Alle inzendingen over domburg OR liefde OR uitzicht

We hebben uitzicht... vanuit 't raam een vergezicht op 'n landschap ons nog onbekend Misschien... op weg, onderweg? naar heuveltop of dal? We kennen alleen de naam:2018.…

kerstfeest draagt mij naar het licht want zie de ster mooier dan voorheen laat mij weten je bent nooit alleen kerstfeest draagt mij naar de verwachting van hoop, liefde en wonderlijke kracht door het geboren kindje in de decembernacht © Hilly Nicolay…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Omlijnd door schaduw in het licht van het donker brand binnen liefde door haar eeuwig brandend vuur geschonken vanuit hartstocht. Zij leeft ook verder met uitzicht vanaf de top herinnerd naast mij met een passionele hart verwend wat zij in mij zocht.…

Kaarsrecht achter mijn schrijfmachine komt zomaar het geratel van een dood gewaande melodie tot leven ik schrijf sneller dan God (of mens) kan lezen knipoog naar de letter V een muffe geur van carbonpapier doet het belletje rinkelen de punt slaat gaten in mijn brein en tien vingers vergrijpen zich aan letters die hamers samenknopen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ze keken naar de schepen die uit de Westerschelde kwamen. Het gesprek stokte vaak en dan zochten ze koortsachtig naar herinneringen. Hij zei tegen haar dat hij toen hij net zeven was in het gedrang bij het uitgaan van de school gevraagd had: ‘Wil je met me gaan?’ Toen deed ze alsof ze het niet gehoord had, nu glimlachte ze vaag en begon te vertellen…

Een volledige vergunning in emaille. Uit 1726 staat er in een pannenschrift zelfs op het dak. De varkens liggen buiten in verdiende rust om gezien te worden in hun varken zijn. De mensen schrijven er in krijt: wafels met amaretto-advocaat. En dat is ijs, met, geschreven als een dubbele krul, wat slagroom. Hij bestelt een pannenkoek.…

Maar ondanks deze pieken en dalen Zal er altijd uitzicht zijn, uitzicht op betere tijden.…

Een valse start is niet erg, maar verschrikkelijk -- is een vals einde.…

doorgaans stil als ik over knuffelen begin er is geen uitzicht in mijn heimwee-droom het zijn allemaal lieve gezichten die ik aan mijn gedicht wil geven.…

onder het leven ligt soms een ander leven zonder liefde is er soms een tweede liefde…

hand in hand zijn we gaan lopen samen weer op weg het heuvelland een pad omhoog waar uitzicht was beloofd een verte vol met glooiingen de diepte van het dal warme herfstkleuren in verval maar wij genoten boven op die heuveltop bloeide onze liefde als lente op…

Als er geen uitzicht is, moet je geen verrekijker gebruiken.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Dat is even wat anders dan die reclame voor goedkope boter en ik zie een regen van diamanten in haar huid van meel en eekhoorntjesbrood verdwijnen, glimlachen als lieveheersbeestjes op het zachte mos van haar Domburgse duinen, die mij heel vriendelijk uitnodigen om te gaan zonnen als een kaboutertje op haar naaktstrand, terwijl de liefdesengel…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

in mijn eiland van liefde begraven…

Ik ben onderweg, met uitzichten, dat is het – doelen zijn bijzaak.…

heden, ben ik genood de toren van uitzicht te beklimmen reis met koffers vol vragen en gedachten naar de Vlakte van Inzicht teneinde de wijsheid te zien, te beminnen ik bestijg duizend treden elk bekleed met een zinderende spreuk doch boven, geheel buiten adem aangekomen stel ik de fundamentele vraag is zoeken naar de Heilige…

Besneeuwde velden zijn de wereld zelf. De zware hekken sluiten niets meer af. Tot suikerbeesten eten paarden zich waarna de bakker ze komt halen. O palmen van de boerenkool. Magere haas, golfplaat van eterniet, contour die slingert, sierend niets voorbijschiet en ontroert. De reigers vasten, maraboes mijn stiltes trouw gebleven in menselijk…

De dag laten voorbijgaan tot het avond werd en in de fruitschaal de vergeten mandarijn ontaardde in de verte gloeide de stad, zich ontstekend aan zichzelf wat leefde in de beijsde weiden kroop in cocons, zette stekels tegen de sterren op Alleen de hemeljagers van diamant geluidloos snijdend in het graniet namen ons mee, losten ons op…

Winter liefde vlam handen op bevroren ruit warmt zichtbaar het doel.…

Een raampje van het paleis aan de Dam toont het vorsende, roerloze gezicht van prins Alexander, die zijn blik strak richt op mensen en duiven, beiden even tam. Vleugels slaan heftig, voeten schuiven stram: bont gewemel, zich verspreidend én dicht. De nieuwe koningin aanvaardt haar plicht in het plechtig feestende Amsterdam. Stil neerziend…

Steeds weer dat raam, zijn stoel, haar naam het trage rood van de rozenhaag die roze oogt een nooit gesnoeide kersenboom nog steeds niet uitgebloeid zolang haar wangen bloesems dragen ook deze winter zomert zij nog na hij plukt haar uit zijn dromen zodat met het uitzicht op voorbije dagen dit venster zich niet sluit…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ik wil me ankeren in vrijheid als luchtwortels fabelachtig orchidee…