Alle inzendingen over Toen en nu

ik had je gisteren willen geven hoe mooi het was, hier gisteren bij mij een hemel zwaar van regen niet bij mij aan jou mijn vergezichten schrijven waartussen stadjes liggen ingepakt met jou verdwalen in mijn woorden eeuwen voelen door een kleine stad en vertellen hoe de mensen daar vreugde en leed beleefden bij het haventje gezeten…

hij kiest het tuinpad achterom weer langs de wilde rozen zijn blik schaart over land waar paarden ongejaagd zoals de stilgevallen vogels niet laten blijken dat er wordt gewacht haar roep die ver draagt over drassig veen en stil zwart water verstomd nee, als hij komt is het om stilte van verloren heimwee * duogedicht II…

Nu de dagen breken met lommerrijk groen, de zon haar immense kracht verliest, verkleuren bomen pronkend hun fatsoen, de wind die stil aan hun bladeren briest. Oneindige kleuren komen in beeld, pracht glinstering door ochtenddauw, roodbruine warmte dat wijds aanbeveelt, tegen de horizon in hemels lichtblauw. Fraaie beelden in zoete vlammen…

Waar anders dan in ons eigen landschap doorwoelt het innerlijk, de zachte gronden voorzichtig strelend, ongeduldig klauwend op zoek, op zoek naar verborgen schatten waar hun schakels langs wel duizend wegen aan het bereikbare van ons verlangen stonden klinken vertrouwde melodieën uit de diepte, de kloppende kadans van ons wijze hart met…

De verandering kwam niet geheel onverwachts, een maskerade in gedoodverfde kleuren verschenen door schaarste in het verschiet bladeren gehuld in geleefde geuren, nog onbekommerd warm uitgedragen in ondraaglijke lichtheid van het bestaan, beroeren stralen deinende kruinen de top van de kleurenpracht bereikt het uitzicht verbluffend.. een…

Ver van vervlogen tijden, leek stilte nooit stil te staan, blies winter met ingehouden adem zijn bespiegelingen op het raam. Spiegelingen van verdrongen warmte subtiel geurend in knetterend haardvuur, vlammende liefde doet hartstocht oplaaien eerder buiten nog winters aangekleed. Genietend van geestrijke sappen doet innerlijke naaktheid…

Roze is kijken naar de zonsondergang. Bruin is vertraging met de trein. Roze is vakantie. Bruin is een verplichting. Roze is vrijheid. Bruin is van de trap vallen.…

Regen doet de straat opnieuw glimmen volledig anders dan het ene prachtmoment het dagen van nieuw inzicht wordt nu spaarzaam ja, door wat nevelig maanlicht geveld.. water op het trottoir weerspiegelt "Marie, Marie" de glans van nooit verloren gaand geluk, heerlijke overgave alsmede onrust schreeuwt onhoorbaar een naam.. schildert de fijne…

Voltooid aan de schepping deed hem de eerste aanraking verstillen.. Hij vroeg zich af wie hij was, de stille kleurrijke man van vele winden, een beminnelijke lach dat horizonten brak, het hemelsblauw finaal doormidden. Verlaten sneed een voorlaatste diepte, scheurde lucht om te ademen, branderig van geur brandde de ziel het weemoedige…

Effen of gedessineerd, je broze leven was vol van prachtige blikvangers.. verbleekt en te zwaar woog het als regendruppels van het leven op je afgematte vleugels, evenwel geen dracht met belevingen versierd kan beletten je bestemming te dragen op de ademscheuten van de wind, vleugels opgekruld en roerloos voor even, het rood, de draad…

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

Rozenbloemenweelde in nazomer wekken verbloeide nabijheid op sluiten liefdevol de armen rond mij heen, Ik voel het.. mooi als een luisterlied nabij, zie eenden gezind verzamelen, dansen op tienduizend fonkellichtjes glanzend tegelijkertijd vermoeid zwemt hemelse zonneschijn als een redding.. vrolijk, vol ijver rustig, zachtjes drijvend…

De kunst in zekere mate als maatstaf buigzaam riet langs een dunne meetlat, soms misleidend voor mensenhanden educatief doordacht, als kunstproject geraakt, glad als een ritselende slang, spelenderwijs. De vooruitzichten van morgen om de geschiedenis te vieren met het ontstaan te luisteren naar vibraties voelt kunstzinnig de bijzonder mooie…

Mooi antiek, glanst de massief houten zwart gelakte koffer.. onbeperkt zijn houdbaarheid efficiënt tegen de gevel van tralies geschoven brengt samenvoegen dicht aan de fijne naden en verruimt vooral de gelegenheid, daar valt geen buitenmuur te betreuren om de in de armen gesloten dagen met nieuw verworven inzicht tegen aan te houden,…

Langs oeverrijk water bloeien ideeën op zover al gekomen na dit eerste tumult heeft de kabbelende beek zijn kruiken dichter bij de bron nog maar net half gevuld de strekking van de stroom heeft een volledig verwarrende weg open gelaten medaillons nog niet half verslagen hebben het leven op zich statig verder gedragen met tussenpozen geprobeerd…

