Alle inzendingen over de clown

verscheurd ben ik in twee helften gespleten een clown links zwart, rechts wit het rechterbeen en linkerarm wit de rechterarm en linkerbeen zwart of liever de linkerarm wit en de rechter…..…

Pagliacci van droevigheid rondreizende acteurs, als clowns of paljassen door alle arieën van ons leven zwemmend, begrijpen wij beperkingen zonder te verdrinken waarna een luid applaus opklonk, voor karakters die deel uit maken, verbazingwekkend, ja soms hilarisch de overeenkomsten van bestaan, tussen toneel en werkelijkheid Onszelf…

Als ik mijn gezicht schilder word ik geen clown of hindoegod maar bang van mezelf ik ren naar buiten de mensen wijken uit, ze laten me voelen dat ik gevaarlijk ben het trilt in mijn bloed op het ritme van de hamers van de slopers achter de schutting Midden in de stad sta ik alleen met gebalde vuisten en vuur- spuwende verwensingen…

Vertrokken weer uit zijn woestijn met mijn applaus als zijn oase, blijf ik me mijmerend verbazen wat hem beweegt een clown te zijn.…

Gelukkig dat niemand je ziet je voelt je naar en hebt verdriet waarom voel ik mij nu zo down kon ik maar even vrolijk zijn, net als een clown misschien ziet alles er dan ook anders uit en nam ik eindelijk ook eens een besluit want twijfelen dat doe ik al veel te lang ik weet niet waarom, maar ik ben bang om te zeggen dat het nu even niet gaat…

ik stemde de spaanse gitaar maar die liet zich niet stemmen, laat staan bespelen ik ben geboren om vals te zingen dan maar, en mensen weg te jagen, dat zal ik wel bereiken. ik open m'n mond: heel benauwd en begin te piepen, als een zieke vogel te moe om te vliegen en weer te verdwijnen, een clown toch nog, die een lach loskrijgt…

Schreeuwend voor Holland zie ik elf wilde dieren als een orkaan over grasmat gaan, rijen verdwaasde oranje kuddedieren als ware clowns op tribunes staan, en in het geweldige stadion verzonken de tegenstanders verspreid op het veld, scheidsrechters, grensrechters, fysiotherapeuten, ter beteug`ling van het geweld.…

ooit zijn wij de tent in gegaan nieuwsgierig naar leven binnen keken wij elkaar lachend aan clowns in ons eigen bestaan hebben de nummers gezien af en toe opgetreden gestoeid met vandaag en verleden maar het demasqué kwam sneller dan wij ooit verwachtten glans en glorie waren verbleekt de kleding werd sleets het heilige vuur was…

half Holland aanbidt de voetbalgod en kleurt zich fel oranje verplaatst zich uitgelaten lallend in wagonnen zonder franje men juicht en joelt hup Holland hup terwijl de stad leeg wordt geplunderd een regen scheldwoorden daalt neder als Holland voetbalblundert talloos ook de ware fans als clowns met hun pluimage en hoge heren…

we hebben maskers voor ieder doel voor ieder uur een eigen smoel achter een façade van ongemak hebben wij aan elke waarheid lak zo is iedereen zijn eigen clown een beetje leuk een tikje down soms wat grappig dan weer triest een euro winst en tien verlies van koninklijk tot asociaal het masker past ons allemaal wij volgen zo het zelfde…

soms haasten wij ons in winkels op zoek naar kilo's geluk van korte duur wegen wereldleiders heilige huisjes op een fragiel akkoord van eindeloze consessies lacht de clown zijn roodgeverfde lach naar het kind in ons dat zich nog onschuldig waant breekt een ijsschots in tweeen smelten tranen naar de zee waar het water stijgt…

Je verminkt jezelf met dubbelzinnigheid vermengt betekenis met prooi omhelst je in de slachtofferrol het schip is al dertig jaar aan het zinken met medicijnen en alcohol aan boord de zee blijft vrijwillig in het verdrinken jouw wanhoopstem wordt niet gehoord jouw glimlach speelt de clown met zinloze ironie, onvermoeibaar sarcasme…

elke onderwijzer op tijd en stond een grapjas waarom niet elke dag een giechelstond inrichten het uurtje van de lach vol vrolijke gezichten we rekenen met woorden we delen door een hoek geschiedenisakkoorden in 't grote kolderboek aan 't eind van het verhaal kent niemand ooit nog downs kinderen zijn dan allemaal "gediplomeerde clowns…

"Dreamnight at the pool" werd voor dochter en vader "Dreamday met een smoel" door de clowns en al die lieve mensen "Do-day" met een verrassingsdoel: Giulia ging zelfs even lopen wat een geweldig aards gevoel Giulia ging ook vrolijk liggen op de paarden, cool, cool, cool Giulia ging veel beter zwemmen in haar wekelijkse zaterdag-pool…

Weet u wat, meneer Clown met uw zacht mensgezicht, als u mij de toon aangeeft zing ik u naar het Licht. Geschreven op verzoek bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn boek dat rond eind 2010 zal verschijnen.…

