Alle inzendingen over Voldaan

langzaam, zacht bedaren met haar tevreden in mijn arm, vergeet ik zeer voldaan wetenschappers naam.…

Is het de wereld rondom,die mij benauwd die lijkt soms zo kil en dikwijls koud zo gesloten,zo zelf voldaan. Maar niet altijd is het zo koel er is ook warmte dat ik voel dan kan het niet meer stuk, er is dan liefde en vriendschap om je heen en blijkt niet iedereen van steen dat brengt weer innerlijk geluk.…

Voldaan en dankbaar zijn, en genieten van dat wat is? De winter is gisteren overleden. De zomer is al in aantocht. De herfst wacht nog even. De lente juicht.…

Ja, ik weet van wie ik stam nooit voldaan zoals een vlam waaraan ik mij gloeiend bezeer vuur, zuurstof en dikke teer Licht wordt alles dat ik pak tot brandstof word ik in een zak door warmte naar de maan gedreven Ik ben waarlijk een gestage vlam vuur geworden om te verbranden dood een vonk die woedt in de ingewanden…

Twee verloren harten zag ik gaan Ze vlogen uit de lichamen Ik voelde mij voldaan Ze gingen zelfs nog samen Het had zo mooi geweest Ze wilden mij niet meer Dus nu is het feest En geniet ik elke keer Twee verloren harten zag ik gaan Ze hadden mij niet lief Ik kon niet voor mezelf instaan Dat is echt mijn motief ----------------------…

Onder het oppervlak van het nog net bestaan Geïndoctrineerd van alle normen waarden ontdaan Liggen nieuwe kindsoldaten waakzaam te wachten Hongerig ziek denkend aan eten moord en verkrachten Waakzaam voldaan volgen wij de verenigde naties Roerloos onderkennend wachten wij af, en af, en af…

heel voldaan is de mens voor zijn geboorte daarna staat hij alleen als een verloren god hoe omstandig hij tracht te voldoen grenzen te slechten terwijl hij zich aan materie hecht hij weert en wringt zich ongewild in bochten de gezochte vervulling blijft weg zijn bereik ver te buiten tot hij ooit oprecht liefde kan uiten…

Ik zag twee jongens met hun vishengels terug naar huis toe gaan hun emmer was leeg maar ze keken voldaan naar de vijver met de pompebladen hun hoofden gesloten geel als de T-shirts van hen die nu nog broers zijn maar later uiteen groeien als reeën door de bliksem getroffen gespleten tot er in een donkere kast een hengel omvalt.…

Tijdens lange nachten vergleden de dagen, tijd verzadigde de aarde volmaakte stilte wakkerde haar in nevelen gehulde bladeren aan tot rust, kleur en aanvaarding van ontheemde zaken, de herfst begint te dagen vervlogen tijd zij is niet meer in te halen, wel dweepzuchtig genoeg om haar voldaan bestaan in woorden te bewaren.…

Zie de mens die enkel nog kan zweven ware het mij gegeven bijna alles om het even zorg noch voorzorg meer van node al jaren onder zware zoden heb ik één wens om even, even maar weer op te staan op te leven, rond te gaan en dan rustig en voldaan terug te gaan vergaan een uitje van een dolle dode.…

Het ging niet om een som van een miljoen, Hij moest alleen een beetje meer betalen. Daar hij die schuld op niemand kon verhalen Besloot hij die in muntgeld te voldoen. Amechtig stond hij bij die zak te hijgen: “Ik zal die ambtenaren hier wel krijgen….”…

Een 'on'dankbaar bestaan voor vrouwen die zorgen dat aan alles wordt voldaan gisteren, vandaag en morgen. Stoffen, dweilen, schrobben een pleister voor een kind strijken en intussen tobben wanneer ze haar man bemind.…

Liefde een chemische reactie keuze voor het nageslacht een klinische reactie wetenschappers bedachten een kille tegenactie mijn heerlijk gevoel vrijen, strelen jouw lange haren, gezicht, schouders, armen, lichaam en na het vrijen langzaam, zacht bedaren met haar tevreden in mijn armen en vergeet, zeer voldaan Wetenschappers naam…

