Alle inzendingen over bestaan

moeder Aarde vader God broeder Zon en zuster Maan en ik die het liefst van al niet had bestaan…

er zal een knop worden omgezet waarvan de werking een eigen tijdpad in de toekomst heeft gelegd voor de geschiedenis van het nieuwe menselijk ervaren wij leven samen met anderen en alle zaken om ons heen in een grotere interactie dan wij ooit hebben geweten zo ook zijn onze patronen in de maatschappij al generaties ingeslepen…

een cel twee cellen drie ik ben ik groei en kom naar buiten besta zuig eet word groot word iemand bloei verwelk verlies verstar verga verwaai verdwijn ik was de vervoeging van het zijn…

Hij had bewust gekozen Voor een dakloos bestaan Woonde liever in dozen Vrij door het leven gaan. Heeft veel moeten leren Om te overleven op straat.…

daarvoor heb ik teveel geleden in de tijden dat het goud in de morgenstond voor een nieuwe dag uitbundig blonk door afzien en wegkijken het nooit meer willen horen bij al die gedrogeerde lijken zonder sprankjes eigen wil in de kill je zelf mentaliteit nog bloedden herinneringen aan stukjes leven in nevels van verloren bestaan…

De zin, de kern, de ziel van het bestaan, is soms zoek, zo lijkt. Dat die juist waardevol hoort te zijn, dat blijkt. Wordt er nog gesproken, ook nog wel gekletst? Maar wordt er ook gepraat en wordt er nog gehoord? Hoeveel geluid moet je maken, om te zorgen, dat de woorden ook de ziel nog raken? Wordt er nog geluisterd?…

Een laatste herinnering blikt zijn oog voorbij tranen vloeien rijkelijk in het donker van de nacht waar hij nog altijd wacht op het fragiele wezen van de groene wouden in het nevelrijk bestaan dan heft hij zijn zwaard doorklieft zijn hart zijn bloedend hart zonder haar wil hij niet leven en even in een laatste moment ziet hij haar…

Geen proeflokaal kan mij behoeden Voor wat er vroeger is geschied: Er is zo’n donker hoekje niet Of ‘k moet voor ’t verleden bloeden. “Je moet je naar de toekomst spoeden zonder de roes van drank of wiet.” Het blijft een hol en somber lied Om ’t dagelijks gemoed te voeden. Met een traan op beide wangen Zie ik wat de toekomst biedt. Al…

Een traan rolt over mijn wangen voel me gelukkig, blij en voldaan de kleuren, muziek, pure verrukking is dit het ware bestaan??…

de marges van de cyber zijn van het wel is altijd niet geposte gevoelens gedachten niet gebonden aan laat staan geposteerd als werkelijkheid alles illusoir adres identiteit controleerbaar van waarheid van zachtheid van rekkelijkheid ontdaan ‘t is de kreet van zintuiglijk beroofd berooid het klotend krijten van de gevoelsproleet…

Gestoord geraakt van al dit leven wil ik vertrekken van dit land geweld, oorlog en misbruik heeft mij reeds aangerand Verloren geraakt in dit bestaan stilzwijgend in de ban Ga ik weg en ik vertrek Zodra ik weet waar heen ik kan Vrijheid kan niet worden verkregen geen land is nog paraat zonder zich te laten verleiden tot het plegen van…

‘Alles wat die vrouw beweert ontken ik!’ Ron zit nogal met zoonlief in z’n maag Want die is dol op spellen en de vraag Die hij het meeste stelt is toch ‘Wie ben ik?’ De DNA-finale komt straks binnen En Ron maakt kans om dan een ton te winnen!…

De kern van hun bestaan zijn zij immers zelf.…

De bloem is nu eenmaal gaan bestaan. Dat de zaden zo veel zouden brengen, konden zij ook niet weten. Maar we zijn meegesleurd in een paradijs voor het eten van de verboden vrucht. Nu is het te klein geworden om nog over te kunnen struikelen. Het is al te laat geworden om de tafel af te ruimen.…

Zoals je lacht en zo verlegen lijkt het kleine kind je laat verdwalen je in het labyrint van leven kijkt de waarheid niet kan achterhalen de winter koud en guur een dwarreling in vergane glorie tinteling van wat er komen gaat neuriënd op klanken van euforie terwijl ik dromend het denken laat verlegen elk uur verraadt mijn glimp de…

