Alle inzendingen over aanvaarding OR zelfvertrouwen OR faalangst

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zelfvertrouwen. Heb vertrouwen, vertrouwen in mij. Voor jou zet ik alles opzij.…

Mijn keuzes Kan ik alleen Zelf maken Zo gauw Ik die Aan een ander Over laat Raak ik Mijn zelfvertrouwen kwijt…

Met nieuwtjes die de krant normaal niet halen; ‘Alcohol juist goed bij leverkwalen’ ‘De wandelende tak steeds vaker kwijt’ Je las in zalig lome ledigheid; ‘Training voor faalangstige garnalen’ ‘Timmermans zwijgt plots in alle talen’ ‘Verbod op gillen voor de keukenmeid’ Nu dagelijks een nieuwe slachtpartij Was deze droeve zomer maar voorbij…

Voetbal is Oorlog. Strafschoppen zijn naast of goed. Zijn angst van keepers om te falen. Angst van schutters om te schutteren. Of gaat voetbal over intuïtie en moed? Moed om milliseconden te durven wachten. Angstige spelers verliezen. Moedige doelmannen winnen. Voetbal is Leven.…

Het is het zelfvertrouwen, Waar je op moet bouwen, Het geeft innerlijke rust. Er is geen betere verzekering Dan zelfverzekering.…

Je mag me ontwijken Je mag me vergelijken Maar Ik wil nu Naar mezelf Kunnen kijken Want Ik wil van mezelf Leren houden Dat kan ik nog niet onderbouwen Ik mis nog DAT stukje zelfvertrouwen…

Branden blakeren het brute zelfvertrouwen grond is goedkoop vlees.. fokken bezeten naar eer en geweten een kale planeet.…

Zelfvertrouwen Kan het wel-licht opbouwen.…

met als bagage in jouw rugzak de lauweren van het verleden wacht een nieuwe baan en rol in nog ongeschreven toekomst een job die jouw ambitie vraagt om met de inzet van hart en ziel voorbij de linie van het bekende jouw horizon te gaan verruimen met frisse blik en een dwarse kijk zul jij het onverwachte ontmoeten met inzicht als bron van…

de dagen zijn voorbijgegaan in vele lagen van bestaan natuurlijk was er groei de grond geploegd geschoond van stronk en steen langs elkaar heen in een verdeling die seizoen en rol gebonden was tot eigenheid wat ruimte kreeg en verder woekeren bleef het samen schouwen leek op houden van liefde bleef faalangstig bang tijd rijgt…

Durf aanvaarden al wat is. Aanvaarden van de stroom, waarmee we kunnen drijven. Sterven van verlangen, naar wat ik mis. Het aanvaarden van de wetten, die niet zijn zoals ik wil. Het feit van onze eigen dood, die een feit van leven is. Nog steeds wacht ik op die dag. Op het optrekken van de mist.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Buigend op een vraag slaan plots de stoppen door kennis lijkt verdwenen holle stilte achterlatend krakende gedachten brekend op problemen niet in staat te noemen wat ooit geweten is tikt de tijd lijdzaam voort leemte lijkt steeds leger onder groeiende wanhoop blijft het antwoord bijster…

muziek van toen waarmee jij de nacht zou inluiden met een mandoline, nam ik afscheid van mijn ledig hart, zo jij vertrouwde droeg je mijn bloedsporen, meelevend naar maagdelijk witte sneeuw, besproeid beleefde jij, die helletocht, gevaarlijk nam jij ook afscheid, doch wederkerig sliepen wij afstand terug in duisternis voelde ik de faalangst…

Wie bent u werkelijk Hoe kent u zich Zoals nu of gister Een mens vol zelfvertrouwen Empathie Of als gister En Wie ken ik De façade Het verbloemde Van mijzelf Of ben ik gister Een persoon Die ik niet wens.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Kalm legt de diepe zee zich neer naast duin en boterbloemenvelden akkers met aaneengeregen zaad liggen geduldig tussen sloten vol verleden tijd van bovenaf gezien een lappendeken anders lopend was het toch gelijk gebleven in een aangepast patroon…

Ik heb nog nooit zo vast gezeten Geketend Gekneld Gevangen Ik heb mezelf nog nooit zo gehaat Verafschuwd Verstoten Verfoeid Ik wil mezelf terug aanvaarden Accepteren Aannemen Ik wil terug van mezelf houden Adoreren Aanbidden Want leven doe je met jezelf, willen of niet Het is me jaren gelukt maar nu helemaal niet…

een zachte hand strijkt warrige haren glad geeft rust in haar opstandig denken waarom ik…… de fluister zegt waarom jij niet…. tranen druppen maar haar wangen blijven droog stilletjes droomt ze toch haar toekomst…

verstilde aanwezigheid reflectie van struiken gloeiende horizon ziel gedompeld in vrede extatisch in eenzaamheid wenst hij te delen het ondeelbare geen oord gerieflijker voor een laatste woord…

zonder te huilen scheid ik mijn hoofd van mijn romp beter laat dan nooit…

doortrilde al wat adem zingen liet, verstilde bron van alle dingen die alle dingen verdraagt wij zijn ons zelve soms zo moe moe van zwakheid en verdriet , alles wat ons tegen zit 't is de bron van alle goed die geeft en wil dat onze ziel niet sterft maar leeft afgoden zullen zwijgen als wij voor de enige God nijgen aanvaarden…

Gemis veel verdriet het niet begrijpen einde van het strijden aanvaarding.…

het levens elixer drinken de hartbeat dansen al heupwiegend met kersenrode lippen de nagels gelakt kussende ogen waar een stralende glimlach zelfvertrouwen weerspiegelt mijn hand in die van jou…

Iets groots, iets logs, een wezen soeverein Dat, even nog, van zelfvertrouwen blaakt Misschien is wel het antwoord op die vraag: De man. De ware dino van vandaag.…