Alle inzendingen over bezatten OR stil OR gemis

het is nooit stil er is altijd iets dat zich wil laten horen wil laten weten dat het geboren is zijn stilte is gemis het schraapt een gat in het spinrag van de nacht verbaast het duister met geluiden het fluistert kom erbij we willen jou omdat jij ons kunt laten weten dat we leven het spiegelt in mijn ogen paradeert voor mijn…

het is nooit stil er is er altijd iets dat zich wil laten horen wil laten weten dat het geboren is stilte is gemis schraap een gat in het spinrag van de nacht verbaas het duister met geluiden fluistert kom erbij we willen jou omdat jij ons kunt laten weten dat we leven het spiegelt in mijn ogen paradeert in mijn zicht wil mijn…

Durven we nog stil te vallen bij onmacht en bij groot gemis of hollen we maar verder, verder en zien we niet waar droefheid is?…

Iets missen wat je nooit had is iets kwijt zijn wat je nimmer bezat! Iets kwijt zijn wat je nooit bezat is iets missen: wat je nooit in je bezit had! Ik loop, adem en heb lief, ben tevreden met mijn zijn.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Zie ze eens drijven wolken van weleer verdriet en gemis keer op keer. Stil en vredig was het bezoek aan mijn ouders bij die steen op de hoek.…

Diep verborgen in het schaduwrijk gebied zie je tranen om wat is In het licht zie je het niet Niemand ziet het stil verdriet, het gemis Het verlangen gevangen Kleurrijke bloemenpracht fladderende vlinders dansende libellen kabbelend water wuivend riet statige zwanen In lommerrijk gebied zie je al die tranen niet…

het zijn slechts de meeuwen aan een stille waterkant geen mens, geen voetstap in het zand we zijn gestrand in een onbekend land…

Het kwik zakt naar beneden niet wetend dat het al weer erg lang is geleden dat ik warmte bezat maar het alom heb gemeden juist omdat ik het zo koud had…

Was ik een jongen te Pompeï die net zijn lief verloren had maar niet het lef genoeg bezat zich van het leven te beroven alle zegen komt van boven…

al heeft hij ons verlaten hij laat ons niet alleen wat wij aan taal bezaten gaat mee als zonneleen Foto © Dick & Margo van Berkum…

Gemis zonk als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij. Wat stelde het voor? Ach, veel bellen en praten, een lach en met veel schroom een kuise kus. Gemakkelijk te verwerken dus? Gemis zinkt als een nacht in mij. Verlangen gaat de hoop voorbij.…

maar uit elkaar zijn we toch Ik mis je nog elke dag Je lieve gezicht en mooie lach Ik vind het vreselijk om zonder jou verder te moeten waarom moet ik toch zo vreselijk boeten voor iets wat eigenlijk heel mooi had moeten zijn doet nu mijn hart alleen maar pijn Jij hebt het over een klik die er niet is Wat is dan datgene wat je zoekt, het gemis…

Ik zag hem vertrekken op een avond, Zoals je een gemiste trein ziet vertrekken, Ik probeerde uit te leggen wat een pijn ik voelde. Maar kreeg geen woord gezegd, toch voelde ik het verdriet om zijn vertrek, En nu eenzaam ween ik traan om hem die ik verloor, Mijn beste vriend.…

Klussen met mijn vader Lekker zwoegen in de tuin Of gewoon iets samen slopen Weer een muur of pui in puin Samen met mijn ouwe Zonder praten heel veel doen Onbetaalbare momenten Meer dan goud of een miljoen Samen is nu over Wat er rest is zo'n gemis Eenzaam sjouwen in dit leven Omdat hij er niet meer is…

Het leven zou toch zo mooi kunnen zijn. De zonnestralen glijden naar binnen door het raam. Ze verwarmen m'n hele huis. Waarom dringen ze nu niet door in mijn lichaam? De natuur wordt weer prachtig. De lucht is stralend blauw. Je hoort hier toch vrolijk van te worden. Waarom voel ik dan nog steeds die kou? Je ziet de mensen genieten van…

Als ik aan jouw lach denk de kracht van heel je zijn Dan moet ik slikken om te vechten tegen de tranen van mijn pijn Soms voel ik me echt eenzaam dan voel ik me zo alleen Dan verlang ik naar jouw aanwezigheid zo gevoelig om me heen Dan voel ik weer de warmte Die ik tot heden zo heb gemist Hoeveel ik nog steeds van je hou Als je dat eens…

