Alle inzendingen over dorpskerk OR wee-doorkerfd OR schip

de nacht hult zich in inktzwarte duisternis het schip mindert zeil in het zicht van de haven de nacht is in uren geteld in de vroege ochtend zet de zon alle zonnezeilen bij het schip, huis zonder plafond, draait mee met het wonderlijke licht…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

In 't diepste diep ligt het gezonken schip…. Diep ligt het schip in 't onderzeese dal. De groene zeeplant slingert overal Haar rank 't salon in; slingert zelfs haar tip Hoog langs de mast op, rond de ontblote rib. Zij slingert óp zich tot de gouden bal Van wat de vlagstok was, kruipt door de stal En woekert welig in het vette slib.…

Mijn leven is als een schip in nood, er lijkt een gat in geslagen. Zal dit mij meenemen naar de dood? Zal dit mij blijven plagen? De redding lijkt zeemijlen ver, lijkt te laat te komen. Mijn bagage des levens ligt her en der, lijkt verder uit elkaar te stromen. Is de redding toch nabij? Wordt het gat gedicht?…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

het zand stuift argeloos tart bruggen en kastelen mondhoeken worden korsten ach, korrels zijn met velen de vloed heeft sporen gewist om voetstappen te vervloeken ik verdwaal in confectietuinen blijf de wildernis zoeken het water draagt zich naar zee mijn schepen verbrand langs geulen en kreken een pot met as in de hand…

kapitein verlaat de kroeg een oceaan ligt voor de boeg het huwelijk moest stranden niet bestand tegen de golven thuisgebracht naar verre landen in de kajuit daar juicht het leven schuimend bier en schaamhaar aan de geschiedenis gegeven rond de mast schreeuwen de eeuwen in de verte vliegen meeuwen die in vrijheid verder leven het schip…

Het schip van geest werd opgetrokken uit de expansie van een fles, kleinschalige gedachten opgetuigd, te vaak gestrand, ontvouwt zich en leeft in mij de angst voor het onbegrensde wat het ginds betekent voor mijn zijn, waar kennelijk geen maat op staat, zodat het hart, mijn binten kraken in het schuim van tegenlicht, het beloofde land…

Oh Lage landen zo in nood Wat ging er mis in het beleid Regie en inzicht lijken kwijt U zinkt, verdrinkt, u wacht de dood Oh Lage Landen zo behept Met poldervisie die niet werkt Bij pandemieën u beperkt Paniek, bezorgdheid, deining schept Bent u het spoor een beetje bijster? Zolang al geen ‘Je maintiendrai’ Maar houten Klazen, lange…

Mijn schip Het Hart vaart over golven De golven van een grote zee Waar kom ik uit en wat kan ik geloven en is wat ik zie geen waanidee Mijn schip Het Hart vaart door woestijnen brengt mij in oorden waar niemand ooit nog is geweest Ik vraag me af ben ik nu nog te benijden of is mijn droom te mooi geweest?…

dit voertuig wij zitten daar wij zitten in het schip…

-_-_-_-_-_- _-_-_-_-_ -_-_- _-_ Een dobberend schip in een open oceaan vertrouwt altijd God!…

O, wankelende zure regen ge likt zo graag aan het zwijgen met doorlopen ogen vult zich de Rijn en ik dwaal door Maas en Waal over de nek van dorst naar borst van buik naar fuik zo Lek nog zonder blinde praatjes in uwer uiterwaarden gekte tot de diepte van het meer en dan de rust voor deze lust schreeuwt hier die diepte alle…

Twee gore criminelen mochten vluchten met hulp van onze eigen overheid. En van dit overprincipieel beleid plukken die meisjes nu de wrange vruchten. Door óns zijn zij nu in hun hemd gezet en uitgeleverd. Aan een maffe wet.…

de kilte van de straat ijzelt in mijn botten gaat met steken door mijn lijf en op mijn brillenglazen beslaat het warme vocht waarin ontsteltenis een uitweg zocht de kou in een bekende stem ontneemt mij de balans en ik verschans mij ijlings in het thuis van een weldadige herinnering aan warme woorden van begrip die mij tot in de tenen…

Soldaten die een arm of been verloren Zijn uitgenodigd voor een real life-soap "Misplaatst, sensatielustig en goedkoop" Zo lieten vele veteranen horen Toch zullen wij straks deelnemers bijeen zien Die in zoiets armoedigs juist geen been zien…

wanneer de kaarten worden gedraaid geen hond nog de dorre grond bezaait de maan zich verslikt in kometen water zichzelf heeft volgevreten de ontbeerde burcht is ingestort regeert de dood van haven tot port…

op het verre strand breekt O. pothos overrompelt hem een hevig verlangen naar alles waar het onvervulde het mooie goede het ware op hem wachten het licht is van porselein de dag is helder zal hij morgen in Ithaka zijn?…

Er zijn twee soorten kogelspin gevonden Zo tussen stenen en basaltblok in En naast die twee uitheemse soorten spin Een hooiwagen van even vreemde gronden Dat hen -nu hun bestaan hier is gemunt- Geluk op deze bodem is gegund…

Wee klootjesvolk en hoge heren, dan zal geheid de dood regeren.…

geen pijn zo zou ik het niet willen noemen maar dat lege gevoel dat wat was en dat wat soms nu al wordt gemist lege straten schone luchten volop in – en uit kunnen zuchten liefst zonder hoesten want dan is er echt sprake van wee het ongestoord rusten schichtig winkelen eens in de week er wordt nog niet mee gezeten wacht maar…

te voet dwalen stormen soms rondom ogen open het leven opnieuw vinden de verleiding aangaan uit de schuilplaats geraken sussend het ritme vinden bemoedigd door het hemellicht niet verslappen immers een bloem leeft op wanneer de neerslag haar wortel hoopvol voedt een zucht niets over het hoofd zien toch misschien net als…

De lucht is zwanger van haar woorden en in het holst van deze nacht wordt zij verwekt met felle krampen Hersenspinsels dwingen haar wat voortspruit uit haar dromen in tekst en uitleg, zwart op wit woord na woord te gaan verhalen Als in een wervelwind groeit wee na wee het verlangen vorm te geven doch – zoals zo vaak – is zij ook deze…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

beeldschoon stolt je traan in diepe zee vergeten wee in zachte steen gegoten schroeiend verdriet voor eeuwig ingesloten.…

Mijn schrijvend schip zinkt meer dan het drijft. Onbeschrijfelijke leegte is al wat blijft.…

Opslaande golven in de verzande haven: een schip vaart voorbij.…

O wee die arme Walen! Zij moeten voortaan Hun koken en braân Betalen. Daar valt niet meer te pluimen, Daar valt niet meer te schuimen; Zij moeten Vlaandren ruimen, O wee! Gebruikten de Walen hun fijn verstand, Zij lieten in Belgie de boel in brand, En trokken ineens naar hun liefste land, Hun vaderland: la France!…

Vannacht ga ik zonder schip op avontuur.…

Groen licht betovert me Feest voor de ogen om rond te kijken in dit woud Gladde slangen Dubbele tongen Lilaroze heggen Glinsterende stenen Maar genieten doe ik niet Elke pas berekend ieder woord gewogen op de gouden schaal Ze kruipen langs mijn schenen Dit niet doen dat niet zeggen Wee o wee er niet op staan Wie verlost mij…