Tussen het woelige mensendeinen Glijdt mijn schaduw sereen mee Lijkt soms alsof hij wil verdwijnen Maar komt dan weer heel gedwee Hij voegt zich naast mijn persoon Om bij mijn voeten aan te sluiten Gedraagt zich als een zotte clown En is dan echt niet meer te stuiten Kronkelend en buigend over muren Buitelend over straat en stoeprand…

.’ ---------------------------------------- uit: Tant pis pour le clown (1966)…

Wat is er mooier op deze wereld dan een clown te zijn? De lach te mogen geven waar het geluk verscholen gaat achter pijn. Wat is er mooier op deze wereld dan je te vermommen met een rode neus? De mens te laten lachen om je ongemakken; te laten schateren om je ongewone keus.…

ze spelen op het plein een tent is opgezet de kapél zit op zijn plek en laat de horens schallen de mensen dansen niet alleen een dwaze clown zingt het refrein, jongleert vaag met gekleurde ballen ze kijken maar vinden emoties raar applaudiseren zonder openlijk de handen te bezeren totdat een ijle stem in tegenwind gaat zingen…

dans met mij op het slappe koord het evenwicht is aan te leren gewoon een kwestie van proberen zwier met mij aan de trapeze je hoogtevrees is te genezen handen gaan je polsen pakken voor salto's zullen mensen klappen in hogeschooldressuur stuur je de paarden ja, knal maar met de zweep jouw respect laat dieren in hun waarde speel de clown…

loken met tranen van kinderen te vinden op een zigeunerschilderij jouw onhandig bewegen bleek een zegen voor de act die jij van nature speelde pas na het demasqué mocht ik zien wie jij was en waar jij je ziel verborgen had grijs domineerde tinten uit je persoonlijkheid geen uitgesproken karakter na je knipoog zag ik pas de clown…

Hoe ouder ik word, hoe meer ik terugblik naar de kinderseries, die ik ooit met veel plezier bekeek, waaronder Pipo de Clown, met Mammaloe, Klukkluk, Petra en de Dikke Deur, die hele slagroomtaarten verorberde, wat ik ook wel graag wilde doen. Qua omvang zou ik die rol nu wel goed kunnen spelen.…

Weet niet of ik een traan moet laten vallen in mijn lach ergens in een trein halverwege de verloren wereld nu je om te troosten weer de clown speelt het verleden weg lacht mijn emoties wegcijfert. De trein sjokt verder mensen hangen uit de ramen schreeuwen om genade hebben honger, huilen tranen.…

lachen om de clown van licht iedereen heeft zo zijn doel. plicht van gevoel gevoel voor de mens. heks of dominee als je diep nadenkt is men èèn. altijd de uitdager. altijd een drager van degenen die niks weten.…

als het licht net aan door een kier schijnt verwart het mij nogmaals schrijf ik jou mijn maan de zon ooit begon de tijd met rijmen ooit begon de storm in Leiden de stad mijn stad jouw schat hadden wij zoveel spinsels in gedachten die zich als draden door mijn geest lachten omdat deze clown een boek schrijft waarin alles echt lijkt…

reizend water de jonge stem te zacht om te drinken en te helder voor een droom eerste bedrijf klanken en beelden nog puur als de acteurs de kleur van hun gewaden en al mijn cellen juichen naar het licht maar hoog in de coulisse achter dansende wolken en het blauwe plooiloos strak gestreken doek moet het feest veel verder gaan champagne clowns…

't Is of in droom het leven herbegint,   Of ik weer kind ben en nog weer verlang Naar 't lieve spel van clowns en acrobaten, Naar wigwam, vredespijp en boomerang En naar de strijd van cowboys of piraten. Dit teder licht verheldert de atmosfeer: Morgen wellicht ontluiken de eerste blaren En bouwen weer de vogels aan hun nest.  …

Winterdag, begroet mijn ziel neem even mijn gedachten weg langs landelijke kronkelwegen onzichtbaar in gedachten als een clown in droef besef waar de mensen om mij lachten en negeerden mijn humeur slenter ik eenzaam langs de grachten nergens ooit een open deur er slaapt een schim in mijn geweten daar waar de dood de vijand huwt heb…

niemand die mij troost daarom mijn masker dat altijd glimlacht om mijn gevoelens achter te verbergen zo heb ik vrienden ben ik een van hen diep van binnen echter voel ik mij leeg mis ik steeds toch mijn echte ik nog niemand hoort 's nachts mijn schreeuw in stilte ziet mijn eenzaam lijden achter de glimlach tranen ik ben immers een clown…

Trekt een paar gekke bekken omdat je nu eenmaal een clown bent, maar inwendig kun je het niet verwerken, ze heeft je verlaten en je schreeuwt een paar harde woorden, niemand die je hoort door de wind die die woorden afbuigt ze verwaait en hoog- uit iemand die je lippen leest van afstand.…