Alle inzendingen over WILDHEID OR GENOT OR BEZINNING

De kus, de vingers en 't genot, blikken die me doen verlangen, de nachtelijke uren in overschot, maakt dit door niks meer te vervangen.…

Net als bijna iedereen in de greep van het rusteloze verstand, dat zich moeilijk afsluiten laat voor de eigen gedachten onbehaaglijkheid ervan Nooit de aandacht vrij om helemaal in het moment te vaak gericht op een toekomst denkbeeldig, een verleden geromantiseerd, ijdele hoop meer te ervaren. Een valkuil omdat geluk niet verkrijgbaar…

nooit had ze dit verwacht als een zijden sluier in de nacht kwam hij haar behagen om daarna weer langzaam te vervagen zinderend van genot met een glimlach om haar mond wist zij dat hij echt niet bestond…

Als de dood voor het lijden Slapen gaat, Laat je leven dan voor mij Een weg van straten vermijden. Verfilm mij met ernst En beloop mij, een weg, Weg van lijden…

het genot van de zot eindeloos beginselloos licht van zinnen bij het schaamteloos beminnen…

lippen zacht kussen echt naar je kijken zoals niemand je ziet ving ik je tranen de wind nam ze mee alsook je diepste zorgen dekte ik je warm toe in witte engelendons tot in de nieuwe morgen fluisterden mijn vingers je huid van teder gevoel vrij van pijnlijk verbod zou ik je alles geven oneindig veel momenten van zinderend puur genot…

Jij was het echt In levende lijve gaf jij je over aan de melodie Je deed me glimlachen Je stem gaf me rillingen van genot Bedankt voor deze mooie avond Het heeft nu een warme plaats in mijn hart © Schrijfster: Anja Maria Vereijken 11-07-2008…

prikkel verlangen inbezitname genot genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname verveling afstand…

Perelaars in bloei onbeschrijfelijk genot begin van april…

Verwarm je handen aan mijn huid verkoel je lippen aan mijn warmte alsof ik de eerste en de laatste ben streel me proef me laat de dampen van me afslaan laat me kreunen vol genot…

Blad in de winter rijp voor bezinning en sier begroet het voorjaar.…

de woorden zijn zoek, de rede ook schuldenaars gezocht en aangeklaagd wereldwijd analyses gedeeld beelden op netvlies gebrand geluiden zinderen na indringend schril maak het stil, maak het stil…

Er was dat jonge meisje, met haar wildheid liep zij de velden in: zwaaiend met haar tas. In haar tas zaten mooie ingrediënten: vlinders, bloemen en gedichten. Ze had plezier, ze lachte en zong want zij was vrij in haar eigen vrijheid. Haar ogen straalden, de haren los, een glimlach op de lippen.…

Ik heb de zomervrouwen bemind koortsachtig en met groot verlangen heb ik lippen en schaamteloze wangen met mijn blussende kussen ontzind de vuurrode en de blonde in het koren maakten me groot en ontelbaar rijk maar nu ik naar de dagen voor me kijk loop ik eenzaam door de wintervoren en voortgedreven door de herinnering van grote driften…

de jungle bij nacht een andere wereld weg uit de steden wars van alle paden reeds betreden andere geluiden een ander gevoel gissen in het duister streven naar een doel momenten van bezinning een kwestie van gewenning eens op een andere manier in het leven staan tijd...voor persoonlijke erkenning…

onlangs dus nog dicht bij het heden werd ik in een cel van zwijgen getrokken het was overmacht van buiten wellicht eigen onbewuste gedachten of gestorven gedrag wie zal het weten in elk geval zat ergens op mij een verdovend licht te wachten: een god of een duivel te lokken het uitzicht is mij derhalve ontnomen en kan slechts…

stappen met muis en olifant zwemmen in vijver en oceaan spoelen met golven naar het strand op de vloedlijn komt tot staan een tel een jaar de eeuwigheid open en onaantastbaar een tijdvak van zijn grens bevrijd de mens bezint en maakt zich klaar…

laat me wezen wat ik ben gesloten in een pen geborgen in de schoot van nachtelijk gevoelen laat de warmte in me wellen de zon mijn jeugd vervellen en alles zoveel mooier minder zijn simpel veelheid zijn in alles wat ik ben en ooit had willen zijn de nacht verzacht de randen raakt mijn dromen keer op keer slapen doe je in het donker…

Ik heb mezelf gevonden, omgeven door regenbogen in de glimmende lucht. Ik zie een halo van onaantastbare gedachten, mijn rug naar de zon. Ik ontdek waar ik heen ben gevlucht, naar het midden van mijn eigen kring, niemand anders die er nog is. Hoe kon ik weten waar ik aan begon?…

Tot kroning van de nachtegaal riep merel op te fluiten uit stille zuchten een nieuw lied vol gouden sterren in 't verschiet Hun veren werden opgepoetst met kleuren platgestreken. De koning van de nachtegaal zong voort zijn lied in vogeltaal en riep de hemelkoren op de wolken dicht te sluiten. Kom kind, vlieg veilig met ons…

er knagen voorwaartse stranden aan mijn kleine schelpenhuid, zo luid als tijdloos verzanden als hellevuren branden of groene weiden van mijn gemoed, ga ik op de vlakte langs eb en vloed met deze stroming mee er velt een avondgericht een doorschijnende zee van eeuwig bloesemlicht…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

laat je los, ga voorbij net als eerder weet te overzien, gemak jezelf keer om en deel alle twijfel laat je bevloeien met twinkelend water laat je verwaaien om lichter te zijn dan lucht en wolken keer terug naar de handpalm van het kind reis door een vergeelde atlas of herken hen die niemand meer kent ontleed de som der delen maar wacht…

beelden dalen als trage bezinksels neer licht valt door de bomen de poort scheidt het heilige van het profane de schaduw van het haveloze boompje op de tuinmuur het zonlicht dat miljoenen kilometers aflegde om het zielige boompje binnen enkele minuten te bereiken verzink in de verstilde eenvoud de transparante schoonheid van…

mij geen kans is te vochtig van voorjaarstranen filosofie en aspirines ik smeek je tot bloedens toe dan: als zwart poeder bezink ik tergend traag val helemaal uiteen tot je heengaat me kust op de mond voel ik de lust in mijn keel en de huiver op mijn tong de dag is omgeslagen de duisternis wekt geen herinneringen op alleen de wildheid…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…