Alle inzendingen over Steden OR Herinnering OR Liefde

Een beetje korting en bovendien ook nog eens Corona cadeau…

tranen in je ogen tranen in je hart een herinnering een glimlach op je lippen een glimlach in je hart een warme herinnering aan de liefde die ze je gaf voor altijd in je hart…

Zoals gisteren, herinner ik mij de dag Dat ik jou voor het eerst ontmoette Want na mijn eerstvolgende hartslag Wist ik dat ik mijn enige echte liefde begroette Toen ik verdronk in jouw prachtige ogen Wist ik precies te zeggen, wat ik voelde Ik overwon mijn stamelend onvermogen Over wat ik met echte liefde bedoelde Je reageerde zoals dromen…

Helaas bepalen andere dat ik je nu niet mag zien, maar liefde kent geen grenzen. In gedachte ben je nog steeds bij me. Hoor ik nog steeds je stem. Dat ene zinnetje... Oma spelen? Ooit hoop ik dat ik je weer in mijn armen mag sluiten. Je lekker mag knuffelen. Weer dat ene zinnetje mag horen Oma spelen?…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

weten jullie nog al die keren dat ik er was voor en bij jullie als vrienden niet kwamen om met jullie uit te gaan herinneren jullie je nog dat ik jullie opmaken mocht toen de liefde jullie haalde voor jullie eerste dans herinneren jullie je de tijd dat tot vervelens toe ik jullie steeds vertelde dat jullie dit onthouden zullen onthoud…

Verloren liefde. Verzande herinnering. En een traan die vloeit.…

Zal je me nog wel herkennen mijn liefde voelen die er nog steeds is voor jou. Herinner jij me nog als een roos die eens in volheid bloeide maar langzaam zijn kleur verloor. Als ik sta aan de rand van het leven en er straks een eind komt aan mijn aardse bestaan.…

warmte van die ene liefde ze kon er echt niet meer omheen De liefde was nooit echt verdwenen 't had haar volkomen in z'n macht nog steeds leeft ze van gestolen uurtjes neemt ze mee in dromen in de nacht.…

Je kunt niet vechten tegen een herinnering. Vooral als die herinnering mooi is. Hij voedt voortdurend het gemis. Je schakelt je gedachten uit, toch blijven ze steeds komen. Door een geluid of geur gevoed tot in je diepste dromen. Je kunt niet vechten tegen een herinnering, hij laat zich niet vervangen In elke stille mijmering...…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

Ik kus nog steeds je lieve ogen Die mij zo vaak hebben bewogen Was jouw liefde schijn of was zij echt Wij kwamen altijd bij elkaar terecht. Ik gaf eens mijn gevoelens bloot En of jij daarvan genoot Had ik me toch in jou vergist Of hadden we samen de boot gemist? Herinnering, ben jij er weer?…

ik doezel samen weg met haar mijn dromen worden waar tussen de bloemen, hier in de zon is 't waar onze liefde begon herinneringen keren ik zal ze niet weren gloeiende wangen in heimelijk verlangen de geuren in mijn tuin maken me steeds lomer ik heb geen haast, ze zijn er de hele zomer...…

je transformeerde liefde over eeuwen heen de lading vonkte toen je weer verscheen mijn vingers brandden op je huid, de hemel kierde en de tijd ging uit we praten zonder echt intiem te raken wisten hoe we elkaar zouden smaken uit de overlevering, hoe teder ik ook bij je binnenging het is nog steeds herinnering…

hebben mij in liefde grootgebracht en kleding ontworpen uit kleurige stoffen vrolijk en zacht... wanneer jij lacht om verhalen van vroeger die wij in geluk nog steeds kunnen delen dan wil ik jou bedanken en zeggen dat de herinnering aan die tijd nooit verdween...…

wat zijn woorden als je in handen reiken respect kunt laten blijken bij een blik die vol vertrouwen oogt in samen weten in een kleine hint die uit vergeten weer herinnering oogst met een lach die doorbreekt als de zon en warmte geeft rondom als een kus die liefde laat ontwaken en steeds naar meer gaat smaken woorden zijn een…

Je naam wordt nooit vergeten hij blijft geschreven in mijn hart en wordt met alles nog verweven wat in de toekomst wordt verwacht In de liefde die je mij hebt gegeven en die mijn gemoed steeds verblijdt blijven al jouw herinneringen leven en ’ k koester ze als kostbaar bewijs eens gaan wij elkaar weder vinden in de glans van d’ Eeuwige…

Een herinnering blijft, die leeft in je hart De glimlach van toen verdooft iets de smart. Nu alleen de herinnering is gebleven, blijft die voor altijd met je verweven. Koester het, en het zal je verwarmen, in je koudste uren, met liefde omarmen Een herinnering, bij iedere traan, houdt je staande, laat je verder gaan.…

Nu dat hij is heengegaan Leven wij met de herinneringen Die we als ijssculpturen uitgehakt Hebben zodat ze stralend in het licht staan. Toch zullen ook de herinneringen Verdwijnen als ijs dat smelt. Als een nieuw seizoen komt Met het licht en de warmte van De liefde.…

We zijn nooit echt alleen want zij die gingen dragen we in ons hart steeds mee in beeld en herinneringen…

de tranen die je krijgt bij het afscheid van een vriend die je niet wilt laten gaan laten zich steeds opnieuw drogen door de herinnering…

Alles is liefde herinner dat elk moment ook wanneer dat vermoeiend en verwarrend lijkt…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof in de lucht van groot verlangen zonder verstandelijke conflicten of kleerscheuren van liefde…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

troost is ook herinnering de foto van voorheen de warme liefde van weleer die zo plots verdween troost is de herinnering van het prentje aan de wand jouw naam die ik ginder schreef in het toen nog warme zand...…

zullen helen met de tijd van de sneeuw zal niets meer over blijven aan jou zal steeds een herinnering zijn…