Alle inzendingen over SYMBOLEN OR HANDDRUK OR ZIELELEVEN

herinnering tekent al vroeg je huid de buitenkant in letters en symbolen zie de rijkdom die er onderhuids verscholen ligt in ongesproken woorden wist jouw blik mij te bekoren in zielscontact je hand en warme lach met alle toebehoren wij zien de wereld niet als prooi gaan nooit voor buit maar delen slechts in liefde uit…

Middellandse Zee Waar voorouders een vaste woonplaats vonden Werden verlaten, men verkreeg entree Tot plaatsen waarin mensenhuizen stonden Het nageslacht werd gedomesticeerd Veredeld schopte het tot post afgeven Was slim en snel en trouw en werd verëerd Afstammelingen gaven vaak hun leven Ooit werd een postduif uit het boek der boeken Symbool…

(voor Sophie Heesen) Naast een stoelendans met brandende heksen reed ik op een zeepaardje naar de binnenstad en zocht ik naar een glimp van jou, langer dan de koerende duiven beweren en korter dan de neus van Pinokkio. Ik volgde het kwikzilver in de goudader onder de Goudse straten en ik zag je vele keren als een hazewindhond voorbij snellen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

’wellust’ dacht ik toen ik de eerste keer haar hand in de mijne nam ’wellust’ - met dubbel-l haar antwoord was een glimlach bijna een lachen die bij de tongpunt over lippen likkend voor enkele momenten in de rechter mondhoek zichtbaar werd en een handdruk die bezweet kreunende nachten beloofde.…

Het touwtje van Jan hangt aan de binnenkant de deur is op slot de normen en waarden uit die tijd van blindelings vertrouwen zijn minder belangrijk dan de nu blijkbaar hogere politieke idealen Alexander doet liever geen zaken met een handdruk maar met vijf contracten en de angst dat niemand zich daar aan zal houden…

De Maasbrug symbool van on- verzett'lijkheid leed aan metaal- moeheid en was gedoemd - Geen marinier die 't stage knagen van den tijd een halt toepriep - Integen- deel! Reeds rees uit Rotown's harte- bloed een nieuw symbool ons tege- moet - scharlaken in de neongloed - De Mariniersbrug Poort die naar heden voert!…

Sinds Mekka schud jij dus geen vrouwenhand Ontbinding volgt nu van jouw dienstverband Ons noodfonds biedt een mooi sociaal traject Wij vinden het signaal nochtans verkeerd Dat je wel de gouden handdruk accepteert…

ik sluit mijn ogen en wacht tot kruimig geruis mij raakt licht gaat sneller dan geluid, ik vertrouw liever op de tast en neig naar een handdruk in luchtledig vlees en bloed straks is het nog te laat en heb je me nooit gezien dan snijdt een witte striem dwars door kalm hemelzoet…

Ineens besefte hij het het was dat afscheid nemen telkens weer opnieuw begroeten met iedere handdruk tot ziens welkom je gaat toch niet weg maar hij kan niet blijven en hij was gegaan iedere weg had asfalt en bracht hem weer geluk bracht jou de wijsheid op het ergste en het beste voorbereid.…

Altijd ben ik rusteloos op zoek, maar na een handdruk of een knuffel, want dan pas is sprake van ontmoeting. Mensen lezen is mooier dan een boek.…

Symbool voor slechts het einde in overtreffende trap nieuw begin het volk ging voorwaarts, maar niet iedereen proefde toen de vruchten Gestudeerden blijven hangen in een tijd die hen niet kwijt wil maar toch is deze Nieuwe Tijd voor best veel van hen, echt een eeuwige strijd Dit mooi monument verzinnebeeldt staat symbool voor het verleden…

Een vaak gebruikt symbool, maar zeer zelden gezien. Wat men neemt als vanzelfsprekend, blijkt toch zo speciaal. Als een klavertje, dat zijn wij.…

Een gemeende kus, een warme handdruk, een brede glimlach Utopie of niet... eens komt die dag!…

gezicht van steen met een zwarte traan een symbool dat lijkt te staan voor het ogenschijnlijk onaantastbare doch wie beter kijkt ziet zoveel meer…

