuur van regen dat op de aarde valt gaat de dag over in de nacht vermoeid en half gebroken sluiten we de ogen droombeelden die samen komen op het gefluister van de dood soms lijkt moeder aarde het toneel waarin eenieder een rol moet spelen alleen de kerstboom blijft staan door de eeuwen heen wit als sneeuw van vrede dat daalt als een…

Verlangend loop ik naar de kraam waar, kundig van zijn graat ontdaan, hij snel in partjes wordt gesneden en getooid met frisse sierlijkheden van snippers ui en plakjes zuur, dit verrukkelijk schepsel van moeder natuur in al zijn vette smakelijkheid mij vriendelijk wordt aangereikt Tongstrelend voor mijn smaakpapillen die alleen al door de voorpret…

maak deze misdadigers vooral het leven zuur…

dit alles klinkt toch ontzettend zuur…

Modder besmeurt het lijf regen spoelt schoon wind droogt lijf en haar natuur kleurt beelden honden doen ons lachen soms blaffen wij terug en met rugwind beleven wij ons leven.…

Als de koperkleurige zon het bos met bronzen tinten tooit, als alles is verstild, warm van toon, verwaaien de winden en spoelt de regen zich weg. Dan wacht de natuur op het stille sterven in het koude wit, van de lange winter.…

Alles wordt wat zachter bijna vreedzamer maar toch is er niets veranderd niet meer dan wat natuur. De invloed van de zon en daarmee ook de regen in je leven en het bestaan is dat nu wel zo aangenaam?…

herfstklanken dansen met de regen als zilveren klokjes klinkt het adagio meeslepend en ontroerend de natuur houdt haar adem in tot het crescendo klinkt van een symfonie die met fijne penseelstreken een overweldigende kleurenpracht schildert de geboorte van de herfst…

want wie weet nog van zure plekken waar je plast om brave hendrik te trekken we lijken contact gestoord met natuur Mazzel is het boek van nicolaas anslijn over die brave hendrik van de ganzevoet over hoe je jeugd met deugden opvoedt zodat de naam nog in archieven zal zijn Als onze jongens straks in duitsland komen krijgen ze het gewoon…

Kan jij of Kan jij niet, dat is de vraag Of Kan jij kan dat weet ik eigenlijk niet En of het Kannen is boeit mij geen biet Moet Kunnen toch, dat zeggen we zo graag In wezen gaat het niet om Kan of Kun Om hen of hun, kond met een d of t Nee, zo gaat ali nooit met quizje mee Drie-in-de-pan, enjoy, have lots of fun Dus haal in godsnaam alles…

Als er nooit geen wolk zou wezen die geen regen meer bevat ja, dan zou ik biddend vrezen want al het groene ligt dan plat... Als de mens eens zou bedenken hoe de natuur toch helemaal klopt als het regent, niet doemdenken alles is in de natuur verstopt…

Er is Iets in het leven dat de regen zingen doet, Iets dat de winter zomers maakt en je tranen lachen laat. Er is iets in het leven dat zure wolken kleurt tot zoet, Iets dat doorgaat tot je schatert en niet maalt om al je flaters. Er is iets in het leven dat heel stil deelt in je verdriet, zo stil dat je ‘t soms niet ziet.…

tranen uit de hemel ze vallen in de sloot ik sta onder een bladerengevel een oplossing die de natuur mij bood in de verte zie ik zeven kleuren in schril contrast met de grijze lucht is het om ons op te beuren wanneer een ieder weer eens om al die regen zucht…

Het is de junimaand nog niet ontstegen Het grasveld zompt en voelt haast als het wad De naaktslak viert massaal io vivat En onkruid tiert als dank voor bakken regen Het is dus flink genieten, echt en puur, Van deze zomerpracht van de natuur…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier en planten opnieuw zingen met druppels nat, doch... zacht en teder!…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

Vlammende kussen Van Moeder Natuur…

in de ondoordringbare ochtend mist waarin het dauwen van de regen overschaduwd wordt door de stralen van de zon die zich bevind aan de horizon zonnebloemen zo mooi en groot in het pure beleven is dit schilderswerkje een nostalgische en romantische associatie met landelijke en romantische tafereeltjes het juweeltje van deze prachtige natuur…

Gedachten ik neem mijn pen inkt vulde mijn vel papier gedachten leg ik vast de mooie wereld met zijn pracht en praal de zuivere natuur , schoonheid van de zee zon en wolken raken elkaar aan wonderbare wereld de wind de regen stormen van de natuur vast gelegd in een gedicht zo als een foto die herinneringen opslaat zijn het nu woorden…

ik word tot orde geroepen maar door wie en met welk gezag enkel de natuur krijgt mij op de knieën met een bittere pil en een zure lach…

Regen, droefgeestig het straatbeeld. Paraplu's waaronder mensen verscholen In de kraag van hun jas zouden willen Dat het anders was. Een fietser op de dijk, eenzaam, Door en door nat. Uitgestorven lijkt de stad, harde regen, De natuur doet zijn werk, planten, Bomen en ook mensen zij hebben het nodig.…

In de natuur waarin ik voor je viel Op het gras van de liefde Soms ruzies tijdens de regen Maar het werd vrede in de maneschijn Onze liefde als een enorme eik Waar langzaam de bladeren van af vielen En niet meer terug aan groeiden De eik die stierf…

wanneer hij gesloten bleef die mond en zijn lichaam uit werd gekapt in de wazige steen van achtergrond is de tijd mij sneller ontsnapt toen die mond vierde met een lach en een lieflijk woord achter zijn zeldzaam vreugdige lippen lag was het al een stralen in de pijn ach, toen de armen mij bijna aan gingen spreken was mijn hartje al zo…

Vraag me niet mijn ogen te sluiten voor alle ellende en verdriet vraag me niet mijn gevoelens te verstoppen want negeren, dat kan ik niet Vraag me niet mijn mond te houden over de harde werkelijkheid Vraag me niet te doen alsof Alles goed is in deze tijd Ik moet hier even doorheen deze appel is erg zuur laat me maar even alleen…

Het was een ongewone dag waar ik een hoedje mij zou schrikken toen ik thuiskwam van de markt na een drukke winkeldag en in de binnenspiegel zag na wat gehaaste ogenblikken hoe door zomerzon gesnoerd een zak met appels lag te stikken hoe een volle zak met appels lag te broeien op die dag en er zo vastgesnoerd en wel zoet in een kinderzitje…