14515 resultaten.
[ Misschien is het tijd ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 17 Misschien is het tijd,
maar ik aarzel om te gaan –
of ben ik er al?…
verlenging
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 88 het heeft geen zin
nog langer te wachten
er is een begin
een einde, een nachtelijke droom
alleen in gedachte
als een soort fantoom
maar wacht toch nog even
zo kort als naderbij begeven
zo lang als leven…
De dagen van het wachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Leert het wachten mij veel
te laat het wachten af
en krijg ik extra tijd
om te leven?…
wedervaart
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 vandaag valt in herhaling
staat de zon in kunstlicht
doden we tijd
daartussen groeit stilte
is alleen de supermarkt nog open
en verstrijkt het ogenblik tot avonduren
in een spiegel van kalm water
waarin we de toekomst zien
die op onze verte lijkt
voorlopig blijven we afstand verlengen
in overeenkomst met ons zwijgen
-steeds afweziger…
Het rijbewijs
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 61 In Nederland,
is daar veel over te
doen,
wachten en nog eens
wachten.
Het is onvoorstelbaar
dat dit gebeurt in dit
land.
Er zijn mensen die al
een jaar wachten op het
rijbewijs van het
CBR.
Het is toch echt niet te
geloven,
mensen op leeftijd en
dan zolang moeten
wachten.…
tussentijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 twee mensen wachten
hoe doden zij de liefde
in de tussentijd
de aarde kleurt zwart
het wachten van gisteren
is verleden tijd
een wachtend leven
vervaagt de herinnering
aan verloren tijd
twee mensen wachten
in hen zingt het verlangen
ze doden de tijd…
laat me niet wachten
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 64 laat me niet wachten
in de ijskoude nacht
als aangeschoten wild
in het zicht van de jager
niet wachten in het blakerend
licht van de smeulende
brand waarvan ik de
hitte niet verdragen kan
laat me niet wachten
met verloren woorden
die nog altijd weten
wie we vroeger waren…
Wachten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 89 Ze leunt tegen de hemel aan
zoekt langs lijnen van dromen
de geur van honing
zachtheid als zijde
de zon die te voorschijn komt uit de nacht
wacht en wacht
zucht naar
tijd der tijden ...…
[ Een bui: de mensen ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 42 Een bui: de mensen
vluchten de ijssalon in --
en likken wachttijd.…
wachten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 43 de stilte die bij je blijft
en toen mijn natuurlijk
instinct van vroeger
werd aangesproken
kwamen er mooie dingen
vanzelf naar me toe
zoals zelf de ontvanger is
is mijn lichaam de maker
een instrument
om schoonheid te scheppen
gerust te stellen
respect te hebben
rust te betrachten
zoals liefde aandacht is
en de kunst van het wachten…
Laten we wachten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 76 Laten we wachten
op de dag van morgen,
op hetzelfde licht als vandaag
en op de onbewogen stenen
in de straat
Laten we wachten op de vogel
die gisteren overvloog,
op tijdloze wolken
in een heldere blauwe lucht
en op de bomen
van eeuwen geleden
Ik zal wachten
op het ogenblik
in jouw ogen
dat nooit voorbij zal gaan…
omkijken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 43 wacht tot
het blad beschreven is
de inkt gedroogd
het suizen verdwijnt
iemand uit zijn kamer komt
de taal van oorlog dooft
we de doden horen
wreedheid weerloos wordt
mededogen de sleutel en
het koningswoord liefde is…
kijk wat er gebeurt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 los van het papier
aan het einde van de nacht
de berg bereiken
dan tot niets komen
proef het genoegen daarvan
kijk wat er gebeurt…
In Gent
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 96 langs lange trambanen
staren ramen als speurende ogen
kraaien wachten op kantelen
en op slanke draden
tot de laatste halte
die niemand ooit zag
soms klimmen woorden
als wollige dekens omhoog
langs gevels van huizen
en langs holle buizen
eens dacht ze dat hij het was
het rollen van het vehikel
deed het ovenrooster tikken
de kaarsen…
Van oersprong
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 116 Als een dolfijn die denkt
een kat te zijn met negen levens
sprong zij in het diepe water
Poseidon hier kom ik
Neptunus daar ben ik
hoe meer zee hoe meer min
Moeder Aarde vaarwel
Vader Zee ontvang mij
ik ga weer naar de bron
vanwaar we kwamen
daar wacht ik
ooit keert iedereen terug…
1.2 miljoen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 178 vrouwenvlees is goedkoop
te vangen en te verhandelen
