297 resultaten.
Van alle dieren houd ik
poëzie
3.0 met 16 stemmen 10.779 En 't spijt me zo, dat ik me niet vergis
en zelfs zo'n stinkend piesbeest Brahman is.
--------------------------------
uit: Volledig dichtwerk, 1986.…
ansicht
gedicht
2.0 met 23 stemmen 10.226 kind voorbij de vloedlijn
ingegraven, wacht de storm
loop van golven bij wind
stil weer, hijzelf betrekt
geen stelling, hij foerageert
tussen duin en schuimrand
zeevlam verteert helmgras
verkilt hem. hij blindganger,
hoort de vloed. hij keert en
keert, rent. voor zijn voet blijft
wat van het strand rest: verkoold
wrakhout, zuigend aszand…
Met passieloos verlof
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.853 Een vergroot panorama,
mijn hart kijkt ernaar...
Zo zwart kan het zijn,
gearceerd door het licht.
De ruimte te klein,
door liefde ontwricht..
Ik zal blijven wachten,
op de dag van bevrijding.
Ik zal blijven wachten,
tot het ijs zal verworden;
tot een zee van rust,
in een tijd verlangen...
Ik zal blijven wachten op die dag...…
Ascention
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 821 Rolande huilt
de reus is omgevallen
'érable' is zijn naam in bomenrijk
een panorama is voorgoed veranderd
meer 'ciel' dat wel
Rolande huilt
ik troost haar, maak ons koffie
Roger, Rolande, ik
wij zitten om de tafel
en praten zacht
het voelt alsof wij in de aula zitten
met na de dienst de koffie en de cake
de bomengeest vliegt weg…
Het Vergezicht
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.344 De wereld ligt met haar gewemel, -
één niet te omvatten vergezicht, -
onder de welving van de hemel
als onder een gebouw van licht.
Tegen de heuvels, in de straten,
tot in de diepste verten zijn
de mensen samen in de late
verzadigde namiddag-schijn.
Hun vele kledingen versieren
't rustige landschap. - In het rond
zijn zij tezamen, en…
Purmer
gedicht
1.0 met 28 stemmen 6.191 Ze zit in bus 106
de stad trekt bleek aan haar schouder
op de weilanden ligt groen
kinderen fietsen in de wind
huizen spartelen aan de grond
onder de rivieren
geen polders maar bossen
zomers de Sonse duinen
ze kan er niet genoeg van krijgen
het land zó uit de zee geschept!
---------------------------
uit: 'Glazen jas', 2007.…
Aubade - Panorama Intermezzo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 250 Onstuimig is jouw haar
dat zelfs de wind kan laten draaien
naar alle richtingen denkbaar
op mijn vertrouwd kompas,
mee met de richting naar morgen
deinden wij eindeloos
gelukkig langszij,
voerden ons aan de dageraad
dat zo onverzadigbaar kwam
voor jou en mij.…
Meer van jezelf
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 140 ijsberg
in het water, koel
bewust van je kunnen
alles wat je hebt
of nog wilt
alles wat je bent
of wilt zijn
inzichtelijk
overzichtelijk
Maar vandaag
wil je de diepte in
weg van alles
wat je waarneemt
vandaag wil je ingaan
in het diepst verlangen
meer van jezelf
te mogen zien
Vandaag de
verfrissende duik
in het diepe
het panorama…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
onomstotelijk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 eindeloos zonder bedoeling
ongebreideld in fantasie
het openen van de derde fles
drink en schenk
rode bessen
luisterrijke herfstbries
hoge vogel en nabije merel
transformerend panorama van luchten
breedbeeldscherm
onuitspreekbaar oneindig breedbeeldscherm
nooit was de hemel zo aanwezig
glorieuze aftocht
onomstotelijk bewijs van niet…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Aroma van de roos
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 155 in rozengeur verbonden, de bloem
open naar zon, wind en water
wortels stevig in de grond
voorbij de mist die pijn verhult van
doornen, onze gekwetste vleugelen
genezen in de zon, en jij
schetst een nieuw panorama die
groene velden laat zien voorbij de kim,
gedijen is het doel
we laten het gebeuren…
De gele wolken werden langzaam rood...
poëzie
4.0 met 4 stemmen 530 De gele wolken werden langzaam rood.
Dan dacht hij: Nu begint zonsondergang;
En keek weer naar de zwaluwen, die zo lang
De zon nog konden zien. En dikwijls schoot
De angst door hem heen: Eenmaal gaat moeder dood,
Hoe moet het dan? - Eens voelde hij bij zijn wang
'T laag rits'len van een vleermuis, en werd bang,
Toen hij 'm van dichtbij…
Hij ligt er nog, de steen
poëzie
5.0 met 2 stemmen 711 Hij ligt er nog, de steen: een jaar geleden
Heb 'k zelf hem daar gelegd; en ik herken
Heel goed de plek, vlak naast die scheve den,
Waar 't zandpad, wit, loopt naar de hei beneden.
'k Dacht vaag: Wat 'k doe, lijkt op wat Farao's deden;
Eenzelfde ontzetting vroeg in mij en hen:
Alles vergaat: ben ik niet, die ik ben,
En was en blijven zal in…
Omhoog zien naar de zon de waterrozen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 296 Omhoog zien naar de zon de waterrozen,
Kinderlijk, alsof 't Rafaels eng'len waren;
Grauw slib en wijde schem'ringen bewaren,
Die hier de dood stilde tot smartelozen.
Opzuigt de bliksemstorm het meer tot hozen:
Dan staan in blauw doorschijnende pilaren
De doden: hun zwarte ogengaten staren
Boven hun grijns om macabre apotheozen.