Ik volg de grondwet strikt Aanbid de tien geboden Vaak wel even wat gehikt Maar het is mij geboden Ik ben een gewone man Die tegen een stootje kan Maar niet is opgewassen Tegen zakkenvullers met grote tassen die mij maar leren dat ik maar moet ontberen wat zij glimmend met een lach voldaan incasseren een zelfvoldane natie zonder…

drauw flieren druppels gestaag langs hemelstee tranen troebelen ‘t zicht wijl de blaren breidelen zacht zingt een zwaluw door de draaldauw heen versluiert zich zoekmistig achter zil’vren zonnezoden vroege vuurvliegjes vrijen in de schoot van de dageraad totdat hun vreugdevonken voldaan vervagen in de nevel…

ik eet de dag door met woorden en letters van drop, chocola en hele zinnen zoethout waar ik op kauw kauw kauw ik drink de tranen van mijn lief, de lege blikken na het afscheid het regenwater in de koude goot één theelepel dood 's avonds als ik misselijk voldaan mijn bureaustoel bezet kots ik poëzie…

een vette eend had op een keer na twintig dagen zitten een nest met eieren zo weten te verhitten dat schaal na schaal een scheurtje kreeg waarna een guitig kopje een lijfje te zeggen scheen zeg moe ik pas niet langer in dat dopje dat werd me een bedrijvigheid van scharrelende geeltjes de moeder eend was zelf voldaan haar kinderen…

trekkend langs gejaagde oorden schep ik als de avond valt een oase van getemperde woorden als een warm welkom voor wie in de luwte rond het vuur verstrooiing zoekt die met mij het dieper zwijgen beluisteren wil, glas en brood genoeglijk delen kan van uur noch tijd bewust verstild doch voldaan weer verder gaat…

Waarom ik jou geen kaartje stuur, of een berichtje ’t is al weer zolang gelee Ik weet soms zelfs niet meer of jij nou m’n moeder was of ik jouw vrijer als ik zo heerlijk bij je lag in je armen, op je buik zo moe, voldaan en heel tevree ’t is al weer zolang gelee maar een kaartje, een berichtje nee…

Maar opeens treft zij nuchter en voldaan het hernieuwde ik.…

Kun jij de rust omarmen Je hart verwarmen Even stil laten gaan Stevig in je schoenen staan De wind voelen bruisen Natuurpaden doorkruisen Van druk ontdaan Weg van de waan De wereld anders beleven Gemoedsrust gegeven Lichaam en geest voldaan Zullen we gaan?…

de sater grijnst later klatert haar lach de dood bruuskerend het marmer af de zwarte weduwe verlaat voldaan het levenloze vod na hun intens gepaard genot er is geen graf voor hen die levend van de roem ten onder gaan pracht en praal kleurt slechts de buitenkant terwijl hun geesten naamloos dansen in het schimmenland…

ik weet niet wanneer het ijs gebroken is maar je verwarmt mijn hart na een kille start je woorden strelen met mijn vleugen mee de lichte kanten komen langzaam boven met verlegen ogen kijk ik naar jouw gezicht je betreedt het ongebaande pad omdat je weet hoe ik vroeger was samen zijn we opgestaan de rekening voldaan het verleden…

Het kabbelen zingt voor mij, alleen ik ben hier, het speelt met zichzelf en zingt zo mooi en helder voor mij, alles streelt mij met kleuren en houdt van mij het jubelt en danst bekoorlijkheden boven en onder verdwijnen ik besta, ik kan niet meer denken, voldaan zak ik weg in de geur van mijn zaad gekleed in vlekkerig licht van…

Voldaan bezinkt droesem op de bodem van de rivier. Het licht van de maan beschijnt haar boezem en neemt haar met plezier hier mijlen ver vandaan.…

Het komt hard aan Om te erkennen In te zien En toe te staan Dat het nu stil wordt Je zult moeten wennen Dat je moederplicht Nu is voldaan Je kan ze nu Niet veel meer helpen Ze doen het zelf Zoals het moet Los van het nest Gaan verder leven Zelfstandig worden Op eigen voet Laat het los Al is het moeilijk Voel je je leeg En schiet…

De levensspiraal plooit zich terug, voldaan geworteld knijpt de natuur reeds één oog dicht, een innerlijk smoren in koperglans hangt als stille nevels boven het stiltedomein, waarin schaduwen als zwarte monniken het beeldsnijwerk voorbij schuifelen, een sterfzee van handgeschept bladpapier, met ontblote ruggen moedig wachtend op de eerste zweepse…

Knevelend knutselwerk! Vrij strenge voorschriften Een veronachtzaamd Gebod volgt nu hier: In regel 6 moet een Goedkeurenswaardige Hoofdklemtoon vallen Op lettergreep 4…

de kale man kijkt naar de maan met zijn handen in zijn zakken hij heeft zijn ochtendplicht gedaan want het brood is bruin gebakken en boven langs de hemelbaan daar groeien de sterrentakken het lijkt of ze heel langzaam gaan net als glinsterende slakken de kale man lacht heel voldaan maar laat zich niet verlakken al gaat hij op zijn tenen…

Dit is mijn dag en hij kan niet meer stuk ik spring en ik lach en tril van geluk Ik sluit mijn ogen heb de deur op slot zweef op regenbogen en kreun van genot Ik ben een vogel zo vrij schitter in het licht zo gelukkig, dolblij met genoegen gezwicht Het was als een droom en ik glimlach voldaan emotie komt als een stroom en laat mijn…