Alle inzendingen over Paden

woordjes die zij jou leerde onderscheid van ‘t goede en ‘t verkeerde zij gaf je leven zin je zult haar altijd weer ontmoeten op iedere kruising van je weg bij alles wat je doet of zegt zal je haar met blijdschap groeten koester deze kostbare schat herinner steeds haar adviezen zij zullen niet aan kracht verliezen hou ze vast op heel je pad…

Jouw pad nam een weg met mijn woorden in je rugtas. Jouw reis is niet uit te drukken in tijd maar tot een climax.…

Door mijn eigen gesponnen web zit ik gevangen in mijn trui van losse wollen draden waarvan ik niet meer weet wanneer de steken zijn gevallen Met verbeten mond lig ik onder mijn deken van vlinders hun vleugels wijzen mij het pad waar ik met mijn blote voeten de aarde weer kan voelen Door mijn eigen tralies om mij heen te solderen voel…

wegen leiden naar het doel waar wij heen willen en normaal gesproken kom je geen enkele verrassing tegen paden onbekend nodigen ons heel mysterieus uit naar iets wie of wat er na een bocht zal wezen de onbekende weg die wij mensen hebben te gaan noemt men daarom ook niet voor niets: ons levenspad…

Ook jij kent dat smalle, steile pad. Vertrouwend op jouw eigen kracht, Klom ik schoorvoetend weer omhoog; Het liefst, had ik van plaats geruild......…

Twee padden, in een poel langs de Saar wilden dolgraag op pad, als een paar. Naar die vruchtbare sloot. Zonder vrees voor morsdood. Want ze pasten heel goed op elkaar!…

de avond blijft hangen, gejonast in de golven van een verleidelijke oceaan lonken oases nog begeerlijker in de dingen die ik ving en door een chirurgijn gedolven uit de mazen van de geest het blijft twijfelachtig of dat geneest om niet in een emotionele morgana te verdrinken, wedijver tussen scepticisme en ironie op het hobbelige pad…

Een paddenbezweerder uit Haren kon de orde niet meer bewaren, hij zocht naar de mand, floot schel langs zijn tand tot hij fluiterpadden zag varen.…

Vannacht vroeg ik mijn vader naar het geheim achter de terloopsheid van daagse dingen ik reikte hem de driftige deining aan van onze wanordelijke dagen sprak over de onmacht van voormannen en overmoedige vlagvoerders toonde hem de bloedsporen over bleke lijven wachtend sluimerde ik verder hij antwoordde niet misschien omdat hij al jaren…

voor mij ben je van glas je woorden zijn aan het breken wat je was een transparant gedichtenbeeld gedachten onderweg bestendigen in licht verveeld je bent gelezen in blikken van opzij een solitair met voeten in de wereld je handen komen dichterbij ik slijt je passen op het pad dat uitgelopen overbleef en zich opnieuw voordeed…

krontjong is gegaan naar de altruïstische dichter die speelt met woord en nylondraad zich niet aan loze zinnen bindt maar onomwonden horen laat hoe klanken reizen op de wind en verder trekt de karavaan het irritante zoemgezang van muggen lijdzaam ondergaan tot aan de pleisterplaats Malang om het verhevene te bereiken zal men acht paden…

ik ontsloot mezelf tot naar buiten gericht, om de lege koelkast met boodschappen te vullen, onderweg telde ik de mussen die in aantal schijnen af te nemen tussen de bedrijven en straten door tot iets ongrijpbaars of onecht ik droomde tegen mezelf en ontwaakte uit een ogenblik…

" bromt de pad. --------------------------------------------------------- Vertalingen en navolgingen in poezy (1884)…

gelukkig schijnt er zonlicht door de bomen ik moet nu wel ik heb zelf dit pad genomen nu val ik niet meer al doet de wond nog zeer ik ga opletten dit keer het pad is hobbelig…

zwerven wil ik zwerven met mijn geest zoekend ontdekken hier ben ik nooit geweest zwerven wil ik zwerven als een beest een pad begaan door niemand daar wil ik zijn geweest zwerven wil ik verdwalen nog ’t meest als ik maar nergens aankom dan ben ik er geweest…

