Alle inzendingen over Verdriet OR woorden

Slaafse woorden dienden. Mijn ziel ging stuk.…

Het puntje van mijn tong, is beurs, Teveel op gebeten echt waar: heus. Niet kunnen zeggen wat: Niet kunnen roepen HOE niet mogen ventileren want Dan kan alles zich tegen je keren! Het puntje van mijn tong Waar ALLES op ligt Zorgt ervoor dat: Ik HOU MIJN MOND DICHT.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Er is stilte en ik ween mijn moeder is niet meer ze is nu heen er zijn woorden tekort om mijn emotie behoorlijk te ventileren mijn verdriet is intens niet te formuleren liever gesprek ontwijkend dan woorden niet toereikend bedrukt en bedroefd diep gevoeld verdriet het vertaalt het verklaart het niet het zegt niet wat ik bedoel het vertelt…

In deze moeilijke periode Alle sterkte en kracht Woorden zullen een steun zijn Maar 't is de tijd die het verdriet verzacht...…

Tot mijn verdriet Kent Van Dale het woord nog niet.…

Vaal het late voorjaarslicht Dat zonder verd're gedachten Plotsklaps van kleur verschiet In uitbundige zomerzon - Waarin alle pijn en verdriet Onzichtbaar versmelten Als bestonden ze niet…

wanneer in het duister mijn tranen treuren dringen de herinneringen van de momenten samen als zonnestraaltjes daar doorheen…

Vandaag mag je mij nog steeds omarmen met je liefste woorden stralend verwarmen, nog een blokje omgaan in het licht van de maan even verliefd met mij bij de kastanjeboom staan. Vandaag is voor het nu het thans ons leven lang elke gedachte werkt nu veelvuldig als boemerang.…

Een traan die verdampt en een lach die zich laat zien. Die zijn levensecht.…

Zonder jou, een troosteloos leven, Waarom moest jij gaan Voor mij een eindeloos streven van eenzaamheid vergaan Zoals wolken drijven in de luchten gaat alles, als een mooie droom voorbij Ik zou uit die wereld willen vluchten laten verdriet, miserie, weemoed onder mij.…

Soms is verdriet zo erg, slechts bemoedigende woorden en een arm om je heen, houdt je hopelijk op de goede weg. Natuurlijk wil je graag liefde, want zonder dat is er geen bestaan. Een mens met verdriet wil ook graag aandacht, van een ander persoon. Het lijkt zo gewoon, maar zo simpel is dat niet.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Zoals haar verdriet zoekt ze haar woorden in de koude stilte die haar laatste gezelschap lijkt en schrijft ze woorden die wachten op woorden.…

woord voor woord spel jij je leven schrijf je geschiedenis praat van je af markeren je tranen waar je was gebleven een ware getuigenis verre van laf woord voor woord verlicht je je zorgen verzacht je je pijnen vergeet je verdriet schonen je tranen wat was verborgen maar altijd blijft schrijnen… …ik wist het niet…

het onverwachte verdriet, de troostende woorden, pijn die werd weggekust. Het verdriet is nu, jaren later, niet meer onverwacht, geen troostende woorden de pijn die blijft. Het is allemaal voorbij, ik kan er alleen, nog maar van dromen...…

Omgeven door muren liggen scherven op de grond door tralies gescheiden van woorden die veel meer zeiden Niet alleen in woorden verstopt maar verwijderd als lijkt oneindig het gevangen verdriet verstomd als een stil lied Ze lacht als ze praat maar spreekt als een traan met zoveel machteloze pijn niet wetende waarom hier te zijn…

Woorden van troost zijn niet te bedenken Ieder afscheid komt onverwacht Je wilt het tegenhouden en afwenden Maar het is niet in onze macht Geen woord kan het gevoel van verdriet omvatten Alle cliché’s ten spijt Een mens verliest uiteindelijk al zijn schatten Wat rest is een eeuwig obstakel wat ons scheidt Het verdriet, de pijn voelt onwerkelijk…

Er zijn geen woorden, voor die eenzame lach. Er zijn geen klanken, voor die droevige blik. Er zijn letters, voor die verdrietige ogen. Ook al waren ze er wel, niemand kan er in deze tijd nog in geloven.…

steeds meer woorden kleuren zwart geleden verdriet tot klatergoud in zilver gedroomde nachten dagen openen en dichten…

Aaneengeregen woorden dansen in m'n brein steeds rond ze blijven daar dicht blijft m'n mond omdat voor pijn en verdriet maar ook alle mooie dingen in het leven geen woorden zijn alleen tranen en gevoel…

geen woorden voor iemand mogelijk kwijt te raken voor altijd te moeten missen en je erg verdrietig maken…

Door haar geschreven Prachtig handschrift Mooie woorden Een gelaten traan Verlopen inkt Gevlekte woorden Woorden van medeleven Van ervaren pijn Emotionele woorden Een diepe zucht Verbeten gezicht Verdrietige woorden Ooit weer samen 't Liefst zelfs nu Woorden van hoop Door haar geschreven Oprecht.…

Woorden voeren geen schip als het aan het paard licht Diamanten blijven ongelezen als het rond middernacht regent of niet we waren hier allemaal samen Peace…

Hoe ziek en hoe laf een aanslag is, hangt niet af van het doelwit, hangt niet af van het geloof, de nationaliteit of de leeftijd van de slachtoffers. Elke dode, waar dan ook, is altijd iemands zoon of dochter altijd iemands vader of moeder, altijd iemands vriend of geliefde. Het heeft geen zin om op te roepen tot alertheid en waakzaamheid.…

Zie hoe grote popidolen hier yuppies leren kennen. Wat door hun handen gaat op een zolderatelier is zo veelzijdig Lichtrijke schaalmodellen om voorstudies Sculpturen geboetseerd vragen om een visie ritmische herhalingen zijn tastbaar voor het oog…

Zeg niet dat ik zonder je moet leren leven, want dat doet me veel verdriet. Zeg niet dat je niet meer van me houdt, want die woorden zijn zo koud. Zeg niet steeds het is voorbij, want dat is het niet voor mij.…

Weet niet of je ooit nog terugkomt het afscheid bij de rivier was zo veelzeggend kon de woorden niet verzinnen bedacht een glimlach maar dat werkte niet zoveel stilte in verdriet.…

Woorden aaneen geregen zoals parels aan een snoer. Herinneringen van mooie en verdrietige momenten. Door verleden en heden als ketting tot een geregen.…

vergeten angst vergeten verdriet vergroten woorden tot spijt die niets kan wegnemen tot schaamte die verdiept op mijn wangen donkerrood te bang om te verliezen…