Alle inzendingen over WOESTHEID OR GALOP OR WERKEN

een lekkere rijpe kolibrie vol met honing vanaf de tong waar waren wij gestopt door diepe groeven klinkt de gong dit werk nooit volmaakt maar naakt voor jou altijd geschreven…

Ik huis niet op deze aardbol, ik huis niet in mijn lichaam, ik vlieg los van mijn hoofd ik ga los van mijn naam, maar in het hart, zetel ik en mijn ziel vliegt hoog, ik weet dat, maar 't is enkel voor het dichten dat ik voor het aardse zwichtte.…

Ik zal zelf moeten werken, om te laten zien, dat ik hoor bij de sterken, om te krijgen wat me is beloofd en waarin ik zelf al die tijd heb geloofd.…

Ik zorg voor jou en voor jouw wezen probeer je lichaamstaal te lezen De voldoening die het geeft als ik plots even zie wie er binnen in jou leeft. -met Liefde-…

zout op de lippen schrijnende handen ronden de dag de avond valt in verlichting droom je ogen weg uit vandaag versaag nooit breek gedachten morgen wordt ooit…

zout op de lippen schrijnende handen ronden de dag de avond valt in verlichting droom je ogen weg uit vandaag en versaag nooit breek gedachten want morgen wordt ooit…

werk het gelaten de deur uit.…

Jonge maagd Veilig in omheinde tuin Jij temt met je handen, streelt De woestheid uit mij weg Mijn hoofd leg ik in je schoot God duwt al de ziel van Zijn Zoon richting conceptie Ik stond slechts symbool voor Zijn latere Lijden Men noemt mij fabeldier Mythologisch, fallisch wel Men is vergeten dat ik echt Bestond, nog steeds besta…

En de zon altijd weer, de zon over mijn haar, mijn lijf en daar beneden over mijn benen, zand tussen mijn tenen en iets verder golven in galop in zee altijd weer heen en dan terug het water, het strand ik drijf mee, laat los los op in golven, in water in Mediterranee.…

soms ren ik een eindje met ze mee doch mijn galop lijkt nergens op. ik zwerf mezelf eenzaam in de verste kamers van het huis. op jouw vraag van is daar iemand ben ik helaas weer heel erg niemand.…

Hier treurt het weeskind met geduld, Dat arm is, zonder zijne schuld, En in zijn armoe moet vergaan, Indien gij 't weigert bij te staan. Zo gij gezegend zijt van God, Vertroost ons met uw overschot.…

Zaagt ge immermeer, op d'Oceaan gevaren, Als de avondzon in 't koelend nat verzonk, De zeemeermin zich wieglen op de baren, Wijl 't deinend goud haar groene vlecht doorblonk? Zaagt ge immermeer, in 't somber woud verloren, Een droeve geest, die, 't stille graf ontsneld, Aan berg en bos haar weegeklag deed horen, Zolang de nacht haar schaduw…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

fladderend bijna slaat hij zijn witte handen uit losgemaakt van werkelijkheid vindt hij vrije hoogten zijn eigen weg de blinde vogel zingt aleen nog in de nacht de gebalde vuist omklemt twee penselen de andere hand raast heen en weer op het doek het rusteloze lichaam springt, klimt tijd verstrijkt minder woestheid altijd opnieuw…

Het prikkeldraad negeren scheiding tussen hem & mij Of droomt hij van draven of galop? Ik weet: hij heeft geen kop Ik zou willen weten wat er in z'n hoofd omgaat...…

In vol galop gaat het beste paard van stal. Een volbloed moet glanzen bovenal.…

Klein verhaal op lentewater in galop over bedaarde golven waterzebra's De kleurenpracht drijft maar niets uiteen verse vis als dagaanbieding 'Opent uwe mond' al vroeg begrepen zij stellen geen vragen Dobberende generaties ogenblikken zonder zorgen onbekend met gisteren onwetend over morgen.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Na een vakantie van een week of zes Gaan binnenkort de scholen weer beginnen En komen dus de leerlingen weer binnen, Maar die zijn dan totaal niet bij de les. Die zijn, van hun vakantiewerk doodmoe, Meteen al heel hard aan vakantie toe.…

mijn hart slaat op hol opeens, twee paarden op de rotonde van Donderen echt levend zijn ze niet merk ik, als ik gierend rem een zwerfkei plus oud roest lijken bedrieglijk echt na drie ererondjes om de versteende paardjes rijd ik lachend verder hop, rijd ik, in galop…

vlammen dansen nacht likken aan het duister deinen fluweelzacht net hoorbaar hun gefluister een vonk ontwaakt in dromen zet de paarden aan tot wilde haast, de klaroenstoot laat de vijand komen ze botsen op het slagveld van galop en draaien steigerend een ronde maar de tijd is al gestopt er vallen geen gewonden het vuur brandt Waterloo…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Het sterke, standvastige geloven toont zich bij beproeving onloochenbaar: door woestheid omringde bloeiende hoven.…

die levendige dans de schoonheid op de heuvel sierlijk in de wind manen glanzend tegen de horizon vloog jij daar in galop de zon tegemoet om er te zoeken naar welig groen klaverbloemen, tierig zoet? * ik zie je schaduwminnend staan trouwe bruine ogen ze kijken me afwachtend aan appeltje delen? * Voor Janneke…

voelde je vingers zacht tasten na jarenlang vasten ze verkenden strelend mijn huid op zoek naar hun buit in het spel van geven en nemen ben ik niet achter gebleven zocht je hart vond je ziel voelde dat ik mocht komen bij jou ben ik thuis bent mijn prinses in galop op het paard dat wij dromen…

in lichte draf of galop zo lopen we het jaar in, wij op kop...…

ik heb alles wel gehad wij openhaarden in hoogpolig stoeitapijt jij bent mijn meid een veulen in de wei waar we samen graasden ook op de bladeren van bomen aasde jij spartelde en dartelde zonder echt te komen ik in galop jij draafde al vooruit zag in je ogen het warme welkom thuis…

je hogeschoolt nog in dressuur ik zie het vuur in volbloed en gespitste oren speelt met samen zijn in draf en tred de zweep knalt pret galop laat hinniken éénstemmig horen jij bent de meesteres in roskam en verzorgen alleen die blonde hengst houdt nog geheimen in zijn oogopslag voor jou verborgen…

Golven Golven van verslagenheid Golven van verdriet Golven van woede Golven van angst Golven van onzekerheid Golven van ongeloof Golven van wanhoop en hoop Golven van verbondenheid Golven van kwetsbaar zijn Golven, prachtig is zijn woestheid Golven, prachtig in haar imperfectie Golven, ongenadig in het nemen Golven, die in overvloed…

Is er iemand die mij vast houdt Wanneer het leven me benauwd? Hoeveel mensen hier op aard Vinden mij nog iets waard? Ik ben van alles, behalve goed Na 14 jaar....verlies ik de moed Om te geloven in mezelf Alleen mijn dochter van elf Zij vindt mij wel aardig Voor één mens ben ik waardig Is dat genoeg, om te willen leven... en te moe ben…