Er klinken voetstappen daar ginder op het pad. De grindkiezels knisperen op het ritme van een lang verleden. Ze spreken de taal die symbool staat voor de liefde in een hart. Ze kleuren de oude mentale zwart-wit beelden in het heden. Iets van herkenning veert op in de geest.…

Gaandeweg word ik in contact gebracht met degenen die mijn pad kruisen Sommigen zullen afwijken van hun koers, anderen nemen liever een omweg Wie durft het aan om deze baan gade te slaan? Voor deze levensloop zul je toch op je intuïtie moeten vertrouwen Nee, geen doodlopende straat, welke weg volg jij?…

van straatlantaarn tot straatlantaarn dartel ik onderweg vallend in zwarte gaten het verkeerslicht biedt geen uitkomst het groen slaat regelmatig op hol aan beide zijden ontwaar ik de gloed van snelweg ondertussen vlot ik op het pad de linkerkant plat getreden de rechterkant overgroeid beide leidend naar het zelfde punt…

Daar lig je dan, totaal kapot gereden Je ingewanden rood en rauw ernaast Door dikke rubberbanden niet vermeden Het grote motormonster had weer haast Vaak heeft hij vier maar soms ook maar twee wielen Met weinig oog voor een klein dier als jij Geen stopborden voor lieve paddenzielen Geen zebrapad voor padden wild en vrij Jij zat daar…

zie het als een teken aan de wand niet onderhuids, maar open en bloot soms mistig en vaag, in weke kleuren vertakt, de armen wijd gespreid zilver, zacht, wakend of slaapnevelend water zie het niet als een proeve, het lukt geheid speels en vloeiend, wat kan er gebeuren tussen vroege jeugd en verre dood neemt zomaar een pad mij bij de hand…

laat mij proberen van een voorjaar te schrijven dat langzaam ontwaakt en je wijst mij de kleuren die de ochtend brengt de geuren mengt van herboren tijd laat mij proberen van een zomer te schrijven die ons leidt ver voorbij de bemodderde paden van het gevlei waar verdwaalde nomaden van de nacht verblijven laat mij proberen van een herfst…

Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op. En ja hoor, daar was mijn pad, Beneden in het dal. Mensen liepen er zonder tal. Ik keek, en zocht mijn man. Ik zag hem niet.…

Het valt niet mee Dit pad te bewandelen Toch blijf ik door gaan Steeds verder Stapje voor stapje Steeds meer lucht Steeds meer ruimte Steeds meer Ik…

er eindigt nooit een pad afslagen zijn er vele maar waar we kruisen haaks op de weg is er altijd overleg voorheen was er de paddenstoel die richting gaf maar lijkt nu overleefd in samen delen kiezen wij een pad dat toekomst heeft die wij alleen betreden…

De witte paden Hebben elk hun verhaal Een verleden, maar nooit een toekomst De roze paden, staan voor het heden Zodra ze wit zijn, zijn ze het verleden De onbelopen paden Op de huid van mijn arm Daar is mijn toekomst Daar maak ik paden Rood, donker rood Op het donkerste moment…

gelokt door de geur nam zij het pad der rozen raakte pas verstrikt toen het pad steeds smaller werd wat resteerde was haar geur (tanka)…

Het pad naar genade is een lange weg, Het is een moeilijk begaanbaar pad, slechts te belopen als je geduld hebt, een echte Vriend, en tijd zat.…

Diamanten wegen van de nacht Verbergen duistere paden van het leven Aarzelend trekken ze de aandacht Door herinneringen gedreven Verborgen tussen ster en duisternis Roerloos verzonken Zoekend naar vergiffenis In pijn verdronken Gewond door het verleden De toekomst staat stil Zich een weg banend door het heden Struikelend over onwil…

Geef nooit op maar denk: Ik moet een nieuw pad vinden.…

maar in het klein bewegen volgde jij toch het licht waarmee de dromen opengingen jij schaduwde tot de cirkel was gelopen en je herinnering en fantasie terugdraaiend naar een volgende scene gingen in de mimiek van je gelaat kon je de emoties zien waarmee alles gepaard ging in spannen en loslaten op het avonturen pad…