Alle inzendingen over achten OR Gooi OR hoeveel

' ze zei: 'ik ga naar Zaltbommel,' ik dacht: 'wat rijmt dat goed' toen riep een tweede hommel: 'en ik moet naar het Gooi', ik dacht: 'wel-voor-de-drommel ook dát rijmt wederom mooi.' ------------------------------------------ uit: 'Dan heb je geluk' (2001)…

In dons van wolkjens glijdt ginds De zilveren sikkel der maan; Die schijnt een gondel, een bootjen, Dat vaart op de blauwende baan. De wolkjens schijnen de golven, Witgekuifd, met luchtende tint, En de starren zijn zo schone leliën Als niemand op aarde vindt. Was die gondel mijn levensbootjen, Ik nam je, mijn lieve, er in mee, En wij zwierven…

Al gaat elke hond gebukt op zijn wijfje al bespringt elke dekhengst zijn nachtmerrie de magie en intuïtie in discrepantie tussen het dierenrijk en menselijk brein... humaan seksueel bereik zal een lange weg van zuiveren zijn! Binnen handomdraai herhaalt een lot zich geen tweede keer dezelfde precies... Afhankelijk van de keuze die…

Ooit was het zo mooi, zelfs wanneer je weet, dat het geen zin meer heeft. Soms is de prik echt helemaal uit de fles. Soms kunnen mensen gewoon niet meer door één deur. Dan kunnen ze uiteraard beter hun eigen weg gaan. We hebben maar één leven. Voor eeuwig aan elkaar blijven kleven met tegenzin is nutteloos. Het gelukkig worden zonder elkaar…

Besefte je maar hoeveel pijn je me deed, hoeveel verdriet en stilgedragen leed je me kostte.…

Ik heb een kind van acht die op die leeftijd zou moeten spelen en niet het leven van ons en onze wereld zou moeten delen... Ik heb een kind van acht die niet meer vraagt om een zoen omdat kinderen van die leeftijd dat tegenwoordig niet meer doen.…

zou Hoeveel ik je elke dag weer mis Ik kan niet uitleggen hoeveel ik van je hou Ik wou dat je dat allemaal wist…

acht kraaien in de lucht geen negen geen zeven maar acht vader moeder twee kinderen drie neefjes zonder macht en eentje uit het buitenland maar dat gaf niet want ze waren allemaal even zwart…

Mijn tacktiek is er een om niet na te bootsen al deed ik dat wel. Waar ruiten sneuvelen deuren dichtslaan en regen valt. Geen verwijt aan welk adres oprecht en eerlijk pas op de plaats. Het gootsteenputje spoelt nu door waar ik voor vecht.…

Gooi mij niet weg alsof het niets is want de takken van de bomen vangen mij toch wanneer ik val omdat er altijd iets zijn zal om voor te bestaan en wat ik mis...…

Gooi je tranen in de grote zee blijf niet stilstaan bij wat was. Kijk naar de mooie momenten tel de dagen van het geluk. Wees blij met wat je nu bezit treur niet om wat er ooit was. Dat is voorgoed voorbij gegaan leef het leven wat je wordt gegeven…

Een diepe ademhaling ontlokt me en ik gooi alles weg. Een open blauwe hemel komt op in mijn geest. Ik verlies me zelf in tevredenheid en schoonheid van de donkere schaduwen daar ver boven me.…

“Het is wel zaak” - zo Mike mij toevertrouwde – “Het gooien van de pijl op peil te houden”.…

breuk, zonder modder gooien kan worden afgedaan al, doodgewoon!…

Gooi een visnet op: de knopen vallen open – als een zwerm spreeuwen.…

Hoeveel tapjes gaan er uit een vat? Hoeveel flesjes uit een krat? Ach, ik ben het alleen zijn, zo zat.…

Hoeveel dieptes moet ik dalen, Hoeveel fouten moet ik begaan Voordat ik van alle kwalen Voor altijd ben ontdaan?…

verstoken blijft van elke steek of achterklap als je mij dan herkent in die kleine wereldkamer waar je nu woont, dan denk ik, word je op deze manier beloond voor een leven van hard werken, in een kamertje van twaalf bij acht meter, gedeeld door acht personen, die niemand meer weten te boeien?…

Een mes en een vork in mijn wereld moordwapens vóór acht uur ‘s morgens…

02-08: ik zie de Vrouwen Acht Ze kunnen mij zo boeien als ze roeien en groeien als hun krachten samenvloeien ’t Is brons… ik zal goed slapen deze nacht Ranomi’s gouden blik… ik ben in de ban Daar lig ik dan weer uren wakker van…

Het denkerswerk vol zoeklust der bewonderde wijsgeren schrijvers en hen die met getallen hun kunst tonen geniet dikwijls meer achting dan het nuchtere spreken en handelen dat men ziet bij arbeidende mensen of zwoegers die de grond bewerken God verspreidt zijn zegenbrengende geest over veel verschillende bezigheden geboren uit noeste handen…

'Nou schat, ik acht me echt niet aangesproken.'…

Rijkdom gaat over Hoeveel tijd je hebt, En niet Over hoeveel spullen.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Zo’n acht procent van alle Nederlanders Ziet dit (of ieder ander) vers niet staan Hun internetverbinding staat niet aan Die acht procent, ze zijn net even anders Merkwaardig, ondoorgrondelijk, complex En ze hebben onophoudelijk veel seks…

20 jaar geleden nog 300 nachtjes 10 jaar geleden nog 100 nachtjes Al 6000 nachten verder Hoeveel nachtjes slapen God Hoeveel nog? Wanneer hoef ik niet meer alleen te zijn. Hoeveel nachtjes nog? Ik ben zo moe God Ik ben zo moe...…

Acht lettergrepen sieren haar, een teder jambisch vers van kracht in één tetrametertje maar. Al is zij slechts één van de acht en roeien godbetert haar stiel, haar naam is poëzie die lacht, als zij, pompeus en toch fragiel: Roline Repelaer van Driel.…

Hoeveel moeten er nog komen, Hoeveel moeten er nog gaan, Mijn twee jongens zijn de dood ingereden Door toedoen van een ander, zonder reden. Beiden 20 jaar jong, stonden in het leven, Niets of niemand kan ze aan mij teruggeven. Twee lieve jongens zijn mij afgenomen Ik kan alleen nog maar van hen dromen.…

Wij in dit grote gras, klaver, paardebloem en wat er wriemelt, wat ingewikkeld wordt: de rups, de wingerd. Waaronder wij, weer overhoop, weer door elkaar. Wij lijken wel. Volkomen. Verwarder dan de mieren, in dit bijzijn van de tuin, waarin begrepen: deze wildernis. Wat er aarzelt, water valt erover, stort en wordt van kracht. ----…

Leg toch even, als je durft, je oor te luisteren bij deze kakofonie van miljoenen door elkaar heen schreeuwende moleculen, overal en uit alle tijden lukraak vandaan gegeten, gedronken, geademd. En ondertussen alweer bezig met afscheid te nemen op weg naar een ander lichaam, een riool, een boomblad, een rivier. Vertel mij hoe het kan dat…