Alle inzendingen over Troost OR tegenspoed OR dood

dood als ik ben doolt daar in toekomstig onbestemd verleden die dame die mij met haar oog moordde mij woordloos doorboorde en dovend spoorloos wegsloot in verdoken oorden: geen botje bloot geen smsje geen flesje meer geen troost…

maar troosten Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Ach... lieve opa Rust maar zacht…

In het huis van toen troostte ik mijn levende dode met de dood van haar geliefde die nu nog leeft zolang dromen duren gelden andere regels de doden van gisteren leven onveranderd voort alsof gisteren vandaag is tijd slechts een andere kamer of er na dit leven een ander zal zijn is nog verborgen in de toekomst in elk geval is het…

hebben het zonlicht van de dag kwijt gemaakt onwerkelijk ook hoe je vanuit het niets me bijna tot bloedens toe raakt Om medelijden mee te krijgen zoals je daar zit niet wetende hoe je met dit moment verder moet je gesimuleerde duizeligheid speelt op als ik even aan mezelf denk en door jou wordt ervaren als onoverkomelijke tegenspoed…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Die al te grote dingen wacht, Om dat hem in 't begin zijn pogingen gelukken, Is even dwaas, als die tot wanhoop wordt gebracht, Om dat hij voor een tijd voor tegenspoed moet bukken.…

Dood en verwoesting, vuur en zwaard verspreidden zijn trotse naam in daden van geweld. Totdat hij zat van zinnen, in het slijten van ledige uren zijn voldoening vond: Amangkoe Rat, de Keizer, dreef zijn geiten over de pleinen van de Kraton rond.…

"Dat ik van dit soort dingen leren kan en sterker word van deze tegenspoed", preekt zij fijntjes met een lach op haar snoet en haast zich dan naar bloemetjesbehang. Zwanger in haar Audi Tachtig: hoe goed de wereld toch in elkaar zitten kan, met haar mooie baan, huis, politieman, de voorspoed die spontaan vergeten doet.…

Droogte ingehaald dankzij de winterregens herleeft de natuur…

Jouw stem nadert de betekenis van zwarte vogels boven het veen tijdens de herfstnacht en ik verzamel de kornuiten als zangvogels van tegenspoed in een obstinate droom hoe ze jouw graf hebben verlaten met het geluid van dode boeken ontmoedigd op weg naar de zon in hun duistervlucht over de meren waar zwanen dromen over dronkenschap en…

De dood is me schrikken. Ik raak er niet aan gewend. Nu is de dochter van onze hond die dood is, dood: het bloeden wou niet stoppen. In haar plaats loopt onverschillig de poes achter mam aan die door moet. Nee ze leert niet hoe te blaffen. Stil streelt haar staart langs moeders benen, een soort van trotse troost.…

Wie zal zich om mijn tegenspoed bekommeren? Ik klamp mij vast, mijn strohalm staat in Ommeren!…

In deze nacht meedogenloos diep en zwart en zonder troost in deze leegte waarin noch vraag noch antwoord maar kilte heerst en dood in deze ondergang moederloos en krachtenloos zonder iemand zonder iets daar stolt mijn bloed en sterf ik eindeloos naar geen bestaan... naar niets…

ach het nadert onontkoombaar als de nieuwe maan onomkeerbaar als dood na leven nog zijn wij ontheemd door pijn te verstrikt in het verleden te gehecht aan het heden om het te kunnen accepteren dat verlangen naar het pijnloze die beleving van de stilte als troost voor het einde…

Zoek ik ontsnapping uit de dood? Zoek ik mijzelf? Wie kan ik zijn? Zoek ik de Geest die troost en steunt? Ik heb de mens bekeken En zag toen alles wat ik zocht.…

ingegeven Je oma vind het vast wel goed Als jij straks naar Amerika zal gaan Vol verwachtingen en avontuur Zal oma je bijstaan Ieder uur Ze zal je beschermen In voor- en tegenspoed En telkens zal ze zeggen: Ik ben bij je; doe wat moet...…

gedroogde tranen over de aan mij uitgeleende dagen van voor en tegenspoed morgen schijnt ons toe als nieuw maar is nog slechts een ongeboren vrucht uitzien naar het wederom te baren licht is trachten zwanger te blijven tijdens de winterlucht…

