Alle inzendingen over Zwervende OR stroompjes OR waterspiegel

mijn rusteloze opgejaagde kinderhart sloot haar kamers het kan niet in me aarden niet bij mij landen mijn thuisloos zwervend hart op de donkerste onvindbare plek…

de zwaluw zwalkend bevliegingen tempeestend zwervend in het zwerk snelle vlerken duikvlucht laag over asfalt en weer weg…

Ontluikende stroompjes opgestuwd met zachte hand tasten lustig mijn lichaam af Loom verlangen onderhuids wordt voelbaar gewekt door onverholen lichaamstaal Als vaag gestreepte schemering bekoorlijk binnenvalt beroerd zinnenstrelend licht jouw geurige huid Vrijwillig ontvoerd door opgezweept begeren tikken onze harten schaamteloos de tijd…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Als een gladde waterspiegel, als blinkende morgendauw, met zorgen en ook geluk wil ik altijd leven samen met jou.…

Ik ben stemloos Ik zwijg tegen sterren Zeg me eens Waar het huis van de zwervende hond is? Je had een gouden stem Fee van de liefde komt Zij komt straks…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

achter zwervende wolken verdwijnt een vogel met oude veren in langzame vleugelslag vindt hij de oneindige tijd beschermd gesloten en een keer vrij…

Nu al kan ik de rimpels van lente tellen April grillig weet niet wat ze wil Er is wind uit allerlei hoeken Er is regen en hagel herinnert aan winter Wie mint er... zo'n lente? Misschien de vogels in hun spiegels van water Misschien de vogels bouwend aan hun nest.…

Waar water is, wordt alles opgetild. 0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten De brug door tot zo welige verschieten Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild En midde' in stad als eenzame woud-stilt'. Wat zo de leste wolkjes daarin lieten Voor donkre diept' haar leste blos verschieten Eer nog een huivring over 't licht vlak rift? De…

jazzybomen kuieren door het park en eenden fluisteren hun veren langs de waterspiegel heen een borst vergaapt zich aan een kleintje een bank dommelt onder 't oudje terwijl grasveld geurt naar fris en frisser tuimelt een wolkje boven die stad mijn woorden…

Door het schudden van z’n kroon treuren tranen in trapezes, gejaagd door de wind, zijn het wilgen die de toon bepalen voordat de waterspiegel hun verslindt, schrijven maagdelijke seringen hun verhalen tot aan de oevers van de sloot, op het wankele koord van de drijvende kringen en in ademnood gaan ze in geschrei ten onder, voordat de…

plotseling was er de beroering als bij die steen in de vijver maar toen de onrust van rimpelingen was weggeëbt en het wateroppervlak weer als vanouds gelijk een spiegel was geworden leek de rust weergekeerd maar wij weten beter juist onder het ogenschijnlijk vlakke van een verraderlijke waterspiegel huist het moeilijk te bestrijden…

Gloeiend koper verhit het land dat gewillig kleurt onder de hoogste zon De roep van de natuur wordt gehoord door hen die de stilte niet vergeten en luisteren hoe akkoorden gedempt sluieren aan het suizen van een bries die wapperend strijkt in ‘t getij van halmenharen welke ritmisch ruisen wiegen tot fluistersymfonie dat…

Zijn ogen spieden waakzaam rond in holle, grauwe kassen sliertige haren, verwarde baard geen weken zich gewassen Nergens rust noch veiligheid hij weet: ze spannen samen hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit ze kennen al zijn namen Steeds weer verschijnt een ander gezicht hij kent hun syndicaten vernietiging van heel zijn brein is 't…

Zij zwierven als nomaden met een huifkar door het land en zochten hun geluk in rondedansen en gitaren Ze speelden hun muziek melancholiek op stuivend zand en wasten in de meren nog hun kleren en hun haren Ze waren met de vogels en de bomen nog verwant en zongen uit hun longen van de liefdevolle jaren Zo trokken zij de wereld uit met…

De glorietijden zijn voorbij Waarin hij zich bemind kon wanen Ver boven staat en straat verheven Geen bloed, geen zweet, geen tranen Hij schreeuwt vol wrok en woede Dat Nederland hem nodig heeft En in protestmars van beschaving Wordt zijn Waterloo beleefd Dus bedelt hij aan ’t Binnenhof Ach Halbe, geef mij brood In ruil voor staatportret…

In de dichte nacht hangen boze wolken over het meer vol rustig wachtend zwart. Geruis, kabbelklank, zacht door elkaar verward, willen reeds het komende uur vertolken. Plots gaat de zware lucht lichtend kolken. Bolbliksems boven het water schreeuwen hard: brandende kraanvogels, roepend van smart. die moeten vluchten, naar vreemde volken.…

Verlaten geesten dwalend over verre vlakten. Dorre weiden die dorstopwekkend uitdagen. Enkel dwalende herders weten waar ze moeten zijn. Schapen die lijdzaam volgen naar de bron. De honden dartelend naast de mannen die hun dagelijkse routine volgen. Schreeuwende vogels hoog in de lucht, arenden loeren naar een lam. Mist flarden trekken…

van van haar bedoelde kwaliteit, uit het onderbewustzijn valt de keuze op een vat vol tekens die het brein omhelzen, bekeerd tot de spelling van de enige woorden die ik begrijp om terug te keren naar de eerdere afdronk van de taal in het lot van de onzekerheden en waar de teksten eindigen de stilte komen zal, getekend op de zwervende…

Naar verluidt (zie Bart Adjudants snelsonnet van vandaag) zal het podium in de ArenA van Johan Cruijff nog eenmaal worden bevolkt door diens al even beroemde generatiegenoten the Stones, een nog levende legende... hun laatste optreden... hun laatste show... een afscheid als een laatste groet... een laatste roffel op de drums... een laatste…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

Twee witte meeuwen liggen op je schoot Rein zonder verdriet Je gezicht is een aangeschoten vogel Die verdwijnt in het riet Zwervende in de nacht Waar ik op je wacht Maar dat weet je niet…

Mag het zachter Heel klein Nietig zijn Als een muisje Kleine tripels door het veld Terwijl de vos zijn streken telt Mag het zachter Heel klein Nietig zijn Als een reus Groot dik stappend ploegend, zuigend Kuilen trappend vuisten bol gekneld Mag 't zachter Heel klein Nietig zijn Als in liefde Stroompjes beekjes Kleurtjes…

Er was een stil verdriet gekomen dat zwervend soms mijn dagen brak en waar ik niet van wilde dromen. Een lieve vrouw en goede mensen hielden me samen en mijn poes bleef zachtjes goede morgen wensen.…

het is fantastisch dromen in de pijp van een brug intrigerende takken bevroede bomen op grasgroene bermen ze leunen als een beschutting op de schaduwwand een schuilplaats, hol maar warm waar ik stille dromen koester in de schutting van beton omsloten en onbeduidend knieën onder mijn kin gesteund in de rug ik zou hier kunnen zingen de…

'k Zoek in deze stad je gezicht tussen stenen zwervend over pleinen achteroverleunend op een bank kijkend naar niets zeggend of haast zwijgend 'k zoek je gezicht in deze stad…