Alle inzendingen over cavia OR geluid OR beest

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de cavia's vonden de keuken wel leuk om onzedig te wezen, maar ik vond het nodig ze één voor één onder mijn tien tenen tot troep te trappen. en dan, tot slot, de foxterriër die het aan zijn nieren kreeg omdat ik ooit zijn linkerachterpoot tussen de achterdeur klemde.…

Je prachtige vacht Die helder glansde In de ochtendzon Je nieuwsgierigheid Wanneer je op verkenning Door de kamer trok Tot vannacht het einde kwam Jou meenam In zijn kille greep Ik aaide Tot je hartslag Verdween in de stilte Niet wij Maar jij Vertroetelde ons…

Als beesten praten konden; waarin zouden zij de mens dan willen corrigeren. Wat zouden zij aan ons willen leren. Over hoe de beesten een rol spelen in ons bestaan. Over dat wij bij de beesten af met ons rentmeesterschap over de aarde wensen te gaan.…

Als de beesten praten konden waar zouden zij de mens dan willen corrigeren? wat zouden zij aan ons willen leren. Over hoe de beesten een rol spelen in ons bestaan. Over dat wij bij de beesten af met ons rentmeesterschap over de aarde wensen om te gaan.…

De mensen ja de mensen zijn beesten de beesten zijn dieren en de dieren zijn menselijk haast. Zo zijn de mensen op een paar haren na menselijk…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Om de verre hoek keek het rare beest met zijn sprinkhaanpoten gebogen de voelsprieten tastten de muur af en het straatnaambordje. Het beest loerde Het beest met zijn sprinkhaanpoten loerde naar mij. Het beest was groot ook vanuit de verte Snel ging ik de hoek om.…

Het gaat in traag tempo of juist niet, het gaat gestaag, maar als het gaat dan gaat het ook rollators en driepoten in de gang de deur op slot niemand mag eruit. Geeft een gevangenisgevoel. Je zit aan een tafeltje, heel alleen met het hoofd op het blad. Als ik bij je zitten ga en mijn hand op die van jou leg, til je langzaam je hoofd op en…

een viervoeter op twee benen zonder vacht zonder staart puur natuur naar bron en aard blaf en grom ik tot de god die zielen maakt die beesten mensjes inblaast en bid dat zij dit al te kale bekleedt met al was het maar een beetje geest…

19 jaar was je in ons gezin bij ons zo thuis je hoorde er bij net als die enkele muis Veel warmte heb jij gegeven je was er iedere dag veel knuffels hebben we jou gegeven je had een poeslief gedrag In de periode van mijn verdriet voelde ik mij getroost bij jou je was een lief beest het gezin hield gewoon van jou Nu ben je er opeens…

Een leeuw brult in de nacht, Als hij getart wordt in zijn kracht. Is hij in het oerwoud de laatste der Mohikanen? Een koning zonder onderdanen? Al spoedig dooft zijn ster Als het schot van de jager klinkt van ver. Een olifant trompettert luid Als zijn rust verstoord wordt om slagtanden of huid. Is hij te groot voor de kast met het aardse porselein…

in de avondschemering het zijn deze geluiden die mij laten huilen, huilen van verlangen en verdriet om jou mijn kind…

terwijl er grote vlokken vallen in eindeloze stilte beweegt het in mijn oor de stemmen van een broos gesprek met spatten glasgerinkel en kletterend servies in kleren wil ik ze wel hullen de vreemde schelpen aan mijn hoofd beschermend koesteren tegen de golven die ongevraagd en onverwacht soms zacht soms ongenadig mij willen overspoelen…

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…

ontbijt op kaal eiken, de randen zijn verweerd, het blad stamt van lang voor ons leven een raam vergeten te sluiten de takken grissen naar binnen het krassen langs de ruiten overstemd dat van de sleutel die na al dat vele draaien bruin werd in haar handen en het zal me diep en dieper spijten, dat zij nooit meer zal wrikken en het geluid…

Het geluid van geluk is voor mij de stilte waarin de zon haar eerste stralen over de aardbol schijnt, en de merel weet dat waarna mijn angst voor de dag met de donkerte verdwijnt.…

Nu lig ik in het donker, Het donker vol geluid, Geluid dat mij benauwt... Ik lig met open ogen... Wacht op de slaap, Die eindelijk zal komen, Als straks de morgen grauwt.…

je schoenen staan er nog hoe ben je weggekomen hier in de namiddag van het besef tussen zijn en niet zijn daar glipte jij tussen de kieren van m'n vasthoudendheid barvoets zonder geluid…

In het geluid van de stilte wandel ik met -- mijn oordopjes in.…

fijngevoelige minimale aanraking doet u vibreren…

Ik heb een rare papegaai dat beest praat veel met mij je zou eens moeten weten wat dat beessie tot mij zei Hij begint met goedemorgen hoe gaat het nu met jou zal jij vandaag wat liever zijn wat liever voor je vrouw? Ik zeg dan tot dat beest “ach beest lul niet zo stom anders kom ik naar je kooi en draai je nekkie om.”…

Het beest dat niets ontziet, heelt alle wonden, van vlees en verdriet. Vogels in de morgen. Huilend van geluk en hartzeer, naast haar. Ik ben er weer. Nog wel.…

De cavia die ademde niet meer en legde stil haar harig lijfje neer. Hoe leid je kinderleed in goede banen? Je zegt niet ~ach zij heeft de geest gegeven, voor jou is dat natuurlijk niet zo leuk maar door haar vlooien had ik altijd jeuk, van mij had ze veel eerder mogen sneven~.…

Het gat werd de maat van het beest. En het gat werd weer gesloten. De maten van het beest leken nu bekend. Klakkeloos werd aangenomen dat dat kon. Maar de maten kan men vergeten. Het beest bleek groter dan het gat dat het achterliet.…

we de wereld hebben stilgezet in het intieme raken laat de humor zich vermaken door een lach die ook bevrijding geeft we waren even beest maar vierden menselijk dat feest…

De tijgerpython was een enge slang Die als je zat zo uit de pot kon kruipen De poema die onhoorbaar aan kwam sluipen Een vijverkrokodil joeg ons op stang Dit jaar is er een Russische tiran En voor lokaal gebruik de Pieterman.…

zijn of niet te zijn trekt fel van leer van onder dermastreken waart de geest als zeven duistere plagen van het beest…

Gister heb ik aan de wandel aanschouwd dat haagjes spijklavendel cultivar zijn losgemaakt van elite en kapitaal zoals eerder de cavia en het cimbaal in tuinen van Sloten tot Aerdenhout Langs snel en dijkweg laan of straat het is al Hidcote Blue wat er staat blauw paarse lipbloemen met een dunne aar nergens het roze van Miss Katherine houden…