Terwijl brakende golven, bronzen plekken op de wanden van stenen, genialer dan de schuimende koppen hun te stevige handdruk achter laten. smeert het zout zich in oude kieren en mergt de zeegronden uit die de weg naar vaste dijken lijdt kotst de rots het zoete uit om wilde golven te doen breken.…

Helemaal niks Weet je wat een handdruk kost? Helemaal niks Weet je wat een beetje liefde kost? Helemaal niks Waarom kan ik het dan nergens kopen?…

Woordkunstenaars verdichten hun zieleleven Over pijn van het zijn, liefde en schoonheid Om zo een uiting van verwondering te geven Nu op papier toevertrouwd zijn ze ‘t even kwijt In zo weinig bewoordingen Raken ze de kern even aan De lezer voelt zich even begrepen Voelt verlichting van ‘t bestaan Die bekoorlijke en gewrochte gedachten…

Gij zijt als brood mijn leven nodig, Wat regens zijn voor 't dorstig land; En, wordt mij alles overbodig, O, nooit de handdruk van úw hand! O! nooit de gloed der stralende ogen, Die in des Levens hooggetij Mij zegge' als woorden 't nooit vermogen: 'Hoe onontbeerlijk zijt ge ook mij!'…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Licht van Pasen, teder schijnsel dat de morgenstond doorbreekt, dat doorheen de lijdenskieren toch zijn weg vindt naar ons hart. Licht van Pasen, licht verrijzend uit de nacht van haat en vrees, dat doorheen de koude ochtend ruimte schept voor hoop en moed. Licht van Pasen, licht ontvlammend uit de avond van de dood, licht dat niet te…

Wolken, zwaar, zwanger Symbolen, vol van vocht, woede Haasten zich voort donker, blind Willen mijn verdriet niet zien…

Symbolen, vol van vocht, van woede. Haasten zich voort. Donker, blind. Willen mijn verdriet niet zien.…

een aanmoedigend klopje op het hoofd, een stevige handdruk, een omarming, een omhelzing, een knipoog. ze verlangen meer naar zachte lichaamstaal dan naar harde argumenten . meer naar iets kunnen beleven, dan doodgewoon verder alledaags verder levend ,te ondergaan. wat of wie houdt ons tegen?…

ze draagt een zomer in zich door de lente heen ontspringt haar nieuwe bron de kracht om de strijd aan te durven met mensenmassa’s en gezelligheid ze sleept haar stilte achter zich aan als een troetelbeest een verweven stilte tussen de aarzelende vingers van een handdruk de nakende zomer stapt langzaam op haar af het zal de eerste worden…

Herinnering aan mijn opa Langzaam ben je van ons weggegleden Elke dag een beetje meer Telkens werd je weer iets ontnomen dat deed jou en ons zo'n zeer Het is een gemis, een stille pijn Dat je nooit meer bij ons zult zijn Een laatste handdruk, een laatste zwaai en dan een afscheid voor eeuwig Een afscheid van dit aardse leven Maar in onze…

Duw mij maar Vel rimpelend van spanning Onze toekomst voorspellend Vol onvolmaakte verborgenheden Die we niet kunnen ringen Vast geklampt Ingegroeid door standvastigheid Illusies voorbij Vergeten door de jaren Veel handdrukken gekend Oprechte en geen echte Rimpels zijn je gaan omringen Slechts met één emotie Die van het eerste…

De zware deur zou je willen openen ontsluiten Binnen kunnen gaan na een handdruk kus,omarmen Een ruiker in cellofaan bied je -vriendelijk- aan Je wilt je kunnen verwarmen aan de haard want buiten heeft zon je in de steek gelaten Je wilt bijpraten al is het maar over koetjes en kalfjes Halfjes....…

Do ut des En zo zal ik U dienen met gedachten met woorden met symbolen maar dat zijn mijn gedachten mijn woorden die ik voor U symboliseer geen daden maar woorden symboliserend voor Uw dienaar ver van U…

Een oplossing wordt aanbevolen, Het samenvoegen van scholen, Een van de speerpunt symbolen. Maar die oplossing zit toch op slot door het samenscholingsverbod.…