Alle inzendingen over adieu OR postuum

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Adieu mijnheer !…

Er waren rozen rode, uitdagende, onstuimige rozen van een zomer En jij in die kamer zo stil, zo wit, zo jong Er was een vogel die ergens postuum voor je zong... En hoe ik ze toen haatte Toen en ook veel later De rozen en de zomers uitdagend, onstuimig en rood Zij kwamen terug Alleen jij bleef dood.…

Adieu Prinsesje jeugelijk Mijn Vrou van mijn gemoed: Adieu en droom geneugelijk En slaap gerust en zoet: Ach 't is mij zo onmeugelijk Te rusten als gij doet.…

. -------------------------------- uit: 'Vrijgezel op kamers', postuum uitgegeven in 2003.…

En zo zei hij: het is nu klaar je mag trappen, alsook slaan maar ik laat dus echt niet toe dat je op mijn hart gaat staan: Dus adieu!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

. -------------------------------------------------- uit: Blauwzuur, postuum verschenen in 1969.…

de wind blaast een blues door onze verwaaide haren we deinen mee met melancholische golven terwijl we nog wat tijd stelen uit de verstrijkende zandloper je fluistert zacht adieu cherie ik vang je woorden op mijn lippen polijst ze, kus je nog eenmaal we overstemmen de branding met een laatste liefdeskreet en dragen de nacht…

'k Probeer het niet, ook niet postuum. Hij heeft het zelf gevat gezegd: Wat niet te volgen is, is ech. Deze week overleed de Rotterdamse dichter Jules Deelder.…

Alfonsina gaat naar Tarragona: Adieu, adieu. Je harkt het pad aan naar het noorden, begiet de bomen in een kring en kijkt omhoog, niet achterom. Je houdt nog vast aan een naam tot je meent te horen: Laat me los, en je loslaat. In oktober zijn de nauwe straten leeg in Begur.…

ik haal diep adem stijg op in het hete bad als witte ballon geest in de hitte temidden van duizenden zag ik je even je stond als verrast aan het hekje van de beurs mij toe te lachen overgang van sneeuw in witte boombladzijden vol voorjaarsmoeheid adieu maarten gebarsten lenteportret in congruentie moet je loslaten om weer op…

tijd voor een welverdiende rust de koffers die gereed staan de familie reeds gedag gekust Mijn dromen nu realiseren visioenen van zon, zee en strand en gewoon heerlijk epibreren in luilekkerland Alle gedichten nog eenmaal bekeken voor u beste lezer wellicht ietsje sneu dus tot over een drietal weken want ik ga nu echt, tot ziens en adieu…

Adieu, ik schrijf nog wel. ------------------------------- uit: Van het balkon (1983)…

adieu 2006, je hebt je kranig gedragen toppunten afgewisseld met routine matige schamele genoegens goed om even terug te denken de oude dichter sleept zich voort langs ramen met beplakte historie hij vult teksten in opvulling van nieuwe bladzijden lichtzinnig in bespeling van prachtklievende poëzie klaarzettend…

de liefde, haar netels en het plakgras eromheen Bij jouw spullen de misverstanden de stille pijn van afstand en niet na te vertellen grapjes die ik meteen vergat in mijn verlangen naar gezelligheid Dag dozen, dag lief laat me nu maar alleen met de nagedachte vaarwel, dit dient nergens toe de god van adieu…

leven blies de schrijver in een vergankelijk relaas met taal als goddelijk instrument beeldde uit in enkel woorden de werkelijke mens – al schrijvend ingekleurd en verkend met de sentimenten van die tijd kleine eigenaardigheden innerlijke en fysieke strijd typische geuren kleuren klanken miskenden uit een triest verleden danken postume…

Afscheid van de zomervakantie, terug naar school Dag luieren, dag vrije tijd Adieu lange zomeravonden, wil dat gevoel nog niet kwijt Terwijl ik op de afdeling schoolspullen ronddool Hallo nieuwe agenda en boekenlijst Kaftpapier en lijntjesschriften, alles bij de hand Nog een nieuwe ringband in mijn winkelmand Alles wat naar een nieuw…

bliksemschicht doorklieft mijn droom de donder vult mijn wezen aan het groene firmament vliegen velen rustig rond de krachten van de eeuwigheid schijnen niemand meer te raken communicatie is hier anderszins het is een reeds begrijpen stralingslicht geeft boodschap weer de lading wordt verkregen gevoelens als bij een reûnie een weerzien, een adieu…

een aartsvader leest de uitgevaren nymf in mollige winterdagen postuum de les voor in ‘t hijgend oor, strijkt de hand over de verzilverde gram een binnengesmokkelde vriendin dringt in, de ritselende tuin staart naar het kronkelend gebaar van het schijnverloren wild een balsemstruik op de borst haalt aan, de slakken breken door,…

Dat jij de bodem bent geweest van mijn lichtzinnige bestaan heeft mij vertraagd verrijkt van geest nadat je plotsklaps bent gegaan sinds jouw vertrek spuw ik mijn gal met sterke drank in het café ik leef vanuit een vrije val en sleur de liefste mensen mee uit jouw postume aureool span ik ternauwernood een boog mijn vogelvlucht uit het…

Een erfpachter wordt niet altijd postuum gewaardeerd als het onrecht later wordt geëxcuseerd. De stenen op het eens gehuurde fundament dan voortleven zonder terugbetaling van iedere 'eigen' cent.…

Hun bekendheid kregen zij postuum, omdat wij nu pas snappen dat zij duidelijk maakten dat de daden van een gewoon mens in oorlogstijd groots kan zijn.…

Op uw gunst wil ik niet meer wachten, Nu in alle ernst, adieu! vaarwel! Want nieuwe vreugden, nieuwe prachten, Komen bij mij nu alleen in tel. Ik zal, ik moet, ik wil ontvangen, Al het nieuwe dat tot mij komt, En door mijn lieve en zoete zangen Wordt alles blij verwellekomd.…

Ja, mijn zinnen zette ik op jou bleef daarbij mijn hartje trouw nu ik niet meer hoef te schrijven zal ik stilzwijgend verblijven Adieu, henk…

We hoorden hem op zaterdag nog spreken En dàchten dat ie nog in leven was Daar het bericht nog niet vergeven was Merkwaardig voorval, achteraf bekeken Zo richtten media toevallig an Wat nog geen mediúm verzinnen kan…

Het is, zo zegt men, de gewone man Die van de economisch barre tijden Als altijd weer het meeste heeft te lijden; Die wordt weer eens gepakt zoveel men kan. En men neemt als de allerergste straf Hem nu ook nog eens André Hazes af.…

De overheid maakt wat mij lief is stuk, Want kennelijk misgunt minister Klink Mij dat ik in mijn kroeg een glaasje drink Tijdens de kleine uurtjes van geluk. Ik vrees dat ik zelfs op een kwade dag Daar én niet roken én niet drinken mag.…

voorgoed leek je mijn lief toen ik jou die eerste maal op het avondstrand in donkerende ogen blikte maar ‘t moet eruit, mijn lief: nog even tijd slechts om kalm elkander los te laten vaarwel voor mij, uit verwarring gekomen om met jou mijn droom te beleven vaarwel voor jou, je was er, maar ook niet de bitter wordende band moet verbroken…