Alle inzendingen over alzheimer

ik streel je gezicht pak wat donkere schaduw erbij anders weerkaatst licht in je blik juist daar waar ik tast jou zoek lijkt weten een vaag en mistig vergeten wij bewandelen stukjes bekend jij lacht met de bloemen die jou hebben herkend nog schijnt de zon in een wereld voor samen toch somber jij regen wat vaker…

ik heb je gevolgd zag je hand langs deuren wrijven zonder bij de klink te blijven dagen weken op hetzelfde pad tot de maanden donkerden jij routine het loopje en de deuren vergat vandaag zag ik een flits van lente in je blik je schuifelde toen ik deuren sloot naar je vertrouwde padenloop in tijdloos begroeten nam jij de tijd…

De geest spiegelt woorden Zonder zin en duiding Vage spinsels vermoorden Hersens in verwording En het membraan Tast langzaam aan Alsof de valse snoeren Haar niet beroeren Een mens is geworden Zijn bereik uitgedijd Nu ook verworden De koning te rijk De tunnel gaat open En achter haar dicht Het is niet afgelopen Daar is eeuwig licht…

Als er nou chips komt met phytosterol (Dat weer afkomstig is van sojabonen) Kan chips cholesteroldaling vertonen Dus prop je dan maar met die schijfjes vol Maar teveel soja doet ons weer vergeten Dat wij al niet meer weten wat we eten…

langzaam werden rode lopers binnengehaald contacten niet bestendigd de uiterste datum is evenwel nog lang niet verlopen in een eerst recapituleren leek mantelzorg goed te functioneren maar toen alle impulsen waren gestopt resteerden slechts herinneringen uit een vage plek heel diep van binnen sijpelde nog een lieve werkelijkheid…

hij had zijn handen donker gevlekt vingers op een hoopje vervormd en krom voor zich op tafel gelegd maar een leven lang uitstralende pijn kreeg hem niet klein hij heeft alles benut om zichzelf te kunnen zijn zijn stem klinkt zacht woorden onderhandelbaar in zijn aanwezige lach lichte ogen kijken met verlies van kracht nog tast…

Tijd waait door het open raam naar binnen, wervelt om de sputterende kaarsen en vlijt zich neer voor de smeulende sintels in de haard. De onberispelijk geklede man in de lederen fauteuil haalt een hand door zijn grijze haar en knijpt zijn ogen toe in een poging om nu en verleden te ontwarren.…

Mijnheer ziet er goed uit vandaag, hij sliep tamelijk rustig en lag de hele nacht op zijn favoriete zijde. Tijdens het ontbijt verslikte mijnheer zich, hij had een erge hoestaanval en spuugde over de tafel. Gedurende het verschonen kreunde mijnheer en hij had een angstige uitdrukking op zijn gelaat. Mijnheer had visite vandaag! Zijn…

Kinds geluk. Geboren als roze of lichtblauw mama houdt zoveel van jou oma pampert ietsje terug in tijd ze is weer moeder's kleine meid dank u Altzheimer voor de tweede jeugd is dit geen dubbele levensvreugd kinderlijk blij zingt nu het grootje hoe zachtkens verglijdt mijn bootje..…

hij telt met al zijn vingers lacht vriendelijk als ik iets vraag beantwoordt mijn groet als ik weer ga maar samen praten doen we niet meer hij kan geen richting houden in het sturen niet voortborduren in dezelfde kleur toch hebben wij een lijvig testament de fotodoos ons eigen monument in kijken lachen wij samen maakt ons blij…

ooit hebben wij voor het eerst zijn schaduw gezien vrijwel niet van echt te onderscheiden wij twijfelden nog of het toen ook aan ons heeft gelegen we zagen het eerste beven van zijn hand alles ging later zijn eigen rustige gang maar in goed onderscheid raakte hij langzaam zijn markantste stukjes leven kwijt nog lichtte hij op…

ik liep voorzichtig op rondjes kleur was helemaal in de wolken van hun heerlijke geur licht speelde zachte muziek wij mochten rusten als de vriendelijke zuster ons riep lachten samen naar het blauw in de lucht vogels van angst waren gevlucht snoezelden warmte ontspannen en vrij proefden geluk voelden de hemel al dromend dichtbij…

het is stilte die ik voel kloppen in mijn hand er is veel buiten maar in mijn hoofd wordt alles klein kleuren zijn er wel maar spreken minder fel dan voorheen vormen zijn mij heel vertrouwd in de omgeving waar ik van houd loop nog steeds niet om ergens heen te gaan maar voor even op de been soms denk ik dat ik er nog ben…

Vol en leeg Zwaar en licht Groot en klein Ik voel wel, Maar ik weet niet meer Foto's, mooie plaatjes niet meer dan dat Ik zie wel, Maar herken niet meer Loshangende flarden, gedachten die mij verwarden Ik besta wel, Maar ik leef niet meer Uiterlijk volmaakt, de ziel zoekgeraakt Ik denk wel, Maar begrijp niet meer Mijn lichaam…

