Alle inzendingen over Sprookjes OR Vroeger

Daar zaten ze - de sprookjes korte jakjes uitgedaan de Blauwbaard sprak er likkebaardend onaanraakbaar toverwoorden van zijn platgeslagen aarde heksen laaiend op de stapel en nog van de Zeven Plagen die de sprookjes wilden horen Doornroosje was er niet sliep uit haar spinnewielverdriet met Eenoog dromend aan haar zij die er zijn lodder…

En niemand gelooft meer in sprookjes omdat ze steeds beginnen en niets meer veranderen.…

weet je het nog? vele rimpels geleden jij en ik, een gelukkig paar, wat was de wereld tevreden op stap met wat vrienden, een dagelijks tafereel we dansten en lachten en speelden toneel we renden door bossen, beklommen steile rotsen, kampeerden in tenten of in donkere grotten niets of niemand op dat moment kon die vurige hartstocht…

achter gesloten ogen fluistert de wind sprookjes over liefde eigen stijl geeft er een kleurtje aan morpheus draagt met open armen nieuwe melodieën aan…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

, ergens in een vorig leven was ik een prins op een wit paard in volle galop door sprookjesland met een geliefde voor op het zadel zo’n Assepoester of Doornroosje misschien wel een Sneeuwwitje goed werd beloond en slecht gestraft ach geloofde ik nog maar in sprookjes…

Sprookjes.... niet in geloven. Verhaaltjes die nergens op slaan? Maar stel je toch eens éven voor, dat ze tòch zouden bestaan.... Spoken, goeie of slechte, die je angst aanjagen. Kabouters, die je tuin opruimen. Sprookjes... die echt gebeuren, zo van.... de prins op 't witte paard.…

Het geloof in sprookjes, Verdwijnt. Je neemt afscheid van mijn hart. Het houden van jou, Uitgewist. Ik ben je vergeten. De magie verdween, En de liefde gewist.…

De voordeur wagenwijd open De kokosmat schreeuwt je welkom Zo een, die knus je voeten kriebelt Grote mannen passen, je komt binnen lopen Het gangpad waar ik je met mijn eau de toilette bemin Ik hang ik je jas op het haakje vol aandacht verlegen lachend ontwijk ik je handen maar streel je met mijn blik de woonkamer in De bank, ik kus je…

je bent nooit overladen met bloemen en grote cadeaus jij wilt het kleine verwondering over het fijne een wolk die aan de hemel zeilt krijgt een warme lach terwijl je ogen zich verblijden hand in hand zomaar lopen onder bomen open plekken ontdekken sporen van sprookjes op mos het weidse zicht genieten in scheiding met de hei nog…

hij heeft de naam leeft riant in een ivoren toren werkt zeer schaars omgeeft zich met magie uit sprookjes zijn handen maken wat zij raken al tot kunst alleen voor magistraten is er een aandeel gesigneerd hij is keizer op zijn vakgebied maar nieuwe kleren heeft hij niet…

Onze verre voorouders, ruw of beschaafd, vierden midden in de winter plechtig feest. Offervuren verteerden menig beest: gunst der hemelse wezens bleef gehandhaafd. Komende bloei werd met sterrenkracht gestaafd. Voor warende geesten, eens mens geweest, hield men wijs beraad, eerbiedig bevreesd. Bezinning werd door vertelling gelaafd. Geschiedenissen…

Bleek roze en wazig wit gaan vloeiend in elkaar over knipogen tegen zonlicht walsen losjes wiegend in het zoele zuchtje spreken tot mensen in welke stemming ook in alle bescheidenheid ruist oude en nieuwe taal van Eftelingtulpen voort.…

bomen ruisen groen stammen kringen statig bos wuiven met hun takken eens per jaar de bladeren los die dwarrelen een kleurig herfsttapijt dat in de winter modder wordt en het geluid van passen smoort niet alle bomen maken bos ze hechten niet aan struiken vervlechten moeilijker met sfeer uit sprookjes van weleer ze staan wat afgelegen…

ik dacht dat het een sprookje was alles in vrede en harmonie de dieren en de mensen pas later besefte ik pas dat ik het in een boekje las maar zo gaandeweg in het leven kwam ik ze toch weer tegen een prins, de boze heks koning leeuw en slim konijn ik denk dat het een sprookje is met vreemdsoortige figuren en bizarre avonturen alleen…

