Alle inzendingen over barmhartigheid

nog hoort HIJ de vijanden schreeuwen in de straten om hun zondelast heeft Hij het kruis gedragen en wil voor de mensheid om verlossing vragen Hij bidt en smeekt Zijn Vader in die wrede uren dat zijn lijden en doodstrijd niet lang moge duren Zijn stem stokt "Ik heb dorst" naar uw gerechtigheid laat ze Vader geloven in uw liefde en barmhartigheid…

President Kamala Harris Zij zal juist zeker niet de VS kapot maken Want die vrouw die kan het verschil maken Want het begrip barmhartigheid Is vrouwen in de schoot geworpen…

we wisten, goede vriend, dat jij ging sterven je kroon viel af, je kon niet blijven staan de leegte nam bezit van onze laan we mochten slechts herinneringen erven je levenstaak verrichtte jij met verve de drukte zag je onverstoorbaar aan tabee ... barmhartige Samaritaan we kunnen nu geen hart meer in je kerven je broeders volgen één voor…

Ik geef me over aan de barmhartige engelen der duisternis waarin ik me onder hun vleugels geborgen weet en wind rond hun meedogende handen de draad van mijn liefde die vanaf mijn morgenstond de leidraad in mijn leven was.…

Een dag die bij aanvang al gedoemd is te mislukken in de mislukkings top 10, die dag wil niemand echt niemand graag zien, Een dag, zonder glimlach een dag zonder vriendelijkheid, een dag zonder barmhartigheid een dag, zonder hart, is een dag zonder leefbaarheid!…

Bezongen op de lippen van de eeuwigheid, zovele dichters beschreven een oneindige smart, ontvloot zelfbeklag, uitgestort in reine licht van ochtenddauw, weebeklag uit mond en luit,oprechte noot uit Orpheus hart, smeekt de veerman zich eenmaal te hullen in de mantel van barmhartigheid, z’n veer over de Stix en mededogen te strijken…

Mijn weg loopt stil en moeizaam, klimmend tegen 'n hoge vrije muur, afbrekende barmhartige pijnscheuten, heilzaam vecht ik naar bekwaam. Ik volhard in al wat ik ontmoet, ze zeggen, "toon je weelderigheid", maar kan niet zijn, wat ik niet ben, het simpele in mezelf tegemoet.…

Andreas Schelfhout schilderde in de achttiende eeuw een bijzonder wintertafereel, waarop twee mannen hun armzalige bezittingen op het ijs verschepen naar meer barmhartige oorden terwijl een moeder met haar kind ploetert om de weg naar huis te vinden, nadat ze met hem enkele worsten in het dorp heeft gekocht, waar de kerk als een baken torent…

Oh, help mij, God, ik wil geen heiden huwen Sla mij met ziekte of neem mij als bruid Maak mij afstotelijk, misvorm mijn huid Maak dat de mannen van mij zullen gruwen Maak dat ze mijn kwetsuren zullen schuwen Ik zal u loven met mijn stemgeluid Of kloosterzuster zijn, dag in dag uit Laat uw barmhartigheid mij steeds omstuwen Mijn lieve kind…

En mijn gezicht: geel als een raap, mijn baard verwoest door het zweet, terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt, Heer, houd dan voor mij, arm schaap, houd uw barmhartigheid gereed. Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier- en wijnpot en mijn tanden bruin van de pijp.…

iedereen vertellen Terugtrekken kan ik me, verschansen en nog niet het minste aan hen afstaan omdat ze helemaal niets verdienen voor hun daden, dag en nacht kan ik grijze regens heel de wereld laten doordrenken van verdriet alles uit mijn handen laten vallen en verdomme mijn spullen pakken of juist een tas met troost en zorg om hen barmhartig…

Nederland waar corona snoeit met harde hand ondertussen huilt heel de wereld alles aan elkaar waar zoveel zieke mensen sterven het virus kijkt nergens naar slaat zijn slag ook hier vlak bij mij zijn het er zo veel ik loop mijn dagelijks loopje bid ondertussen met een brok in de keel het hart schreeuwt mijn God waar ben Jij strooi toch ruim barmhartigheid…

dragen zoals heden bij de geboorte van een bijzonder Kind dan staan wij even stil en denken aan de vluchtende kinderen over zee Eens in een lang verleden was ook het Jezuskind een vluchteling weliswaar niet op een gammele boot maar met zijn ouders op een ezeltje liggend op Zijn Moeders schoot Wij willen Hem nu deemoedig vragen Zijn barmhartigheid…

streven Kunnen ze driftig vloeken en tieren Na verkiezing laten ze de teugels vieren Ze bewijzen dat je riant kan leven als aan de eigen stam gul wordt gegeven Royale lonen, sappige pensioenen Fitte ziektefondsen, men begroot miljoenen De rode vlag hangt bij de macht zelden halfstok Voor de clubleden is het geld nooit op Ze soigneren zich barmhartig…