Naar…
Vrij om te geloven
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 682 Ik ben vrij om te geloven
Jezus is mijn redder
Hij stierf voor onze zonden
Ik ben vrij om te geloven
Er is geen God dan Allah
En Mohammed is zijn profeet
Ik ben vrij om te geloven
Boeddha liet de weg zien
Ik mediteer voor de waarheid
Ik ben vrij om te geloven
Ik offer aan Brahman
Voor een hoger ik
Ik ben vrij om te geloven
Ik geloof…
Gevecht tegen het water
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.050 maar niets is tegen de natuur bestand
en wat rest is een treurig panorama.
de waterstrijders bieden geen tegenstand
en krijgen een ijsje van mama,
op het Bloemendaalse strand.…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
Tegen beter weten in
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 116 Opgelost in extase
schilder ik je een panorama
Bergen, beekjes, bomen
en blijf hopen op stormen die
uitgestrekte vlakten strelen
Indringend en geheel geef ik mezelf
als toverwolk cadeau…
Ik hoorde en zag. Zelf kon ik niets dan zwijgen
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.357 En dalen zal ik naar mijn hoogste Zelf,
Tot waar het Brahman weeft in stil gewelf
Zijn vizionaire werelddraperieën;
En mijn getakte Melkweg - 'k zie, hij zweert,
Twee vingers naar de oneindigheid gekeerd,
Dat 'k Hem zal eren met Zìjn fantazieën.…
Om één jaar jong te zijn, gaf 'k ziel en God
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.828 Om één jaar jong te zijn, gaf 'k ziel en God,
Ik, die geluksdorst met ekstazen les:
Ja, ja stompzinnig ergens in de Nes
Met dronken prolen slaan de boel kapot,
Dan met een meid naar bed, en van genot
Schreeuwen en schreeuwen doen, een keer of zes:
'K zou Brahman, vond ik Mephistopheles,
Zelfs ruilen voor Jehova Zebaoth.…
Soms vraag ik nuchter
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.384 IN DEN BEGINNE WAS BRAHMAN'S IDEE -
Lama Sabachtani - Of is Hij niet?
Maar toen 'k een kind was, zag 'k de Grote Beer:
Was dat gevoel niet echt? - Ik weet 't niet meer.
Zei grootmoe niet, dat God 't sterrengewelf
Geschapen had - ORION! - O, daar is 't,
Daar is 't!…
'k Sta naar 't schitt'rend oranje in 't west te kijken
poëzie
4.0 met 5 stemmen 883 Op Brahman, wereldgrond, schijnen de dingen
A jour gewerkte scherts: door de openingen
Golft onbelemmerd stralende eeuwigheid.
Het denken, moe van God, keert van Zijn luister
Zich gretig-aards vaak af naar kleurig duister
En weldadig koele verganklijkheid.…
'k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.
poëzie
4.0 met 29 stemmen 1.477 'k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.
Ik doe in huis het een'ge dat ik kan:
'K gooi mijn vuilwater weg en vul de kan;
Maar 'k heb geen droogdoek; en ik mors altijd.
Zij zegt, dat dat geen werk is voor een man.…
'K weet dat vlak bij me, in 't hart van God gedoken
poëzie
3.0 met 23 stemmen 1.687 Voor mij, wiens twijfel wegdacht, wat 'k bezat,
Was 't diepste van de wereld veel te heilig;
Maar 'k weet: daar, waar mijn hart is, is mijn schat;
In Brahman is mijn hart: mijn schat is veilig.
In dromen ben 'k mijn rijkdom mij bewust;
'K zie, stil, mijn anemonen. - Ik heb rust.…
En 't is alsof, gekazuifeld met statie
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.264 'ge konstellatie
Van zaligheid en trots en adoratie,
In 't wereldcentrum 't eeuwig Zelf zag tronen;
En 't is alsof, in vroom trillende handen
De Melkwegvaan, bestikt met sterguirlanden,
Om 't Heilig Hart ik mijn processie leid,
Totdat mijn ogen, schemerende ekstazen
In één gevoel het heelal zien verwazen -
O, O, de glorie van mijn Brahmanheid…
Maanopgang
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.480 'T is of een hefboom draait om de aarde als as:
Hij draagt in 't west en 't oost doorzicht'ge schalen,
In de een blauwgroen gebergte van opalen,
In de and're een enk'le bol van chrysopras:
'T lijkt of 't een wedstrijd van juwelen was,
Wie 't zwaarst en kostbaarst de and're omhoog zal halen;
Of moet veeleer onwillig de ene dalen,
Nu…
Ik sprak enthousiast over 't Parthenon
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.456 En 'k dacht: Ja, Brahman is de Kunstenaar:
Hij, Shakspere's voorbeeld, zet vlak naast elkaar
Het hoogverhevene en het laagkomieke.
En wat in Cyrano de Bergerac
De bakker zei, toen men zijn glaswerk brak,
Dacht ik: Il casse tout, c'est magnifique.…
Nu draagt, zelf triomfant balancement
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.651 Nu draagt, zelf triomfant balancement,
Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt,
Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt
Een draad, hoog boven zee en kontinent:
De trots van wie zich, mens, als Brahman kent,
Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt;
De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt,
Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…
Koket? Ik? Denk terug aan de eerste keer
poëzie
4.0 met 21 stemmen 1.604 Tóén zalig, trots, dat je Dat weten mocht,
Scheen 't je, als was niets dan Dat en jij alleen:
Wat in je rilde, toen tot ogenblik
De oneindigheid zich samentrok, was ik,
Brahman, jouw Zelf. En deze drie zijn Een.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -
Sonnet XI in de cyclus 'In de Hoogte'…