Daar op dat elfenbankje in het bos, kuste ik een mafkikker van heb ik jou, opdat het een sprookjesprins worden zou, en vlijde me gewillig in het mos. Maar na afloop was ik niet echt voldaan, toen uiteindelijk bleek dat ik de nacht, met Klein Duimpje had doorgebracht. Hij hield zelfs zijn zevenmijlslaarzen aan. Zijn witte paard scheet mij…

Sprookjes!…

meisjes nog zo klein mogen en moeten dromen over prinsen op witte paarden die hen wakker kussen en hun het glazen muiltje laten passen moeder beseft ondertussen het geloof lezend in hun ogen dat en hoe ze door het leven zullen worden bedrogen de prinsen zijn vaak maar schijn en zullen nooit op witte paarden rijden dat in sprookjes…

Waar mensenhand zich gewetensvol Strekt naar het oppervlak, Graankorrels groeien Gesteund door milde regen En ochtenddauw, Vogels hun portie nemen Zonder de mens te kort te doen - Is het land nu rijkelijk leeggeplukt, Oogst voorspoedig binnengehaald Drie weken eerder dan ooit Werd waargenomen, en zendt de zon Een goudgele glans…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

mijn moeder zegt altijd dat kabouters niet bestaan maar toen ik vanmorgen wakker werd was mijn huiswerk plots gedaan ik was het echt vergeten maar ze wilde er niets van weten ach, ik laat haar maar begaan en laat vannacht het raam gewoon weer open staan…

Zoek jij mij waar je verdwaalt en met liefde sporen achterlaat dan zal ik je vinden met tedere gedachten die zwerven waar je ogen niet meer omkijken en alleen maar vragen waarom de tijd onze dromen verliest als we alleen in sprookjes elkaar bereiken…

ik weet het niet, ik zou het moeten nazoeken op internet maar dan verpest ik het beeld en dat wil ik niet. dus denk bijvoorbeeld aan Nils Holgersson die zit op de rug van één van die twee en klemt z'n handjes om haar nek op weg naar Lapland. ach, die klote sprookjes ook!…

De wind vertelt me verhalen meegereisd van verre oorden lispelen bladeren voorzichtig zodat er geen woord verloren gaat Omarmt door de zon wieg ik zachtjes al reizend val ik in een wereld die nog nooit de mijne was…

De kleine wezens die tijdens onze vroege jaren vreugdevolle herinnering schiepen bij verteluur of eigen verbeelding geven het volgroeide brein vertederd medelijden met wie we eens waren "prille onschuldige zielen beheerst door velerlei schimmen" het sprookje toont een ander aanzien van het heuse onzichtbare leven dat ons voortdurend…

hoe de regen gaat liggen opklaart in windstil, voldaan is uitgeraasd, hoe aarde zich uitstrekt over velden, in moerassen steden vol geruis van gezichten sluitingstijden van ontrookte kroegen denk aan de themadagen competentie- en loopbaanontwikkeling monden vol, tandenknarsend hoe vragen zich ontwijken liefdes verliezen uit zicht de…

jullie werden naar het bos gebracht vanwege vreselijke honger in de familie jullie moesten doodgaan in het bos tussen de bomen en dat klopt natuurlijk was er geen snoephuisje waarvan jullie konden snoepen en geen heks die jullie gevangen nam en probeerde op te eten knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje hadden…

Waarom komt de regen niet gewoon uit een kraan en zit de zon niet in een doosje samen met de maan Waarom kan je de wind niet in een zegelboekje plakken en kan je niet zomaar sterren uit de hemel pakken Waarom kan je de wolken niet in een kastje leggen en kan je de storm niet leren ‘sorry’ te zeggen Waarom zijn de mensen nooit…

Wordt het nog winter Of ligt een witte kerstboom Slechts onder kunstsneeuw Weten we straks nog Verhalen te vertellen Van elf steden ijs Of lezen we dat Aan kleine kinderen voor Als mooie sprookjes…