Ik zie je nog zo zitten Met die blik in je gezicht Kom ik wel bij je binnen? In jouw ogen zonder licht? Je bent zo heel dicht bij me Maar toch ook zo heel ver weg Kijk jij naar mij? Of langs me? Hoor je wel wat ik zeg? Toch zijn er soms momenten Dat je lacht Om wie? Om wat? Toch blijf ik je bezoeken Jij bent mijn lieve schat Zonder jou…

Wit tegen witte achtergrond Slechts per tijdstip leeft zij voort Zij ziet zichzelf door vreemde ogen en vergeet dat zij gehoord heeft welke vreemde voor haar staat…

Jij fluit wat Op mijn sleutels En sabbelt Aan mijn creditkaart Waar zijn Jouw gedachten Zou ik zo gaarne weten - Maar ach… Je doet En je beweegt Terwijl Jij toch het nut der dingen Al jaren Bent vergeten…

nog vaak voel ik de pijn die nu vergeten heet schrik als ik de naam of het gezicht niet passend weet de juiste woorden niet kan vinden in de zinnen die ik zeggen wil ze doen alsof zij mij begrijpen maar ik zie wel hun meewarig kijken de onrust is gebleven en weeft onzekerheden in mijn leven in de kamer waar ik woon komt de…

ze kan nog vragen zegt ze maar haar mond zoekt tevergeefs in het stille heden er is geen lijn die zij nog volgen kan verbanden breken met verloren tijd zij is kwijt geraakt en omgekeerd haar zijn verleerd al minder zich bewust…

Al heb ik ook geen zinnig onderwerp En weet ik niet wat ik haar moet vertellen, Toch blijf ik ieder uur mijn oma bellen, Want zo houd ik het oude mensje scherp. Maar zelf snapt ze mijn belgedrag niet goed. Ze zegt zelfs dat ik naar de dokter moet.…

het is zo ver na vijftig jaar zegt ze: ik ken u niet…

We hebben uren aan haar bed gezeten. Haar arm gestreeld, haar pols gevoeld. We hebben haar naam geroepen en haar ogen leeg gezien. Zij komt niet meer over de brug. Zware regenval zwiepende ruitenwissers ik rem af en zie bogen van brekend licht glimpen van glorie groot Jeronimo van Elk…

Het is me niet gelukt gewoon het lootje te leggen wilde dat ik nog bij de tijd was om het duidelijk te zeggen je hoort het ze fluisteren om je heen aan Alzheimer ontkomt er toch géén één zelf kan ik er niet zoveel van merken voel me nog steeds één van de sterken de dokter zie ik liever gaan dan komen kijk uit de gesloten afdeling op heel mooie…

Mijn moeder fietst weg. Ik voel het als zij bij mij zit, op mijn schoot. Al haar kracht lijkt gericht op het verlaten naar voren trappen, in het verleden praten. Ze is weer als het meisje, amper vrouw. Alleengelaten fietst zij in gedachten voort van Noord naar Rosmalen en terug. Haar benen gaan verwoed tekeer gestuwd door pulsen uit haar…

mocht ik ooit je naam vergeten en je tranen aanzien voor een lach weet dan dat ik heb geweten dat jouw gezicht naast het mijne lag…

want afstand scheppen en in beweging zetten daarvoor neem je het woord benoem iets en je raakt het kwijt of dekt het af als een geheim met verhullende oppervlakkigheid de grens waar mensen over en langs gaan of door worden geraakt en afgetast niet verder dan de schil de eerste lijn een kom niet dichterbij, tot hier de verte achter…

vingers priegelen met een touwtje je hoofd zwaait heen en weer je sloft de zoveelste ronde wilt u een koekje meneer maar de trommel is leeg je ogen en lach zijn een schaduw van wat is geweest zacht dansen de stofjes in de reepjes middagzon je slaat naar een bromvlieg die je zelf verzon ik kus je tot een volgende keer hulpeloos…

wanhopig werd het zoeken naar de man die hij was gebroken als glas in scherven schitteren de stukjes leven van weleer ik vind hem niet meer samen zijn we terug gegaan soms klinkt in ontmoeten zijn stem en lach weer van vroeger langzaam worden zijn foto’s uit verleden de werkelijkheid van heden…

zij kan nog lachen om foto’s uit de oude doos met broze vingers wijst ze haar kinderen aan niet allemaal met naam in warm geluk is zij weer terug genietend van die uren pas bij het afscheid komt weer de onzekerheid in het zoeken naar vandaag de vraag van wie bent u er een neem ik in omarming mee…

Wanneer is het moment dat jij mij niet kent? of bestaat die niet en is het al lang verloren Wordt het tijd dat ik jou niet meer ken? of waar heb ik dit nog onthouden Is dit nu de echt de dag? of te vroeg, en te laat Wanneer afscheid? als je er nog bent Welke afstand? geen herinnering Ben ik op tijd? of gepasseerd Och ja, ik was…