Alle inzendingen over Pad OR Indruk OR Eenzaamheid

Dus bekruipt je dat gevoel van een zondag zonder doel, ga op pad waar mensen zijn, en hef met hen het glas vol wijn, op jullie verbondenheid samen ten strijd: Adieu zondagmiddag-eenzaamheid...!…

web spon Toen de uitspraak geklonken had scheen ‘t vooruitzicht kil en koud Buien wachtte nooit ‘t rechte pad na elk ontslag opnieuw in de fout Toen de stilte al lang normaal was scheen het eenzaam, somber licht In ‘t dikwijls geledigde borrelglas over zijn toekomst zonder uitzicht…

Ver lopen wegen en paden over wereld van weten of niet in ruimte verloren in wijdheid van verschillende meningen en door velden van gevoel waait de eenzame wind van hoop op goede keuze in beperkte wetenschap wie zal die ruimte kennen?…

Toen de zon onderging heb ik mijn woorden voor je neergelegd langs het smalle pad in het eenzame donker in het koude licht van de maan onvindbaar onleesbaar. Kijk hoe in het vroege ochtendlicht de jasmijnboom bloeit Ruik de de geur van opkomende bloemen…

Chansons Alhoewel het zich in Parijs afspeelt heeft Chansons toch iets van 'Dood in Venetië' en dat komt in mijn perceptie - de mijne, de uwe mag afwijken - door de gesloten Matthijs armen stijf tegen buik en borst van achter een donkere zonnebril glurend naar de betoverende lieve levendige lichamelijke lach van Rob Som verraadt…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

al die tijd schreef ze diep in vleesgeworden papier mengt het rood zich met kleurloos zwarte tranen van letters bleef niets meer over enkel de vage indruk van een verleden dat elk moment dreigt heden te zijn en heden te blijven ofschoon de indruk vervaagt na al die tijd…

Je bent die Je bent - maar Wat is je Schaduw dan, Is dat de indruk Die je achterlaat Als je er niet Meer bent?…

verstoten van huis en haard dwaalde ze onbegrepen door de velden van isolement waarin het rijk der schimmen de hare werd, zich ontpoppend tot 'n schaamteloze gebruiker kropen stemmen uit pakken melk overal afluister apparatuur de wereld was krankjorum geworden zij verdronk..…

Ik denk veel en breed aan de mensen om me heen en de wensen die ik heb met hen en vraag mezelf af wie weet wie ik ben en hoe ik mezelf ken.…

Een wonder dat ben jij Een wonder dat jij valt op mij. Allebei hetzelfde gevoel is ook een wonder Want ik ben gewoon en jij bijzonder. In een kamer vol kijkt elke man om Logisch want je bent een seksbom. Ik adoreer en bewonder jou Jij bent voor mij de meest sexy vrouw. Maar het blijft toch een wonder Want jij vindt mij ook bijzonder…

gevolgd is het voorbestemde pad, de bestemming is bereikt maar als ik dit geweten had eenzaam kijk ik uit over het land van boven is niets wat het lijkt maar daarin heb ik mijn eigen hand...…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

wanneer opnieuw een mens je verlaat en stilte je bedekt dan is het alsof de zon nooit meer zal schijnen de eenzaamheid een krater slaat dat gat zal nooit meer sluiten de pijn niet meer verdwijnen en het gemis vreet zich een weg door de paden van herinnering naar buiten en ik huil…

Het leven bestaat niet uit toeval, vandaar dat het voor mij zo voelt dat onze paden elkaar kruisen, alles wat gebeurt is zo bedoeld. Ik heb je niet gezocht, ik kwam je spontaan tegen.…

de ezeltjes bij de geboortegrot van Zeus maken een zeer vermoeide indruk…

Met boosheid val je misschien op maar maakt doorgaans weinig tot geen indruk!…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

in eenzaamheid op pad met mijn verzonnen metgezel volg ik de loop van de rivier en denk aan wat ik had een poosje neem ik rust en ik herinner mijn vaarwel ik blijf voorlopig even hier maar plots word ik gekust ze zegt: "toen je daar zat, teleurgestelde jonggezel, zo met je ogen op een kier, was het alsof je bad."…

Weggerukt uit de werkelijkheid in verwarring verbaas ik mij over gevoel waarvan ik niet meer wist dat ik het bezat alles was grauw het dal was diep de weg omhoog leek lang en eenzaam het einddoel onbereikbaar het kronkelend pad dat ik nu volg leidt mij langzaam naar de top in het licht van jouw ogen ...…

Eenzaamheid brengt mij wie ik ben. Waar ik ook loop, hoever ik ook ga, onder grijze wolken of een klare lucht, rustig op pad of in paniek weggevlucht, ik weet wie ik ben en dat ik besta. Eenzaamheid brengt mij wie ik ben. Maar alles verandert zodra ik ver in de verte zie komen de klucht om hun luidruchtige drukte berucht.…

Even was je hier Een mensenleven lang Een seconde In de eeuwigheid Even was je hier In het voorbijgaan Een indruk Van menselijkheid…

als slapende reuzen in zwarte woestenij van as en lava verwrongen gesteente uitgespuwd door vurige monden vertellen verhalen uit een onrustig verleden grimmige wolken hangen boven een dessolaat landschap felle stukken groen omringd door een muur van ijs rijdend tussen beeldhouwwerken van moeder natuur bekruipt mij een gevoel van eenzaamheid…

Hij spuwt een wereld van ongenoegen naar de einder van vergetelheid. De landen der herkenning honen driedubbele hanenkraaien, dribbelend op zijn middenrif. Zijn hart zuigt de trilling als een kronkelende slang in de rivier der vervreemde galmen. Overtuigd van overschot aan gelijk, wrijft hij nog eens zijn kin schoon. Zijn identiteit…

Ribbeltjeslucht Ribbeltjesstrand Voetstappen in Wolkschelpenland…