Dit leed is niet te vergelden, te straffen ‘k zou niet weten hoe, te doden, dat ben ik te moe, maar laat in Godsnaam alles bidden, dat als er ook maar iets bestaat, deze nu eens van zijn troon afgaat, en dit onmens met zijn toorn slaat, slaat. En laat hij dan ook ongevraagd, Hij die alles ziet, Troosten… ik kan het niet.…

wast, over de voeten van de Dood, de derde Gast,- -Lieve, o Troost mijner ogen, en gij mijn Liefde, o Leie, dan zal mijn hart voor 't laatst zich in uw zijn vermeien, en zal ik, groetend, dankbaar zijn wie, ongenood, bij 't maal zijn plaatse neemt als bedelaar: de Dood.…

Al scheurt de dood het leven hier uiteen en zaaien wij de korrel in de aarde; U geeft de vrucht voor eeuwig nieuwe waarde dwars door de afbraak van dit leven heen, U wilt ons uitzicht geven, de toekomst is het leven.…

Afscheid door dood Is niet definitief Het stopt 't aardse leven Maar... Geloof me mijn lief Straks zijn wij weer samen En hebben wij rust Ik zal je dan kussen Zoals ik nooit heb gekust…

Is er tijd over, als alles stilstaat, of kom ik tijd te kort om dood te gaan, schiet de tijd te kort, als het stilstaat en ik stilsta. Ja en nee.…

Een hoge prijs moeten we betalen wanneer we door zwarte gaten gaan, op weg naar een onbegrepen niets, waarin ons ego zal verdwijnen. Angsten gruwelen door mijn geest. Maar zonder zwart contrast kan geen helder wit bestaan, geen moedig overleven, geen tol om te betalen, geen feestelijk feest.…

Allemaal gaan we dood. Koffie laat ons leven.…

Wanneer diagnose dood betekent. Wanneer we pijnlijk sterven moeten. Wanneer ons laatste oordeel wordt geveld. Vertrouwen, tegen al ons denken in. Dat wit zonder zwart niet kan bestaan. Dat dood zijn de tegenpool van leven is. Vertrouwend op het onmogelijke. Oog in oog met de dood. Moedig in het leven staan. Dat is véél.…

Wanneer hij denkt dat hij sterven zal, maar toch niet dood gaat, te midden van hetgeen hij vreest. Ja dan ervaart een mens pas goed, dat waarheid liefde is, en dat hij waarlijk lééft!…

De wereld en ik voorbij gegaan geen weg terug ik heb mijn eiland meegenomen daarachter op het vasteland mijn liefde achter gelaten fluister het koesteren volg mij tot in het sterke licht van de zon en laat me daar om elk zijn eigen weg te gaan niet het snijden maar het afgesneden zijn daarom laat ik een hand achter als licht spelend…

lippen in een druppel van bloed ***** Alles voltrekt altijd in perfecte tegenstelling de zweem van harmonie en de horizon valt in mijn huid barst open in de vlakte poezie volstrekt nutteloos met vrijloophoek bijna haaks nergens snijdt het aan kanten wind steekt op maar er valt niets meer te ontwaren zelfs de takken laten hun dood…

je kunt nog zo'n lovend gedicht over de dood schrijven het blijft hoe dan ook een schraal relaas de dood is een ijskoud gegeven... het leven echter kan soms zó aaibaar zijn je kunt het omarmen en stevig vastpakken en het zal je nog aangenaam verwarmen…

Al vele jaren samen lief en leed gedeeld in voor- en tegenspoed. Niet altijd de dag blij begroet.... Maar toch samen doorgegaan want de liefde bleef bestaan hoop dat we nog jaren samen verder mogen gaan!…