Alle inzendingen over draven

Tussen distels en varens draven de volbloeden. Hun dooraderde halzen Hun glimmende flanken Kunnen wij in hen een voorteken vermoeden dat de liezen jeuken van verveling?…

berken en de tamme kastanjes kijk ze staan, als een glimlach als een ode in hun schaduw aan de stam is het goed vertoeven zonlicht sijpelt tussen de takken door iets ervan schittert op de lijfjes van libellen ook op het donsveren kleedje van opvliegende vogels in felle kleuren in het mos is het een drukte van belang kevertjes en bosmieren draven…

de zachte zuiderwind streelt zijn zachte wangen, laat stromen goudgele bladeren neerdwarrelen langs zijn blauwe ogen: zie, hoe de muggen dansen elegant en zwierig in bleek novemberlicht de geur van paardenmest, vol stro gestoken, hangt in de lucht, ik zie de paarden draven, in diepzwart silhouet, langs een bronzig groen, en proef het parfum…

Heerlijk over de wijde deining draven! De Titanic oogst mateloos liefdeblijk, waarbij krioelende stemmen klinken, aan lof en overmoedige woorden rijk. "Zelfs God kan dit schip niet laten zinken," wordt gezegd van Hem, die heel het aardrijk mag verheffen, in het niet doen verzinken."…

Draven we voort op de renbaan, die we zelf creëren. Mijn allerliefste Christus Jezus, trap nooit op je heilige, liefdevolle ziel, laat houtwormen je kruis oppeuzelen. We zijn meer dan aardse verschijningen, kijk door de schijnvertoningen heen en noem het woord wat jou het liefste is. Noem mij zoals ik jou noem, bij naam.…

sporters draven op ondanks de klamme hitte de smog willen ze hun prestaties tonen opgaan voor een gouden plak de zakenlui knijpen in hun handen goud stroomt in hun zakken geldgeil zijn hun ogen China pakt uit…de wereld kijkt toe ten koste van de gewone man steden vol van glitter en glamour vlakbij ervandaan pure armoe wordt men uitgebuit…

’k Zie schapen witgewold, ’k Zie rid- en runders draven, ’k Zie vo- en vlegels zich Aan wa- en bitter laven. Al is de stad ook vol Van stu- en decadente' Die speel- en alcohol Verkiezen boven lente, U, boe- en kippen-ren, U, lust- en korensc-hoven, U var- en vlinderken, U stel ik ver daarboven!…

M ijn diepste demonen draven op U it de voorgoed verdrongen vergeetput Z onder zeelucht zonder zoetwater I n verschrompeling na verdriet van eerder E n wilder en woester dan weleer K omen ze opniew aan de oppervlakte I s muziek dan mijn verraadster als S oms mijn innerlijke ik bovenpiep M isschien ... wel, misschien ... niet I n mijn ondoorgrondbare…

Waar men een neerstig volk In schandejuk doet draven, Tot de vernielingskolk Het rukt als bende slaven... Waar men geen ziel ontziet, In vrucht of jong gebloemt; Waar men op geilheid roemt; Waar men 't gevoel bespiedt, Daar donder 's Dichters stem, Met klem: Volksmoordenaars, gedoemd!…

En achter 't huis zie ik een schimme draven: hij staat waarachtig reeds op haar te fluiten. - Kom in, Mijnheer, ik stel u voor aan Moeder. - Vrees niets, kindlief, al heeft hij naakte benen: hij is een vriend, een goede vriend, een broeder: hij is niet ruw, hij wandelt op de tenen. Tot weerziens dan. Ik kom vannacht of morgen.…

Ik zie hem alleen nog in mijn herinneringen door de pastorieën draven, druk met gemeentezaken en huisperikelen. Nu rust hij op een Drentse natuurbegraafplaats en kan ik blindelings zijn kei vinden. Een mens krijgt nooit teveel te verwerken, het is allemaal exact uitgemeten door de godenwereld.…

Zij vraagt niet om iets anders , ze wenst liefdes gaven juist op deze gedichtendag naar geluk worden geleid het liefst door een tuinman een soort prins met respijt niet om een knaap die steeds door wenst te draven. En weet hij hoeft niet alle dagen iets aan de tuin te doen liefde hunkert naar respect, saamhorigheid en fatsoen…

constant zouteloze grappen de griep is daar, vergaat van lieverlee snelle jelle kluunt met max verstappen bij bredero, ruïne aan de zee Het land van saeftinghe achter stavoren valt droog, ligt braak, verzwolgen onder duinen 't ros van tonningen dringt zich naar voren om langs de kalme vloedlijn te gaan struinen hier rustig voort te draven…

Nu draven lijk de veulens! Nu draaien lijk de meulens! Totdat ge hijgt, terneder zijgt, en warme kussen krijgt. Ha! Niets zo leutig-fraai en fris, als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is.…

Nu draven lijk de veulens! Nu draaien lijk de meulens! Totdat ge hijgt, terneder zijgt, en warme kussen krijgt. Ha! Niets zo leutig-fraai en fris, als bezemboerenkerremis! Niets zo leutig-fraai en fris als 't Vlaamse leven is.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Het woud sluimert nog in sneeuw en mist wanneer het lofgezang der wolven staakt als hun geliefde -in haar peignoir volmaakt- door dagen van de hemel wordt gewist een wijfje jankt zacht na bij het vervagen voor ze zwicht voor het eisende secreet dat hongerig aan haar maagwand vreet en aandringt om het stillen na te jagen de jongen draven…

De sierlijke paarden, gelukkige slaven, Zij schenen alleen voor ’t genoegen te draven; De weg was zo schoon of de milde natuur Een bruidje verwachtte in dit feestelijk uur; De kindren, met gretige, gulzige blikken, Vertelden elkaar van de heerlijke room – Luilekkerlands geurige, zuivere stroom – Die straks op de hoeve hun hart zou verkwikken…

Allen, rondom opgetast, Klemmen we aan het rad ons vast, Als in wedloop voortgestoven; Allen, op de prijs verhit, Draven we in de dolle rit, Maar wij wentlen ondersteboven… Veiligst wie in ’t midden zit.…

'k Wil, noest en braaf, Uw diere gaaf, Wie in 't gareel der ondeugd draav', In al haar volheid smaken; Van schoner morgenstond bewust, Zij kalm eenmaal mijn jongste rust En zalig 't laatste ontwaken!…

Zij, die op 's volks ellende buitten laf en snood, Vergeten 't vaderland, met 't vreemde draven... Doch 't volk, verlicht, veracht die logenslaven, En zingt een zang, verdelgend vuige dwang. o Leer mij, Meester Volk, die vrijheidszang! Ten krijgewaart! De vijands komen... komen!…

uit is met draven en hollen, Dan loopt Bles al gaauw mank onder de knollen; De kolonel van de platte schutterij Klimt er met zijn handen en voeten allebei Op parade nog wel eens over, doch hij valt doorgaans opzij.…