ondergeschikt aan
en gedwongen tot seks
verkocht door hun familie
ontvoerd of geronseld
net zolang geslagen
tot ze er mee instemmen
beroofd van hun kind zijn
het schuldgevoel immens
hopend dat bevrijding
hen ooit ten deel mag vallen…
Bijvoer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 51 De opkomende zon verdwijnt langzaam uit mijn hoofd
Een dagelijkse portie rampzalig nieuws staat op het menu
Mijn lege kladblok loopt een blokje om, half verdoofd
De uitlaat van een rechtsprekende meester is verstopt
Door een trillende neushaar achter een enorme olifant
In de bergen naast een beek tijdens een safari gefopt
Oftewel een Franse…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.767 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.423 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
Zon, strand, zand, wind en.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 182 Donkere wolken kwamen aan
een wind stak op best hard
beter nu naar de boulevard te gaan
echter voor 'k zover kwam:
Werd ik gezandstraald niet gering
kijk een uitje op strand met uitzicht op zee
Is 1 ding,
maar al dat zand waar 'k niet om vroeg
was wat ik mee naar huis droeg.…
EEN VRUCHT DIE VALT...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 409 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de nacht, maar…
Neem me mee
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 328 Zie hem turen
alle dagen duren
langer dan de uren
stemmen die praten
hij wacht gelaten
tot ze hem verlaten
rouwen maakt oud
zwijgen is goud
spreken geeft zout
dat bijt in de wonden
uit al die monden
geen troost gevonden
hij kijkt over de zee
die eindeloze zee
fluistert: neem me mee…
Tijd is een geloof
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 340 hoor de dansende vertes, de zee
ze schudt en schommelt haar huid
natuurlijk, zonder nadenken
kijk terug over het land
de planten
ze knippen zichzelf
en vervallen weer tot wassen
zonder wachten
zonder versnellen
tijd maakt natuurlijk niet uit
tijd is een geloof
wat een geluk te zijn
als het land en de zee
en de tijd er niet…
Tot aan die tijd...
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 351 Wanneer je het zwart
van de nacht
in mijn ogen ziet
ben ik er even niet
maar wacht op mij
het donker voorbij
dichterbij
de bron
van het bestaan
waar het hart van
wolken breekt
en zoute tranen
uit een zee van spijt
in rook zijn opgegaan
waar het licht
weer dag wordt
en mijn glimlach
zich uitstrekt
in oneindigheid
wacht…
Avondstrand
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 741 De mensen gaan naar huis, het eten wacht.
Ik blijf nog liggen , ’t is zo heerlijk buiten,
al koelt het duinzand af tegen mijn huid.
‘t Strand wordt weer zand, en de zee weer water.
Langs vloedlijn slentert man alleen naar later,
keurt onderweg gevonden schelp of schat.…
wie leest
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 72 de echo raapt haar stappen op
een hart dat wacht
ongemerkt achtergebleven
zij zoekt de stille diepte op
hoe zon in water leven schept
wie leest in een zee van taal
door de letters heen…
Mensen Zijn Geen Zalmen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 480 In de verte wacht de zee
op een jonge zalm
die zich ongeduldig
met de stroom zal laten glijden
Hij zal staren over de gonzende diepte
Waar hij langzaam ingetrokken wordt
Maar voor het zout in hem kan kruipen
Zullen zijn holle ogen sluiten
De zalmen zullen elkaar vinden
Samen wachten ze tot de tijd komt
Om hun verleden terug te zoeken…
Het breistertje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 4.756 Mooi Kniertje staat van dag tot dag
En breit voor haar deur een kwartiertje:
Voor wie dat paar kousen wel wezen mag,
Mijn allerliefste Kniertje?
Voor wie dat paar kousen wel mag zijn,
Voor moêrtje of voor vaârtje?
Zucht dag op dag die bleke Krijn,
Of zijn ze voor Grietje of Saartje?
Wel Krijnbuur! wist je dat zo graag?
U wil ik het niet…
Genoeg vissen in de zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 340 Tijden van onzekerheid,
Verslagenheid, genegenheid
Verloren en vergeten
Alsof niets en niemand je wat boeit
Niemand anders, geen enkele vis
Voor wie je hetzelfde voelt…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 151 adem van de zee
streelde het lichaam en de ziel
je gaf je over met ontroering
de euforie van geluksvervoering
heelde door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdween de grens die ik verzon
in eindeloosheid
wenkte stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
daar aan de zee
vloeide liefde tomeloos in een…