14647 resultaten.
wees mijn bruid
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.090 wees mijn bruid
als de avond valt
en de zon van mijn ogen
neerdaalt in mijn hart
wees mijn gade
als ik afdaal in
de vergankelijkheid
van geschapen smart
rust je hand
op mijn schouder
en stuur mij zacht
naar beminde wouden
waar de ruis van
vele zielen
mij zullen dragen
in voorbijgaande koude
wees mijn bruid
al is het voor even…
na zonsondergang
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 465 zonder optillen staar ik
naar de stilte van mijn wieg
en beweeg
binnenin
wat komt
is al zo vaak gebeurd en herhaalt
zichzelf in lichaamsvormen
ik roep woorden op tot ruimte
houd ze in mijn handpalm vast
en dood, soms traag,
soms bliksemsnel,
het kind
dat ik in de tijd nooit heb
bemind…
Lente
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 349 Als alles dood in mij lijkt te zijn
Een ijzige stilte mij het ruisen belet
Ligt mijn schoonheid verborgen en ongezien
Wachtend op de warmte van de lentezon
Omarmd door deze met welgemeende liefde
Aanvaard ik dit mokkend huilend doch verheugd
Om dan gewillig mijn volle schoonheid te tonen
Wederom opgebloeid in al mijn jeugdigheid…
knarsende tanden
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 212 Het lukt me niet
Wie niet ziet
Geen mooie dood
maar een rijnvis
Observeerde m'n bron en
Meanderende lang voordat
Woorden überhaupt kropen
Meeuwen brengen eb en vloed
Zodat het ruis en licht zo niet
Prijs geeft zo zoet
En het Andreas kruisingedicht
Maakt alles zo spannend en smoel
Vergeef me dit versje zonder doel
Het ruis schuimt…
Bondgenoot
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 376 Cultuurloos land op klompen
Geen houvast, geen traditie’s
Stuurloos kind in lompen
Geen toekomst, geen ambitie’s
Verdwaast, ontheemd
Van het leven vervreemd
Niet begrepen, niet bemind
Allang vergeten wat jij vindt
Haat sloeg zijn wortels om je hart
En groeide samen met je op
Jouw bondgenoot
Tot aan de dood.…
Kerstwensen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 750 in zelf-gecreëerde huid
zelf-gekozen armoede
als een lam
tot slachting aangeduid
hij bloedde
uit liefde, hij
had je lief
die god in dat kind
met die herders en zo
nam het initiatief
heeft je bemind
tot in de dood ... en zo
hij leeft, hij
schreeuwt in een stal
‘t is hier plaats om
te worden geboren
tussen piek en kerstbal
de…
RUST.
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.562 Het ruisen van de regen hoor ik niet
Door het ruisen van de Zee.
Ademloos luistert mijn Lied.
Soms ruist de zeewind mee.…
TO PEEP OR NOT TO PEEP
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 485 Vanavond ga ik weer naar het toneel.
Als liefhebber ben ik in staat om uren
geconcentreerd naar de acteurs te turen.
Het is een zeer opwindend tafereel.
Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief
tegen het lage btw-tarief.
---------------------------------------------
Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald
dat peepshows toneelvoorstellingen…
To Be Or Not To Be
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 273 Wat geeft nu het leven zin?
En waar ben je het beste in
Een ieder wil zich manifesteren
Eigenlijk moet je alles uitproberen
Alles is een ruim begrip
En comadrinken is vet hip
Als je het overleeft een goede test
Is de beest uithangen, 'n manifest?
Ik blaf en iedereen is bang voor mij
Ik ben er als de kippen bij
Ik tok en kukel en ik kraai…
To BN or not to BN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 De ‘influencers’, oftewel BN’ers
met zoveel duizend volgers op het web,
doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”,
roepen klimaat- en pandemie-ontkenners.
Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na:
Komt influencer van influenza?…
to grunge or not to grunge
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 102 Hij was niet goed genoeg voor het echte werk,
dus nu speelt hij enthousiast in de kerk.
Met skinny jeans, lang haar
en semi-akoestisch gitaar.…
De oorlog als vlag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 203 het prikkeldraad
haakt weer
in rafels historie
buigzaam gerold
om het regime
strak te schragen
bomen groeiden seizoenen
proefden de dood
in de rook der verdoemden
zij getuigen hoe mensen
door afkomst en ras als
minderwaardig zijn omgebracht
met de oorlog als vlag
is de lading verdwenen
nog ruisen zij zacht…
je kon toen
gedicht
3.0 met 11 stemmen 2.457 - dat je denkt dat je uit het
- land van de doden komt.
En dat het gesprek dan wegviel
en je het ruisen hoorde van
engelenvleugels.
--------------------------------
uit: 'Tirade', jrg. 53, 2009.…
Ruis in regen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 285 jouw afscheid vult gaten
van eenzaamheid
die uit het zicht hoorbaar
vreten aan vlees en botten
van vlinders in de kamer
die in de schemering blijven
rustelozer dan ooit tevoren
de nacht draagt
mijn raam voorbij de wind
verder dan het koele laken
dat vleugels snijdt tot
smalle repen verten
mijn ogen wekken stilte
als langzaam…
BERMVREUGDE
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 166 Witte berenklauw
wiegt zacht in avondkoelte,
bloeit vol kevertjesliefde.…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
In Libessart
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 6.572 Wij
in dit doodstille huis
herboren uit landwijn en gedempt lamplicht
of uit wat van het houtvuur ooit rook was,
wij horen nog alleen elkaar ruisen.
