Alle inzendingen over aanvaarden OR troost OR verdriet

Dat er bijvoorbeeld Altijd iemand mag zijn Die ergens op je wacht Altijd weer klaarte Van een dag die open plooit Na de diepduk van de nacht. Altijd vroege lentes en nazomer in september Binnen de contouren van tijd En herinnering aan iets Voor straks en later. Maar altijd, altijd ook een hand Die door je haren strijkt En zegt:het is…

is gebleken als het verdriet door mij niet wordt herkend en mijn troost te lang op zich laat wachten dan wordt verdriet te zwaar en ongekend en verzwelg je in veel te lange nachten…

ik proef aan je tranen om wie je huilt ik zie aan je ogen waarom lees van mijn lippen troostende woorden het was al zo vaak andersom ik voel aan je hart om wie je weent ik merk aan je zuchten waardoor rust op mijn schouders maar even uit jij leende ze mij ook daarvoor…

woorden hard als staal verbrijzelden haar liefde splinters in haar hart beelden zwart en wit verdoezelden haar leven maakten haar verward streling zacht als wol begrijpende gebaren geven haar nu rust stemmen als fluweel verhelderende woorden tranen weg gekust…

Soms is een snauw genoeg Genoeg om me dat ene zetje te geven Soms is het iemand die net teveel vroeg En ik denk; laat me maar even Ik zoek troost en vind die niet De tranen die ik lopen liet Het is alleen mijn kat die het ziet En mij met een kopje zijn troost aanbiedt…

zo zacht maar o, zo bedroefd Het zilte vocht biggelt over mijn warme wangen zonder dat het mijn leed bedaart, verzacht of verlicht Woordenloos staar ik naar de spiegeling in een plas water Ik herken mezelf niet meer terug Ik huil tot het vocht mijn hart overstroomt, maar nee De smart kleeft blijvend aan mijn ziel Ik hoop op troost…

regent in mijn hart terwijl de zon vrolijk oogt heb ik wel genoeg tegen je gezegd hoeveel ik van je hou, en hoe mooi je bent wanneer de ochtend zich uitrekt en jou zachtjes aanraakt door de lichte gordijnen het regent in mijn hart weet niet of er 'n paraplu bestand is tegen deze enorme bui ga met een leeg gevoel verder tot ik me laat troosten…

Afscheid nemen tranen banen zich een weg naar het hart het verdriet heeft de neiging daar te blijven alsof het zich vastplakt de pleister op de wonde.…

Door godverlaten straten trekt de dood even verlaten door de koude herfstwind De wind huilt droevig diens grote nood hij schreit luider dan een droevig kind De dood werpt zijn schaduwen vooruit als spoken dempen ze het laatste licht Rillingen glijden over menig kille huid angst leeft op ’t oude afgeleefd gezicht De dood werpt blikken…

er zijn mensen die met stenen praten op de begraafplaats kom je ze wel tegen met gebogen hoofd stamelen ze zinnen tegen een zerk maar zerken zwijgen doch de tekst op de steen geeft goddank tóch nog iets van troost…

troosten…

Als ik mijn ogen dichtsla Hoor ik nog steeds jouw stem Alsof je me wil troosten Mijn stil intens verdriet Je geluid verdwijnt weer in het niets Omdat je er niet meer bent…

Thuis, ik zie waar je zit en dat maakt me verdrietig Thuis, ik voel wat je zei en dat maakt me boos Ik kan niet zeggen dat ik je haat, want dan geef ik toe dat ik je graag zie Ik kan niet zeggen dat ik je mis, want heimwee voel ik niet Verschillende gedachten razen door mijn hoofd Aanvaarden kan ik wel, begrijpen niet…

geen pardon in gedachten zal ik als moeder alle dagen mét jou gaan als troost en bemoediging…

stilte blijft hangen het zwijgen gehoord woorden die kwetsen gefluister in troost alles zegt iets verdriet vaak alles tranen door woorden in stilte gehoord…

Op liedjes van troost dansen we de wals van verdriet Ik ken de stappen net zomin als jij maar huil voor ons de maat en we dansen op je tranen…

wazig mijn verlangen met oeverloze spijt als parelende tranen die jij voor mij ooit liet aanvaard mijn broze handen zacht troostend gestreel jou rakend als een veder teder als een lied in gefluister van woorden een kus naar jou toe na morgen is vandaag een dag zonder verdriet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Maar ik hang aan de maan bedrijf vitaal moderne kunst en val op een dag omlaag om je te troosten in breedte van alles wat verlangen is in dat hemelbed beneden waar jij vol van verlangen met een glimlach op mij wacht. Ben jij nog wakker nu het leven begint met aanvaarden.…

Gekweekte rozen, hebben hun geur verloren. Smakeloze tomaten, smaken naar water. Haastige mensen, zijn hun diepe wortels kwijt. Neem een moment om stil te staan. Vertraag uw moderne klok. Denk aandachtig na. Het is koffietijd.…

Je wilt me wel troosten in pijn en verdriet maar ik wil alleen zijn dus troost me maar niet. Laat mij maar m'n gang gaan laat me maar even alleen zodat ik kan schreeuwen of stilletjes ween. En als je terugkomt zal ik aan je vragen mijn tranen te drogen en samen te dragen.…

Het gaat erom Dat je begrip toont Medeleeft in haar verdriet Niet zelfzuchtig voor jezelf gaat Dat verdient je partner niet Het gaat erom Om haar te steunen In het verdriet dat haar zo raakt Geef haar troost en mededogen Zorg dat zij haar huilen staakt Het gaat erom Te leren leven Met een vrouw en haar verdriet Geef haar wat je hebt te…

Niemand die het weten kan hoeveel ik van je hou Niemand die mij troosten kan in mijn verdriet om jou Niemand die begrijpen zal hoe vreselijk ik je mis Niemand die beseffen zal hoe erg die pijn wel is.…

laat mij jou leiden doorheen het geluk waar tranen verenigd vergaan in een lach verdriet van ons samen herleeft in hoop liefde hernieuwt in armen van troost…

Leren leven met pijn, angst en verdriet, Dat ligt voor mij in het verschiet. Die drie elementen horen bij mij, Leer ik dit te aanvaarden, dan pas ben ik vrij!…

die zichtzelf hebben aanvaard. die gebroken kinderen helen. die troosten met hun hart.…

Groots in dadendrang Maakt iedereen elkaar bang Gevoel schreeuwt om vergelden Ratio hoort men nog zelden Verloren, tegenwoordigheid van geest Onvoltooide haat is wat men leest Open groots het hart Aanvaard verdrietig 's werelds smart Besef dat alleen door vergeven Tegenstellingen zullen sneven…

nodig heb En de warmte van Deze lome zomerdag Tilt mij langzaam Uit boven mijn verdriet…