Alle inzendingen over circustijger OR scheur OR hand

druppels kleuren licht het regent duizend rozen harten scheuren warmrood en zacht pulseert de dood handen breken in verleden tijd vrijen weer vandaag kom ook morgen want de uren gaan zo traag keer het leven om neem een andere horizon verlaat de dromen ontwaak toch uit de slaap en laat de dag maar komen…

druppels kleuren licht het regent duizend rozen harten scheuren warmrood en zacht pulseert de dood handen breken in verleden tijd vrijen weer vandaag kom ook morgen want de uren gaan zo traag keer het leven om neem een andere horizon verlaat de dromen ontwaak toch uit de slaap en laat de dag maar komen…

druppels kleuren licht, het regent duizend rozen harten scheuren warmrood, en zacht pulseert de dood handen breken in verleden tijd vrijen weer vandaag kom ook morgen want de uren gaan zo traag keer het leven om neem een andere horizon verlaat de dromen ontwaak toch uit de slaap en laat de dag maar komen.…

Scheuren in de lucht hardnekkig grijs versplintert blauw zegeviert weer…

de dichter moet scheuren vormen slopen en delgen zodat de waarheid over blijft…

We weten, het einde nadert pijn We pakken je hand klam We zijn niet zover je te laten gaan Maar mogen je niet stoppen. We weten, dat je gaat op je laatste reis Waarheen weet niemand dus pak ik weer je steeds klammer wordende hand.…

toornhoog slaan de golven wat een immense kracht mijn hebben spieren getracht maar het zijn glazen wolven de tanden schuimen honger bloot in een wegstervende zon ik wou dat mijn hand groeien kon de greep is nog geen zeepstuk groot de zeilen ach, ze scheuren het is maar menselijk zaad zonder regen kan niets gebeuren toch is…

Scheuren in het pleisterwerk van de gerestaureerde kerk vertellen de historie van wie verwond door het verleden louter kerkpaden betreden voor concert of glorie. Wanneer de wond ontpleisterd is komt ruimte voor vergiffenis breekt Zijn bevrijding door.…

ik ken al de scheuren bij naam, het jaartal van geboorte de mail op datum het gesprek wat niet loont, beloftes in loze ruimtes dragen mijn spouw op het laatste fundament ergens sijpelt wat vocht over het behang, het voedt de bloemen op het gele perkament, de nacht kent zijn slaap niet meer en beeft onder het zeilen tegen de wind het…

Een droom Een droom Een droom komt voorbij Een droom waarbij Het licht bij bakken Naar binnen komt En de rotswand van het Donkerste donker van de nacht In stukken splijt - Openingen ontstaan, Grotten, holen, Scheuren worden schuren Waar het licht In schijnt, waar De zon warmte brengt Voor mensen op drift, En onderdak…

Ik ben een fan van de Formule 1 De geur van smeulend rubber doet me kicken Dus wat ze in Den Haag me nu gaan flikken Is dan ook onrechtvaardig en gemeen ´k Was aan mijn snelheidsmonster zeer verknocht Nooit meer op één wiel door een scherpe bocht…

Ik ken je bressen als mijn broekzak, ik weet waar je linies liggen en waar ze lekken, ik weet wanneer je bodem brandt en hoe en waarom, ik ken het knielen, het breken, het scheuren, de scherven, de schoonheid zelfs van het er samen sterven, als oude vijanden, hand in hand.…

het uitstromend babygeschrei pasje vooruit en weer terug benen scheuren voor leven, handen op slot genot was voor even…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Haar oorbellen, Te zwaar geworden Voor haar oren Scheuren net niet Haar huid. Doorzichtig zie je In haar handen, Aderende rivieren Zuchtend het beetje Leven, dat er rest Vervoeren. Haar ogen verstomd, Lachen, spreken Niet meer. Slechts af en toe Zie je een glimp Van een geleefd leven.…

Geen kerstboom te zien, En toch lopen hier allemaal Mensen voorbij met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hier onder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe wijk verkoopbaar…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

verkregen veel scheuren zijn al geheeld mijn hart zit vol met littekens Een herinnering van al de pijn en verdriet uit het leven Nog niet alle scheuren zijn geheeld Voor dat ik sterf komen er nog veel meer littekens Mijn hart heeft littekens van het leven Maar mijn hart heeft wel geleefd…

Geen kerstboom te zien, En toch lopen hier allemaal Mensen voorbij met een kluit In hun handen geklemd - Langs de scheuren in De aarde - hun aarde - Zijn ze op zoek naar Het riet dat hieronder Ergens moet groeien, Zo hadden de beleidsbepalers Hen in vertrouwen gezegd; Maar net zo min als de huizen In hun luxe woonwijk verkoopbaar…

De tijd van dragen Is voorbij - de Rijpheid roept, De vliezen van Het voorjaar staan Op scheuren, De lente lokt…

rondom mij mijn handen schrijven nog de bedenking van je leven dat niet eerlijk is geweest voor niemand, rondom jou.…

Nadat ik strips ben gaan verscheuren Met essays in het moeras in slaap viel denk ik nog altijd het zijn maar woorden voor de zoveelste keer! wat voel ik nou eigenlijk jaren later na Dato of Bio? Een poolkap smelt, sta er voor open je hoeft er niet per sé over te lezen de mooiste dingen gebeuren vanzelf.…

Kan je het aan dat sluiers scheuren, een nieuwe wereld openbreekt? Kan je de lichtgloed wel verdragen, het vuur dat hevig brandt en steekt, of blijf je liever veilig wonen in 't huis dat 's avonds luiken sluit en waar je heel vertrouwde dingen telkens weer vindt?…

Door tijd uit elkaar gescheurd, het verdriet dat met iedere seconde wegebt uit de niet zo eeuwige schreeuw om liefde.…

op ’t scherm van mijn gesloten blik zag ik de wit-papieren hemel losgescheurd door wat er lang geleden is gebeurd -vanmorgen dus bij ’t eerste ogenblik dat ik besefte met een hete snik dat vroeger, nu en later feiten kleurt- die lang verleden tijden, opgefleurd tot huidige presenten met een strik -ja toen- zag ik hoe kruisgewijs een scheur…

Verzakken, bouwvallig worden, vage scheuren, voorspellen erger, gebladderde verf op geweerde deuren, diepe nerven van beloften, waarop de tijd mijn oneindigheid laat sterven.…

Hij had de lente in de kop, verbrak zijn lied, scheerde laag over de weg – op zijn naaste rivaal af. Hij had de lente in het hoofd, trapte zijn bmw op zijn staart, scheurde puur voor de gein - op zijn date af. Daar ligt de merel uiteengereten op het asfalt - veren verwaaien bij elk voertuig dat hem platter rijdt dan plat. En…

O Gij oneindigheid van zon, en zee, en strand, En woud, en stroom, en dier, en mens, en plant, En kleur, en zacht bewogen fijne luchten, Hoe wilde ik scheuren, en hoe min ik U.…

scheuren zijn aanwezig. ook bij de mens in zijn brein en hart. Spleten en scheuren. tien kilometers breed, inwendige blaar woekert pijn, een zweer moet openbarsten. tien kilometers oorlog voeren. langs de breuklijn binnen en buiten onszelf. door kloven komt er smart eenzaamheid troef.…

Wat eens gebeurd is kan nooit weer gebeuren, Men kan maar ééns een blad aan stukken scheuren En wat het vuur verkrijgt, verslindt het vuur."…