Ik
in de dood van de drank
hoor jou zacht slapen
Jij
in de dood van een droom
hoort mij drinken,
het stelt niet veel voor.…
Als ik in mijn slaap dood ga
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.429 Als ik in mijn slaap dood ga,
weet ik in ieder geval dat ik ben bemind.
Mocht ik morgen toch weer opstaan,
is het leven mij hopelijk goed gezind.
Als ik in mijn slaap dood ga,
vind ik zeker de eeuwige rust.
Mocht ik morgen toch weer opstaan,
weet ik dat het ochtendlicht mij zachtjes kust.…
het lied der helden
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 544 waar witte anjers
zich langzaam sluiten
de merel zijn lied
als ode schenkt
aan het veld der doden
waar eens de helden
moegestreden
nu in rust
verzuchten in schaduw
van de ondergaande zon
als laatste groet
van weer één dag
waar het gekerm
van menige strijd
vergaat in het ruisen
der fluisterende wind…
De herinnering
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 Vandaag ben ik teruggegaan
Jij bracht bezieling op weg naar de dood
Niet meer aanspreekbaar hier in mijn schoot
Onverbiddelijk bestaan
Ze hebben je meegenomen
Pijnloos gedoofd in het zomerlicht
Te vlug te veel voor een gedicht
Ook ik kon niet ontkomen
Er blijven keukentafelgrappen
Aanhoudend is er ruis
Bovenmenselijk om te behappen…
desdemona
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 219 je stem klinkt mateloos bewogen
je hart scheurt open
je liefdeskreet is zonder hoop
je smeken uitzichtloos
ach desdemona
hij was voor de roem geboren
othello
door het kwaad totaal verblind
raast en doolt
de nacht dwaalt door zijn ogen
o mensenkind
je hebt teveel bemind
je liefde was te groot
het noodlot ook
dit is de dood.…
LAIS CCXV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 53 Bij het ruisen van stilte belandt er
klank in de ruimte die iedereen kent:
zodanig zijn wij elkander gewend.
Er is het niets dat ons daaraan ontheft.
Er is het al waarvan ieder beseft
dat niets ervan echt ons is gegeven.
Er is de plaats waar de dood het besterft,
maar een zoen geeft elk ander het leven.…
Verlaten dorpje in de Franse Cantal
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 632 ze zijn nog maar
met enkele bewoners
in 't vervallen dorpje
op de heuvel
vergeten en in
de tijd verloren
primitieve boerderijtjes
waarin comfort ontbreekt
's winters vochtig en tochtig
lekkende daken en muren
veel verrot hout
't ruisen van de wind
door toppen van kale
dikke beukenbomen
het dorpje is reeds
dood en koud…
Pluim
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 We leven met de nukken van de pluim
De weerman kan ons ijs en sneeuw beloven
Maar op zijn woord kun je hem niet geloven
Zodat ik al zijn praatjes niet meer pruim
De vorst is weer een keertje weggebleven
Die Hiemstra kan ik echt geen pluimpje geven!…
Schreef cirkels pijn
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 289 ze schrok vloog op
zag de hagels
van het schot
haar verenkleed
roodbruin verteren
vleugels scheerden
kort de vlucht
het suizen
klonk vertraagd
als ruisen van
een schaduw door
te zware lucht
ze vloog haar weg
schreef cirkels pijn
fladderde en duikelde
struikelde het gras voorbij
ontvlamde zacht
gespreid in doodse stilte…
Het regent, het regent
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.077 doch wij zullen nu niet falen
en hem halen of zijn dood !"
- Regen is een veile bode
Ik beminde nooit die dode;
boze tongen zeggen dat,
't is de regen, die het spat:
nimmer heb ik liefgehad!…
Alleen...
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 1.408 Ik word nooit bemind,
Waarom?
Ik ben toch ook maar een kind?
Ik voel me zo rot,
Ze doen allemaal zo bot...
Ik heb zoveel pijn,
Het voelt niet fijn!
Ik word nooit bemind,
Waarom?
Ik ben toch ook maar een kind?
Ik kan nooit eens uitpraten,
Waarom kunnen ze het pesten niet laten?
Ik word nooit bemind,
Waarom?…
onzichtbaar
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 2.236 ik zag niet
hoe jouw ogen zochten
langs de bladeren op de grond
alsof je leefde
in de dood
met hen
de laatste schaduw nog leek vast te klampen
en uiteindelijk besloot
nogmaals zeg ik je
ik zag het niet
noch het tuinpad
waar je laatste voetstap
nog afgedrukt staat
-als bemind-
ik zag niet hoe je naar me omkeek
ik hoorde…
Maatje te klein
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 87 Dat de treurigheid
om de dood van K. een maatje te klein was
in verhouding tot het mysterie van de zomerdag.…
Heengaan,
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 115 De dood zal er dan zijn – voorbij...
Kom dan nog even aan mijn zijde staan,
buig je een laatste maal over mij.
Kus me, en fluister dan iets liefs, mijn kind
Want zelfs van hierboven wordt je nog bemind.…