Alle inzendingen over Stil verlangen

verlangen dat geruisloos reist door tijd…

Begeer wijs, fluister ik vol stil verlangen, want lief het liefste dommig.…

Bemin me, verzin me Het zal je verbazen en verdwazen Avondrood, stil verlangen. Alle kou uit de lucht gebannen. Bemin me, verzin me. Niets zeggend, wetend, begrijpend. Bevend, voelend, levend. Adembenemend. Bemin me, verzin me Gedroomd en veroverd. Kracht van boven, je moet me beloven, vertrouw me, verwacht me.…

Terwijl ‘k in ’t land der dromen dwaal en tuur Naar ’t rood der kersen, glanzend rijp en schoon, Vol stil verlangen naar een rode mond.…

, verlangend zuchten naar één, ja slechts één nacht met deze sterke, heerlijke godin, heldin voor eeuwig in stoutste dromen…

verlangen de mens zou enkel mens moeten zijn zich beperken tot wat een mens doet zich op aarde niet gedragen als een zot zich moeten afvragen wanneer is het hier fijn wanneer is genoeg genoeg in het leven?…

zinnen niet verzieken door de ijle populieren die in ellenlange rijen langs oneindige rivieren slechts de marsmannen plezieren en neem afstand van de eiken zelfs de allerhoogste eiken hebben nooit kunnen bereiken dat ze rijmen op het zwerk dus beperk u tot de berk wilt u dolen tussen linden na het afscheid van beminden speelt u met een stil…

verlangen streelden....…

Dan keert ze terug van haar nachtelijke tocht en spint uit dunne zilverdraden, de beelden van twee Vissen en een Ram tot een ragfijn weefsel langs kale takken, stil verlangend naar de terugkeer van haar koperen minnaar in de avond.…

Voel je mijn hartklop in cadans met de jouwe zie je mijn ogen ze stralen in het licht van jou hoor je mijn stem stil branden voor jou mijn huid tintelt de lucht zindert mijn hemel wat verlang ik naar jou…

Nu laten ons met stil verlangen De ontvloden ballingen alleen! Hoe vrolijk klonken eens hun zangen Door hutten en paleizen heen! Ginds, waar de vreemde bloemen prijken, Klinkt nu hun feestlied heinde en veer: De winter doet de vogels wijken, De lente brengt de vogels weer.…

De parfum die je draagt ruik ik nog immer als is het lang geleden dat je simpel bij me was De warmte van je zijn en de kou van je huid - hoe hou je het uit – Samen zijn is zo fijn Je armen en de lange benen een navel als kersje op je buik hoe zou het morgen zijn als ik weer je parfum ruik?…

mag ik van de nacht verlangen dat hij jou in dromen hult waar het oneindige van sterren jouw diepste wens vervult zal ik vragen aan de zon te stralen door jouw lach waar stille hoop verborgen de dag aanschouwen mag en de streling van wind gefluister uit mijn hart jou liefde laat bezorgen als dromen in de nacht…

Maar ik kende geen verlangen naar iets wat nu alles overstijgt: het aanhoren van de stilte samen met jou.…

in verlegen onschuld vescholen of ik het ooit nog waag ligt in mijn onzekerheid stil verholen…

met goud behangen Maar misschien is dat niet je verlangen Iets kleins maakt je ook blij Tenminste, dat hopen wij, Ome Klaas en makkers (gedicht voor iemand die haar moeder verloren is)…

ik til zijdezachte haren lieflijk uit jouw gezicht glimlachend zitten te genieten van jou hier in 't ochtendlicht worden we samen bemind door warme zonnestralen teder pak jij mijn hand om gezamenlijk te gaan dwalen…

je bent er niet dan ben je er weer wel niemand die je ziet ik voel het aan mijn vel vandaag ben je er nog niet straks misschien toch wel alvast zing ik dit smekend lied ik wil je kussen, kom maar snel het werd tijd, je bent gekomen je maakt me zo blij en wel want zon laat mensen dromen... ik hou zo van je warmte op mijn vel…

Stil maar, stil maar, slaap nu maar. Ze troost het kind, met geduld en liefde omgeven… terwijl haar oude handen beven.…

toen werden de kaarsen en lichtjes gedoofd aan de stal en een stil verlangen werd aan het Kindje gevraagd… vrede en geluk voor alle mensen en Zijn liefde bovenal de zoveelste herinnering aan kerst werd in ‘t hart bewaard…

de rivier weet van lopen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet het water draagt de weemoed wat ze wiegt weet ze niet het verlangen herhaalt zich in het stromen voor wie het ziet…

Mijn verlangen gaat uit naar de lente, met al zijn geuren, gezang en kleuren, terwijl de winter hier voorbij glijdt.…

Geef mij één middag één middag in de zomer in de schaduw onder de bomen waar alles langzaam is en loom waaronder een blauwe hemel de uren lijken stil te staan met de wolken en de vlinders de geuren van jasmijn waar alles wacht in stilte op de avond op de schemering één middag één middag in de zomer…

Als alles stroomt, waarom verlangend naar jou sta ik stil?…

Oren die niet meer willen horen trillend hart verlangen naar een huis zonder deuren. Alleen een open raam met zicht op de donkere hemel geur van sterren stil.…

woorden regels zinnen ligt de ruimte voor stilte tussen coupletten bij het zingen ligt de stilte een moment te zijn ze is van niemand niet te bedwingen ze is ze is als het nu in de tijd tussen straks en zo-even ze is niet te vangen een blik in het oog tussen wat je ziet en zag altijd ergens aanwezig altijd onderweg soms nagejaagd door verlangen…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Binnenkort, wie weet van- daag streel ik jouw mooi lijf weer nu levend in mijn gedachten. Ook straks, ligt jouw naakt tegen dat van mij Slechts verheugd ben ik dat ik jou weer intens mag beminnen Wij weten beiden dat wij el- kaar zonder twijfel echt willen zowel nemend als zeker gevend aan jou...…

hoor het verlangen in je het gemis erbij ik pak het stil voor je in…

Vrijheid voor allen en twee minuten stil het blijft een gedenkwaardige dag, omdat er zoveel mensen zijn gesneuveld. Twee minuten stil en totaal geen gegil. Dat is waar ik naar verlang.…