Een koude wind waait door mijn hart Een zee van tranen door mijn ogen Waarom is de waarheid zo hard Al mijn hoop in een klap vervlogen Het gemis steekt in mij Door scherven van verdriet, ze doen zeer Ik wou dat ze die woorden nooit zei Maar ze waren er: Hij is er niet meer....…

Als de dagen van het diepste kwijt zo zonder einde kunnen zijn en toch niet kwellen dan zal ik zelfs jou missen missen en geen tijd meer tellen…

Onze liefde was verboden en te ingewikkeld om voort te kunnen blijven bestaan Ik heb van je mogen genieten met je gelachen en gehuild je zorgen gedeeld, jouw leven geleefd gestolen uurtjes, intieme momenten de hoogste bergen beklommen Je handen heb ik gevoeld speurend over mijn lichaam je verlangen gedeeld en plannen gemaakt niet wetende…

met in zijn hart de tranen die hij spaart omdat hij ze bewaart... met in zijn hoofd haar kussen, haar bed en al zijn nachten met... met in zijn hand haar allerlaatste brief waarin ze schrijft: "mijn lief..." met in zijn oren haar zo vertrouwde stem haar liefste lach voor hem... met in zijn kamer haar laatste zelfportret dat hij…

Toen ik hem daaglijks sprak en zag – Dat vriendlijk oog, die milde lach – Beminden wij elkander; Toch hield ik, zo verbeeldde ik mij, Iets meer van menig ander; Van jonger vrienden, dwaas en vrij, Vol opgewonden jong gevoel, Want hij was kalm en scheen wel koel... Maar nu de vriend mij is ontvallen, Nu voel ik ’t aan mijn lange smart…

Steeds als ik je zie ben ik verlegen en verdoofd. Als ik alleen ben, spook enkel jij nog door mijn hoofd. Ik denk aan je op elk moment van de dag. Ik droom van je elke seconde van de nacht. Liefste, ik hou van je met heel mijn hart.…

Jouw armen om mij heen, je stem in mijn oren, Je gefluister blijft in mijn hoofd, ik wou dat je mijn hart kon horen. het zegt dat dit altijd zo wil blijven, wij samen liggend aan de zee, tussen al dat zand. Maar dit is gewoon een illusie, gedwongen van jou, aan mij, om dit te schrijven, denkend aan al dat zand.…

Voor het slapen gaan laatste gedachte is net een straathond zoekend naar de resten van de dag tot bot ontleedt hij de weg van voorhoofd naar achterhoofd en terug snuift achter de ogen overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in…

Vandaag jaagt een schaduw over het veld Ergens knispert zand in schelpen aan het strand Ondanks jicht heb ik mij ook vandaag vermand Sla ik steeds mijn ogen naar het hoge op Zie de gloed aan het talud op de dijk Voel mij dan ondanks pijn en gemis heel rijk.…

Ik kan zo toch niet verder Het gemis is veel te zwaar Hoe moet ik nu toch leven Vertelde jij mij dat maar Maar alles wat er nog is Is niets meer dan zwijgen Een afstand vreselijk groot Niet dichterbij te krijgen Wat moet ik nu zonder jou Heb er van alles aan gedaan Maar niets geeft nog mij rust Nu jij van mij bent weggegaan…..…

Ik ben het immer malen zat. Er is met mij iets mis: ik kan niet meer bepalen, wat in mijn gedachten is. Ze was een stuk. Ze hield van mij En ik was blij met haar. Die mooie tijd is nu voorbij; al meer dan twintig jaar. Voortdurend denk ik maar aan haar. Ik ben niet meer bij machte tot anders denken. Ja, 't is waar: ik lijd aan dwanggedachten…

Het valt me zwaar, het lijkt een nachtmerrie maar het is helaas maar al te waar. Ze hebben mijn schatje meegenomen, dat gebeurde toch alleen in mijn enge dromen? Wat moet ik nou, ik kan toch helemaal niet zonder jou? Schrijf het maar van je af zeggen ze dan, maar hoe doe je dat zonder je man? De meeste dromen zijn bedrog, slaap ik dan…

Kijkend naar de grauwe lucht Zie ik ganzen op de vlucht De somberheid achterlatend Van motregen en natte straten Die somberheid spiegelt mijn hart Mat beslagen door de hete tranen Wens ik een van hen te zijn…