Alle inzendingen over Schuilplaats OR Zoekende

De poes loopt terug, stap voor stap in haar eigen – pootjes in de sneeuw.…

In de zitkamer woont de oude familie -- in pronkportretten.…

Ze kleedde zich uit, onbezorgd of ze iets zou -- willen verbergen.…

Laten wij nog eenmaal de kamer wit maken nog eenmaal de totaal witte kamer, jij, ik dit zal geen tijd sparen, maar nog eenmaal de kamer wit maken, nu, nooit meer later en dat wij dan bijna het volmaakte napraten alsof het gedrukt staat, witter dan leesbaar dus nog eenmaal die kamer, de voor altijd totale zoals wij er lagen, liggen, liggen…

Het blikveld mag breed zijn, de geur zwaar van warm gehouden planten en het geluid dat ons omringt knerpend en schril, nog zullen we verlangen naar een schuilplaats een scheefgezakt monument, een landgoed waar onze klamme handen drogen kunnen.…

De avondschemering weeft schaduw over jou, mijn oude huis; de bomen zorgzaam om je heen als trouwe vrienden Verstolen sta ik even stil vaste burcht uit vroeger tijd schuilplaats, centrum van 't heelal, bakermat en brandhaard van verderf Gestolde dromen van een andere tijd, lichtjaren ver; geuren van vervlogen hoop hangen als verschaald…

Steekt haar spits al in herfst kastanjes half ontkleed zelfs in de kruin al kaal Steekt haar spits in het koele blauw dat onverwacht vergrijst en regen brengt Bui en windvlaag niet voorzien de plu thuis gelaten regenjas nog in de zolderkast Wij versnellen onze pas zijn pijnlijk verrast vinden een schuilplaats in het kerkportaal…

- Als vrome, die geen balling weerde, Hoe ook zijn geest zijn God vereerde; Neen, allen schuilplaats heeft geboôn, Tot zelfs die stugge Pelgrimsvaad'ren, Wier lof uw dichtrenschaar vermeldt, Wier deugd ge in uw historieblaad'ren Voor 't nakroost onbereikbaar stelt, - Wier bloed moest tuigen in uwe aad'ren!…

Maar het is vooral het kind dat zonder kik onder hem zit, daar vanouds een schuilplaats vindt, dàt is het geluk van een tafel – ---------------------------------- uit: 'Idioom van geluk', 2016.…

het bleke maanlicht werpt schaduw op wit papier van de schrijvers hand een vogel fluit nu de zon uit haar schuilplaats. Gedaan voor vannacht, het schrift gesloten en met een tevreden zucht de dop op de pen.…

onder de bomen schuilplaats voor 'n plotse regenbui Ik heb het al jaren eerder vergeleken Het antwoord schuldig tot op deze regendag Tussen spreken en verstaan 'n verschil als tussen zon en maan hemel en aarde.…

Vanuit mijn schuilplaats tuur ik de nacht in onschuldig ogenblik vervlogen de maan werpt een verwijtend schijnsel over mijn gezicht verwrongen hunkering…

ik kende iemand met een spiegel in de gang verzen vol handschrift bewoonden zijn huis hij groette mij heel even als nieuwkomer in de wijk maar ik bestond teveel uit kelders en ondergronds was mijn labyrint niets waard na dit alles zoek ik een schuilplaats met de oren dicht en graaf mijn eigen houten diepte…

We hadden hard gefietst de bui nog in het hangen Eindelijk een schuilplaats onder Hollands eiken hun kroon nog droog In plaats van 'praats' verlangen naar ernst in ons spreken: Er wordt gemoord omwille van de vrijheid van het woord Het hoge woord komt er uit: vrijheid.... wordt verkeerd begrepen.…

De maan betovert de stad, ik snap niet waarom – niemand ernaar kijkt.…

Weinig licht: één kaars verwelkomt de Schaduwen – van onze Liefde.…

Twee meisjes zitten recht tegenover elkaar: een gesloten kring.…

Een eigen plek een schuilplaats op het land op water of hoog in de wolken van bescheiden naar riant waar ook ter wereld wonen een mensen waarde ergens thuis zijn is meer is een gevoel de binnenwereld bij de huismus als bij de zwervende zijn wie je bent verbonden vertrouwd en welbeschouwd het fundament thuis dat ben jij.…

dooi druipt en drijft en tikt de takken los mijn tuin komt weer tot leven de vogels uit hun schuilplaats door poes even verdreven dragen zij hun lied aan 't nieuwe scharrelen en de vrijheid op 'k verbeeldde mij een winterkoninkje heel trots voor goudhaantje nog te verlegen…

Vlagen van bevroren Druppels vallen neder Op zijn uitgestoken neus En doen hem zachtjes Terugdeinzen onder Het houten afdakje Dat een functie heeft als Schuilplaats Voor natuurlijk onbehagen Het wit van zijn ogen starend naar de groene Zee van lekkernijen En het vooruitzicht van een Door hoeven ontsprongen Waterballet Doen hem…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar stilte horen kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij de tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan, zij veilig garen spint uit een aardse cocon, schuilplaats voor ieder kind, alsdan.…

de horizon danst waar het land verstilt trillen torens in blakende zon nog zoekt de vogel in schaduw een schuilplaats zwijgt het gevleugeld orkest dat fluitend de zomer had ingezet stilte heeft een klein staartje in de roep om een bruid verstoren koren krekels de rust met hun paringsgeluid…

door het raam zittend in zijn stoel ziet ze hem komen niet huilen nu het heeft geen zin je bent onbereikbaar iemand die ze niet meer kan aanraken gelijk een vergezicht je woont ergens in de schuilplaats van haar geest ze dacht alleen maar je te zien zittend op je stoel wacht ze.…

Mijn liefde voor jou deel jij niet, maar vanavond – zie ook jij de maan.…

Het is gezellig, maar ik kijk stil naar buiten: heldere herfstmaan.…

Juist als je niets durft, zet je alles op het spel: je hele leven.…

Elkaar aanstaren alsof de ander fout is -- en op jouw stoel zit.…

Ik zal je helpen, pak het touw dat ik opgooi -- uit de diepe put.…

Met haar moeder heeft ze een vogelhuisje gemaakt, een schuilplaats van triplex, een overdekt donker nest Haar vader heeft het in een boom gehangen en nu ziet ze dat een vogel takjes aan- voert – Volgens haar zus is het een koolmees, volgens haar broer een mus, volgens haar vader een merel – Haar moeder mengt zich wijselijk niet in…

In het dal der tranen Wandel ik niet alleen We zijn met velen maar zien elkaar niet Zoekend botsen we tegen elkaar Zonder elkaar te voelen Verdriet diepe pijn Ogen naar binnen gekeerd Zoekend naar het antwoord dat je al zolang weet…