Mijn zoontje en de herfst

de zachte zuiderwind streelt zijn zachte wangen,
laat stromen goudgele bladeren neerdwarrelen
langs zijn blauwe ogen: zie, hoe de muggen dansen
elegant en zwierig in bleek novemberlicht

de geur van paardenmest, vol stro gestoken,
hangt in de lucht, ik zie de paarden draven,
in diepzwart silhouet, langs een bronzig groen,
en proef het parfum van wegrottend leven

nog een paar ijle, magere muggen dansen,
hun zwierig patroon, golvend in wijkend avondlicht,
zonder gezoem nu, doch frenetiek en heftig bewegend,
op de allerlaatste druppels menselijk bloed

geelzwarte wespen zijn stom en traag geworden,
kleven zich zoemloos vast aan een vermolmd kozijn,
geen aandacht meer voor honing of zwartrode kevers,
vertraagd zijn zij, verstild en tijdelijk verloren

'Is dit dan de winterslaap?', vraagt mijn zoontje,
alles vertraagd en doods en stil, denkt hij
dat na Sinterklaas en Kerst en na heel veel vuurwerk
de hele aarde als vanzelf weer gaat leven.

Mijn zoontje en de herfst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 21 stemmen 1.442