Alle inzendingen over Zoete Pijn van Weemo

Verliefdheid, O, zoete pijn Kon ik mezelf maar delen En ook bij jou zijn. Verliefdheid, Zul je zeggen; Dat is toch fijn Het laat je hemelhoog zweven Maar ook verdrietig zijn. Mijn geest, In jouw web gevangen Doet mij naar jouw aanwezigheid Verlangen Eigenlijk ben ik Ontzettend rijk; Ik hou van twee mannen Tegelijk!…

Ook vanavond zal ik je favoriete leproze zijn. Zie mijn handen verdwijnen waar jouw lusten beginnen. Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook..…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

wijn in de singel in de ondergaande zon ook de volle maan nog nooit zoveel pijn met de aandacht verdragen zoete herinnering ik klim de trap op een menigte zeemeeuwen er is brood gestrooid vergeet je angsten kom op met je gekkigheden ik heb je nodig kuiltjes waar nodig en een stem die verhoort die angst voor liefde…

zo kortzichtig kan ik zijn en geweld is onzichtbaar maar het blijft hangen de pijn te laat wij namen het niet waar wie het laatst lacht, lacht het beste en het gaat je goed zo zoet op versleten knieën wie goed doet wie goed ontmoet?…

je lacht een scheve lach jouw ogen glanzen om de grap ik neem een hap van zout en zoet en moet ook meegenieten in mijn glas glanst op de maat een slok verworven wijn en pijn zet zich voortdurend om in positiever kwaad mijn angst latent aanwezig geeft me slechts de aller-slechtste raad…

het voelde bevrijdend en als zoete pijn om eindelijk onder gelijken te zijn de hemel was leeg toch gevuld met ons allen geen opzien meer naar of voortdurend aanbidden nooit meer het kijk en licht jaloers vergelijk in het stralende licht vibreerden wij samen namen deel aan het eeuwig geheel waar wij zonder naam naadloos in pasten…

je hebt alles aan elkaar genaaid de rode draad dubbel gestikt hun lijf geflikt met nonchalance en wat lieve woorden ze hebben het gepikt ze gingen op de rug harten duizendbreken emoties snel vergeten maar hun ziel moet terug ze willen nu geen spiegel zijn en niet die zoete pijn die jij ze hebt gegeven in dromen uit een ander leven…

Iedere nieuwe dag wilde ik het beste uit mezelf geven ik liet dikwijls mijn hart breken om zoete liefde te proeven ik viel, keek naar de pijn, maar stond weer op en bleef overeind.…

Dikke donkerheid en laag grijs Niet zoet, niet bitter Waar is de melancholie? De foltering van pijn? Het is het niets, dat brengt me van de wijs Altijd nacht en de maan mijn gezel Zonder lach, licht en vreugde Wie gelooft mij als ik dit vertel?…

Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

Ik moet sterk zijn Het allemaal ondergaan Ik moet sterk zijn Niemand mag het zien Mijn verleden een kras Mijn toekomst een vlek Alles zwart en hart Maar niemand mag het zien…

Partner's dood zo deels verwerkt, maakt nieuw begin lichter, herinnering verandert van pijnlijk bitter in weemoedig zoet. In slechte trouw, gebrek aan vriendschap betalen we 't hele huwelijk door met pijn partner's sterven kan nu verlossing zijn.…

Het doet pijn, maar ik ga door, al is het niet voor mij.…

Stil mijn honger met zoete kusjes, opdat pijn plaatsmaakt voor dwarrelende vlinders. Bied mij onderdak aan in jouw warme hart, opdat ik nooit meer dakloos ben. Kleed me aan met dure woorden, gesponnen met mooie, zijden letters. Verwarm mijn hart met het vuur en de passie uit jouw ogen, alsof het altijd zomer is.…

