Alle inzendingen over Voor eeuwig de jouwe

de streling van mijn stem het gefonkel in jouw ogen laat wensen dat vandaag in eeuwigheid vervaagt…

Getuigen van jouw decennia jouw eeuwige jeugd voor mij de beleving van jouw vrijheid gewikkeld in gevoelig satijn. Jouw onschadelijke onschuld straal je uit met innerlijke rust geen verzoening kan verbinden zoals ik in jouw wonder berust.…

Jouw ogen staren In de mijne Jouw lach Trekt mondhoeken omhoog Jouw blik Zo eerlijk Onbevangen Alsof de wereld nooit bewoog Zo zou jij Altijd moeten blijven Zo zou het Eeuwig moeten zijn Stol dit moment Blijf het bewaren Een ritueel Zo groots en teder Zo ontwapenend Zo fijn…

De weg naar jouw ziel is gebroken over alles wat niet beviel hebben je ogen gesproken Is dit jouw manier van vergeten? denkend aan plezier verboden vruchten eten Ik wil je graag meedelen dat je je eer niet mag verliezen blijf je eeuwig spelen dan zal je hart bevriezen…

En eeuwige rust genieten temidden van alle ellende. Jouw god aanbidden in plaats van vreemde goden, jouw diepste wezen.…

Ik wil tussen het wit van vlinders liggen de tuin begraven in jouw schoot. De dageraad schenken zonder verwachting aan de oever jouw glimlach zien dwalen in het licht. Tussen de rimpels van het eeuwige blauw mijn hart offeren en alleen aan jou.…

Als de dag jouw ogen had en de nacht jouw stem En de ochtend vervuld blijft van jouw glimlach Dan breekt het maanlicht tot een zonnestraal Dan schuilt het duister in de plooien van de dag En dan ontstaat de lijn van het eeuwig licht En sterren weerkaatsen in het hemels blauw Nooit meer schuift het wolkendek dicht Want jouw charme bevrucht elke…

Als jouw kussen steenkoud waren en getoonde liefde gezichtsbedrog dan nog zou ik eeuwig kunnen staren en voelde ik jouw warmte alsnog Als jouw woorden bliksems waren die schoten op mijn hart en ziel dan nog had ik geen bezwaren en voelde zoals ik voor je viel Als jouw handen zwaarden waren en gebleken passie een luchtkasteel dan nog kon…

Zoals in het begin kleurt de zonsondergang mijn leven in balans toen met jouw eerste dans wat voor mij eeuwig duurt maar voor mij nooit te lang net als jouw laatste dans…

jij herfst met jouw verdriet van sterven jij bent zo mooi zo echt als ik je zie wil ik me voor eeuwig in je schoot werpen om eindelijk veilig te zijn ja herfst jij bij jou wil ik zijn omringd door jouw bladeren je geurende kleuren alsjeblieft, herfst mag ik me in jouw schoot werpen ik zal heel stil zijn doodstil…

avondrood Leven in utopie, van jouw ideaal de droom van eeuwigheid, zomaar op mijn schoot verlicht paradijs, met de nacht in het zicht geboren nachtegaal, in het avond, in het avondrood…

Als in een cocon, zo werd jouw leven, toen je ziek-zijn begon, was er niets moois meer te beleven. Nu ben je vrij. Word nu maar vlinder, dartel blij, vliegen zonder hinder, voor eeuwig vrij.…

~ laat het maar zweven geef het geen naam het recht van bestaan heeft zich al bewezen jouw lippen dicht ik met een laatste kus die eeuwig zal leven in geklaarde lucht ~…

Jij altijd jouw ondoorgrondelijke ogenblikken Wil je inhalen tegenhouden zodat je me niet steeds ongezien passeert Je in de hand houden om gelijk op te gaan zonder je te verliezen aan de eeuwigheid…

Jij danst in mijn Gedachten Musiceert in mijn Hoofd Bent aanwezig in mijn Zijn Jij knipoogt naar De zon Terwijl De maan jouw huid Voor eeuwig Streelt…

Mediteren is vooral jezelf te leren te respecteren en met name je hersenen te eren dat voedt je geloof in rust, geluk en je jeugdigheid tot in jouw eeuwigheid amen!…

nu jij niet meer bent maar was, en dat voor eeuwig zal blijven zal deze stilte beklijven zal ik deze kilte verdrijven met het vuur dat je achterliet in jouw stem in jouw lied lied na lied blijft warm omringen zal ik zingen voor je woorden en je klank 'vielen, vielen, vielen Dank'…

Jouw glimlach als een stralende zon Jouw liefde in de puurste vorm Eeuwige liefde als dat kon Trouw aan elkaar is de enige norm. Diamanten schitteren in jouw ogen De lichaamsvorm van een Aphrodite Eerlijk en jou nooit te hebben bedrogen Jouw onbetaalbare uitstraling is het mooiste wat men ziet.…

Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en die zal er eeuwig blijven.…

Maar ik schreef je naam ook in mijn hart en daar zal hij eeuwig blijven.…

kleurde mijn rivier rood en stroomde ik bewusteloos de eeuwigheid tegemoet...…

Verwrongen staal belemmert zicht sterren stralen in dood glas Blikken knipperen in een richting die gekozen was maar niet bereikt Bloeiende bermen vergroeien met sporen een boeket en een kruis laten een leven achter…

Hopend op dat eeuwige moment.…

Maar ik gleed tussen de stilte van eeuwige, koude nachten en wist dat mijn laatste glimlach niet op de breekbare lente zou wachten.…

het nieuwe jaar schreeuwt als een beest in de stilte in werping van schaduw vooruit het baart en ontvangt en vindt zijn weg vanuit het vruchtwater in een vuurwerk van duizend–en-een-nacht het sleept zich voort in een eeuwige glimlach en etaleert zich in verzachtende beweging als een jong meisje in nieuwe kleren…

aanwezigheid een streling over arm en been heel even niet meer zo alleen alleen in het donker alleen in de stilte jij verandert de kilte in duizend zachte kleuren veilig en geborgen gevoelens en magie zonder wachten op morgen als ik opsta zo koud en verloren wetend van de leegte verdwenen met de ochtendzon en stilletjes hopend dat de nacht eeuwig…

en als ik haar vraag naar het begrip van eeuwigheid zegt ze de hei is mooi dit jaar door een vroege zomer en de wereld paars en zingt ze -met de radio- dat ze is geboren met een plastic lepel in haar mond…

Getekend naar de tijd is het kostuum meer dan naakt gebruinde handen zonder korenbed hebben ledigheid geschoofd akkers omgewoeld met diepe kloven die traanloos schreien in wat frêle licht maken mij tot een horige die zich een weg baant op een uitgemergeld pad wat mijn ogen verder zien wil ik niet vertalen want het zeer heb ik niet…

vreugde bereiken Dan valt er een traan op onze noten die ik schrijf zij worden ...leesbaar ...hoorbaar voor...Eeuwig.…

in het landschap dralen schapen tussen bloemen in de wasem van weiden alsof ze zich neerleggen bij de éénvoud van onze poëzie, en men kan zich zelfs vergissen van eeuwigheid in woorden van ééntonige lettergrepen terwijl we onder de bomen onze overwegingen schrijven leg ik je vast ,plaatsen we de dingen als deze woorden in de vorm van…