Nog even en dan zingen stille kinderharten het van oudsher meest gezongen kerstlied op aarde. De sneeuw valt betoverend tussen ons neer het fijne kerstlicht dwarrelt als kristallen suikervlokjes krachtig, vanuit schoon bezongen hemelse sfeer vallen ontelbare kleine witte stukjes wereldbevrijdend vredig .. als eerste Kerstontmoeting op…

zomaar werden zij wreed uit het leven weggerukt afscheid hadden ze niet kunnen nemen vaders en moeders staren over het lege groen schreeuwend huilt hun gewonde hart realiteit snijdt de ziel doormidden donkere nachten rijgen pijn als nooit tevoren roofwolken verscheuren iedere zonnestraal duisternis beslaat de ramen met wasem het leed stort…

ik zie wat ik wilde zien de eeuwige flonkerende diamant die zich vormde in ruwe eeuwen ieder facet de geslepen glans geen verkrampende duisternis meer alleen lichtdruppels op mijn stenen bloesemwoorden waaien in najaarswind oneindige zonneschijn op lijnen geen vogel vlucht meer niet de geijkte paden de schaduw leeft niet in de nacht…

Met weemoed denk ik terug aan toen, gevoelens van; kon 'k het nog een keertje overdoen? Zou het dan anders lopen? Met verbazing luisterde ik indertijd als heel kleine, later grotere meid, naar verhalen van de ouderen; weet je nog van toen? Bij die gesprekken liep ik weg, ze gingen me niet aan, NU pas besef ik, dat hetzelfde me overkomt…

Intens diepe droefenis spraken daar haar ogen Dit drukte echt mijn stemming in Ulaanbaatar Zijn naam ontstond tijdens de socialistische revolutie en betekent Rode Held gelegen op een hoogte van 1350 meter boven de zeespiegel in tijd leek het land soms stil te hebben gestaan misschien daarom soms haar bewolkte, bruine ogen mooie kijkers…

Jij op je balkon met een herinnering een mooie herinnering een mooie avond, stilte jij op het balkon, ik in de kamer schemerende nevels een gloed over de stad, zoals toen je wakker werd uit de roes verkleumd en klam een paar mannen nog aan het vissen, de geur van de wijde kleine wereld van grondmist, die sfeer die zomaar…

Er is iets dat veel verder gaat dan verdriet iets in en om mij, krachten ook door de botten en heel het zenuwstelsel heen. Iets dwars door mijn hoofd. Er is iets dat verder gaat dan ellende of pijn. Iets buiten het waarnemingsveld: íets in mij, van een grote held! Ook een nieuwe vorm van zijn. Iets in mij.…

Ik wil jouw armpjes weer eens voelen om het niets even lekker kroelen twee handjes héél hoog in de lucht gevolgd door een diepe zucht ik wil die lach weer eens écht horen misschien omdat het zonnetje schijnt ik wil schapen en lammetjes met je kijken zodat het verdriet langzaamaan verdwijnt ik wil mooie bloemetjes met je plukken samen maken…

Bij hem zagen wij al zo vaak stil die dood in ogen, wilden hem niet welkom heten ons niet bewegen nabij dat naderende gevaar. Sterrenstof waarin iets anders 't vertrouwen bood steeds verhaalde ver weg te blijven bij deze dood. Die stofdeeltjes brachten ook toen al veel aan het licht, onverplicht waarbij steeds de dageraad weer opstond, welke…

Wanneer je bijna uitgevoetbald bent Na achttien jaar en wereldwijd presteren, Dan kan het zijn, als je terug gaat keren Dat slechts de oude huishond je herkent. De hysterie is de getuigenis Dat Arjen Robben geen Odysseus is.…

O mensenlief, kijk uit en berg je maar: De vogelgriep is akelig dicht bij je, Ze is al doorgedrongen tot Turkije En dus dreigt uit dat land acuut gevaar En hebben we meteen een goede reden Dat het nooit tot Europa toe mag treden.…

De droom van Willem is de grote vaart Corien droomt van een ring met diamanten De dominee droomt van catechisanten Elizabeth droomt van een eigen paard En Pieter ligt in Twente in z’n bed Te dromen van een zakenkabinet…

De mens is hier om enkel zichzelf kom laat dus zichtbare levenslijnen op koorden ook jouw voeten dragen strek gerust je armen uit en loop ken ons, ken dit zoekend evenwicht. Achter noch voorwaarts, alles mag als je stil blijft staan ben je nergens. Waar wil je de morgen anders laten van wat wij samen ervaren in het nu dat is nu net het spannende…

de handkarren ratelen geluidloos over de keien het carillon geeft de beurshandelaren taal noch teken vastgelopen voetstappen op het plein stakende stemmen overvleugeld door het bronzen bevroren klokgelui kinderen rennend gestold in woordeloze beweging ongehoorde straatventers prijzen schreeuwend hun koopwaar aan ze overstemmen…

Als een lege kerk, voordat het orgel gloriet -- zo stil streel je mij.…