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

De zoete voorsmaak van het begin, is weg, de bittere nasmaak, blijft op mijn tong. De woorden van vroeger, zijn nog alleen stille klanken. Het lichaam en de ziel zijn nog één. Het hart klopt onophoudelijk, van vrees en pijn. Laat het ophouden, zodat ik weer vrolijk kan zijn.…

gezicht zal zijn van gouden eeuwen in liefde zonder pijn…

35 kilometer Sappen vloeien knarsetandend door de kolkende aderen van het stramme lijf De spieren verkrampen trainingen verdampen het zoet verzuurd. Stap na stap verloopt het mank.…

zij wiegt rank op liefdeswind bloeit voor het eerst als lentekind de wereld is zacht groen in blosjes vuur ontwaakt volmaakt de tedere schoonheid van het anders zijn geeft heimwee en voelt zoete pijn met kleuren van verlegen worden vrienden goed bekeken liefde wordt in kleine vonken als elixer uitgeschonken de godendrank…

Mijn liefde voor jou is zo zoet. Mijn pijn vertaald in zuur azijn. Kijk niet naar mij of neem een voorbeeld aan mij hoe het niet moet. Ik weet,nu, nooit, nu, niet hoe ik het verbeteren moet. Ik heb je lief en vraag je, kijk naar mij en zie hoe het niet moet. Ik ga kapot, heb pijn.…

voor last en pijn.…

als ik naar onze wereld kijk lijkt alles wel gelijk zoals het groen van bomen en het huis wij voelen ons er thuis toch droom ik in jouw ogen meer kleuren dan er zijn streel je haren op het randje van gevoeligheid en pijn kus je lippen die naar zoete warme liefde smaken jij bent de echte zon in mijn heelal die andere beschijnt…

Zoet is het verlangen en zuur de leegte zout zijn mijn tranen Zoet is je strelen en zuur het gemis zout is de hartstocht Zoet is je aanraking en zuur de eenzaamheid zout zijn jouw streken Zoet zijn jouw kussen en zuur is je afwezigheid zout is het leven Zoet is de liefde en zuur is het ontbreken zout is je passie…

Met pijn in mijn hart hoorde ik dit aan Zo hoort het leven toch niet te gaan. Een logeerpartij werd snel geregeld Waar onze liefde in vrijheid werd bezegeld. Jij kwam thuis voor jezelf op En gaf je “verloofde” een schop. Vele harde woorden zijn bij jou thuis gevallen Jij gaf aan jouw leven niet te laten vergallen.…

Je hebt alleen het lege bord weer in de kast gezet en hongerig en onvoldaan ging je meteen naar bed Het rommelt nu al uren lang steeds weer voel je de pijn dan speelt het op de wrange vraag hoe ‘t hoofdgerecht zou zijn Het zoete dat je proeven mocht smaakt enkel bitter na Heel even maar was hij jouw zoon en jij was…

Ergens tussen jou en mij ligt de liefde begraven onze ogen weerkaatsen het gevoel mijn mond vertrekt tot heimwee in glimlach ik ben verloren in onze toekomst mijn morgen stierf in jouw handen En het spijt me, ergens knaagt het zoete verlangen te proeven aan de verboden droom mijn werkelijkheid te ruw, het doet pijn de dagen te tellen zonder…

de dictator smoort de woorden die hij niet horen wil de kritieken die z’n hart doorboorden deden hem zoveel pijn hij wou niet dat ze zijn wil verstoorden hij snoert de schrijver verbant hem met laffe inhoudloze woorden naar veraf gelegen onbekende zinloze oorden waar hij zich dan toe went gewenst is zoet geen zuur dus hanteert hij…

Pijn van het alleen zijn Laat het respect bloeien voor het samen zijn Pijn diep geworteld Groeit hogere toppen van geluk Pijn van onmacht Maakt macht zo miniem Pijn gehate vriend Met jouw vriendschap, wordt ik een beter mens…

Is er ook een medicijn tegen innerlijke pijn? Leeft men dan ook met je mee met een bloemetje? Welnee! Raak je in je ziel gewond dan lijk je uiterlijk gezond en voer je je genezingsstrijd in gelaten eenzaamheid.…