smart, zorg en stof tot klagen In tranen door 't groot verdriet, de jammerlijke plagen Toch zijt Gij o Heer, van d'aller-vroegste jaren Voor ons geweest een toevlucht in gevaren Onze Here Here, die wij ootmoedig eren Ook al schijnt ons niets te deren Kan in een wenk de mens zijn broosheid leren Laat Uw werk aan Uwe kind'ren blijken Uw barmhartigheid…

jaren oud werken en spelen vol druk genot lijden echter onder felle twisten van hun gescheiden ouders toch strijden de kinders moedig willen eigen bestaan versterken tenslotte maakt vader radeloos een eind aan 't leven van zijn zoontjes die wellicht nog een lange toekomst met schone beloftes hadden O _ Heer onze God toon Uw grote barmhartigheid…

Hij weent kortstondig, Tot vergetelheid barmhartig wegveegt wat hem wenen deed. zoals een donkere wolk de maneschijn versluiert…

en red Schengen en racistische oprispingen en brandstichtingen en afranselingen en lafhartige politici en hypocriete alibi's en schurft en mazelen en diarree en vermoeide vrijwilligers en peilloze misère en onvoorstelbare eenzaamheid en wanhopige vaders en afgetobde moeders en huilende kinderen en kille afwijzing en heilig jaar van barmhartigheid…

eenzaamheid ziek van pijn en quarantaine slaat de corona koorts toe de lakens huiveren van koorts en slijm, 't kuchen en 't zuchten, totdat de laatste ademtocht een einde aan het lijden maakt; de dood kent geen pardon maait het hele bejaardenhuis om buiten huilt en beeft de familie mijn huid rilt om dit afgrijselijk gebeuren och barmhartige…

Ik geloof in Gods onmetelijke goedheid Dat Hij mijn leven leidt, elke dag Zolang ik hier op aarde wezen mag Ik geloof in Gods liefde en barmhartigheid. Ik geloof in een altijd durend leven De verrijzenis van het lichaam Dit alles geloof ik in Jezus’ naam Die voor ons Zijn leven heeft gegeven. Amen.…

Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…

Geef mij nog éénmaal, vóór wij gaan, Uw troostende barmhartigheid. Eén enkle maal: dan zal Uw hart Vergeten wat gij thans beschreit - Mijn droefenis die zwijgend mart, Mijn smart die om Uw droefheid lijdt.…

Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…

En ieder geslacht zal van heden af aan mij zalig gaan prijzen en groot, want wonderbaar is het wat Hij aan mij deed, barmhartigheid schenkt Hij als brood. Hij doet zich thans gelden met krachtige arm, vermetelen drijft Hij uiteen. Wie macht heeft en aanzien telt bij Hem niet mee, wie rijk is gaat eenzaam nu heen.…

in de sobere kamer kwam uit een laatje een papieren testament opgesteld in vier talen de vragen leken gedestilleerd uit een test over wie ik was of zou kunnen zijn was ik gelukkig of treurende zachtmoedig misschien had ik honger was ik dorstig barmhartig bovendien?…

Het huis wordt een barmhartige ruimte die haar kale wanden rond mij vouwt.…

is En minstens zo mooi is, om nooit dood te gaan Is het iemand die liefheeft en droomt in verstillen En kleuren tot wit in een prisma kan stillen Als maan die de vloed geeft, als eb het laat gaan En sterk genoeg leeft om zeeën te tillen In maagdelijk wit sta je hier zonder naam Laat je ogen lief stralen, je jas uitgedaan Slaat je hart barmhartig…

Alleen als ik zin heb om te huilen en de hele wereld mij te nauw omsluit, breng jij barmhartigheid met jouw omarming en haal jij mij de diepste uit. Want als de duisternis terugkeert en mij inpakt in haar nevel van kou; kijk ik naar binnen naar mijn dromen, en zijn mijn gedachten alleen voor jou.…

fonkelende dauw tintelend feest de onbetrouwbare nacht geweken we werden omhooggetild voelbare nabijheid Zijn woorden bereikten ons innerlijk totaal als dan ons hart is geraakt zijn het goddelijke akkoorden de vonk zit in ons allemaal armen van geest steunen die treuren machteloze voeden en laven hen die geen recht wordt gedaan barmhartige…

Wees barmhartig Maria, de verlichting kwam in volle harmonieën gedragen leed op ontelbare plaatsen als een onbetwist en hemels pijnlijk meesterwerk zo voelde moed, onafgebroken de ontroeringkracht en diepgang "de zin van zijn" terwijl het grote lijden zoals in vele meesterwerken met overgave als arie gezongen, de tranenden harten…