Wat is de zin van zoeken Naar de zin van het bestaan?…

ik heb weleens gedacht als ik jou zo bezig zie aan het liedje engelen bestaan niet jij bent juist zonder aureool en vleugels het levende bewijs van het tegendeel want jij bestaat ook al vlieg je niet en doe je nauwelijks wonderen ontken je dat jij lief leuk en juist bijzonder aardig bent hoef ik jou niet te ontmaskeren…

het graf wel het wiegen van lange halmen en bloemen in het gras zij hebben dood zien passeren in droefheid en rouw konden zich pas profileren in lente na verdwijnende kou samen zien wij bekenden zij ordenen het groen tot weer een keurig graf waarvan de inhoud op de eeuwigheid wacht in dit schisma van leven en dood kringloopt bestaan…

De vrouw achter het snackloket staat te bakken, staat te zijn. Is dit haar keus? Ze kent geen Sartre,wel haar klanten als haar broekzak. Niks geen nieten, dit zijn frieten! En met een ferme zwaai vliegt al het zijnde door de lucht. Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ------------…

De vogels zullen fluiten, ook al kort de dag en schuiven wolken voor de zon en is er wee en ach, bedenk dat heel dit klein bestaan een druppel is in d'oceaan, een komen en gaan...…

ik wil je armen om me heen je warme handen strelend langs mijn rug kus me zachtjes overvloeiend en fluister alle lieve woorden die er zijn omdat ik er op teer mijn lief op dein als ik vandaag de krant weer lees…

vol ornaat met alles wilden delen daar waar ik van wondertjes sprak communiceren zij met hemel in schitterende weerkaatsing van de zon op haar mozaïekale vloer gelegd met duizend stenen het geheel was gevat in de magie van het kabouterleven zij hadden het geduld om in lange avonden van levensschoonheid te genieten dat in ontkend bestaan…

Ik hoop je in een volgend bestaan weer te ontmoeten Dat ik je als kind zijnde al mag herkennen In mijn gevoel dat nog nooit had gelogen Mijn lot vond in jouw alleszeggende ogen Mijn kinderhand naar je uitstrekken Mijn arm om je schouder heen slaan Je zachtjes “Ik hou van jou” in je oor fluisteren Mijn hart dan al aan de jouwe kluisteren…

en tempels het vaak religieus onbekende straalt al van verre zijn hoop gebouwd op meridianen van kracht uit een lang vervlogen wetenschap gesticht om gezicht te geven aan hen die in geloof en liefde willen leven generaties gebeden mantra’s en offerandes gaan naar goddelijke handen in getuigenissen zweemt de mystiek van hun bestaan…

fel breekt herfst door het bladerdak kaalt takken tot een helder perspectief weer zichtbaar is wij hebben de seizoenen geoogst wachten tot ook de laatste warmte van zomer is gedoofd nog trekken de insecten hun eigen plan gepareld hangen webben als een welkom voor gevang steeds meer vertraagt bestaan in korte dag lomer wordt…

de loden soberheid uit m'n gedichten steelt sterren van de hemel laat ze m'n zinnen verlichten Je staat dicht voor me dwingt mijn hartslag hartstochtelijk tot verhogen houdt me stevig vast en kijkt diep in m'n ogen Met ongekend veel warmte vult jouw liefde mijn ziel aan ik heb altijd gedacht dat jij alleen in mijn dromen zou bestaan…

hier sta ik neem mij aan kijk en zie mij hier vol liefde voor je staan laat rustig je warme handen langs mijn bloot ontklede lichaam gaan hier ben ik en neem mij zoals als ik hier nakend sta laat je gaan voel vrij en warm en draag mij weg hier ben ik en neem mij vol liefde op je arm samen gelukkig delen in lang verbeeld bestaan…

Deze aarde, dit bestaan, eindeloos ontmoeten, liefdevol een ander groeten, dat zal nooit vergaan. Zon en regen, gang van eeuwen steeds opnieuw waar adem gaat; voor de liefde en het hopen is het nooit te laat.…

jij zaaide het zaad in de omgewoelde grond met vlakke handen dekte ik behoedzaam de wond water en licht baarden leven onzichtbaar onder het zand de spruit liet zich bewegen in het bezwangerde land het jonge groen zou ontluiken uit de bevallige schoot wij mochten haar vrucht gebruiken van aardse wortels ontbloot het recht op bestaan…

Hoe kan een kledingzaak bestaan? Ik zie erin geen brood, want waarom zou je binnengaan, hetzij gekleed of bloot?…