Alle inzendingen over drenkeling OR water OR levenszee

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Niet als de dronkaard; als je drenkeling. Niet als de viller; als je levend gevilde. Niet als de bezitter; als een bezetene zal ik je liefhebben en vluchten, lieveling. ---------------------------------------------- uit: 'klacht van een grootgrondbezitter & 20 andere gedichten', 1985.…

Als je mij met je ogen raakt word ik vloeibaar kristal, transparante voedsel van licht in een achtbaan van de dromen, monding van de delta in de amazone, zuurstof van het regenwoud, gebouwd in mooiste meridiaan van je handen, het water ademt waarvan we zijn gemaakt, nog aarzelen de lippen, vraag is, zullen we van elkaar drinken,…

En voor zo’n lange noodkreet is weerklonken Ben je als drenkeling allang verdronken.…

We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…

De dronken drenkeling Krijgt kennis aan haar zoon, lalt: Lieveling! Tot er iets bewolkt en zij begint te gapen Zij leeft genoeg om wakende weer in te slapen.…

ging ik verder terug in de tijd beleefde de eerste levensstuipen de toekomst diende zich aan nu zag ik reeds de weg die begaanbaar voor mij werd gemaakt aan de hand genomen keek ik om mij heen in een stuk herbeleving was ik een en al oor en zo vond ik mijn plaats in het universum der tijden een stofje in vergetelheid opgegaan in de levenszee…

De vrouw viel geheel onverwacht in een bocht van d'r fiets in de gracht. Het bleek 'r ongunstig te stemmen. Aan wal stond een kerel. Hij wilde graag weten, waarom ze zo gilde. Ze antwoordde: 'Ik kan niet zwemmen!' 'Ik óók niet,' verklaarde de vent. 'Kalmeer toch en wees zo attent om goed op m'n woorden te letten. Het feit, dat ikzelf tot…

In halfslaap deinde een zee mijn kamer binnen (de vierde wand ontbrak) in iedere golf hield zich een mens verborgen, die pas in de branding zijn hand opstak. Red mij! Ik wist precies wie het waren, hun namen gladgeslepen door het vergeten (elk verdriet droogt zijn eigen tranen); jaren hadden zij in het gelid van hun leven gelopen tot zij hier…

In een onrijpe kleur rust de oceaan uit van eerdere onstuimigheid de spiegel draagt het vlot vol geelgehelmde schipbreukelingen door de draaikolk van emoties zijn ze tegen de wand geplakt ze dagdromen - nachtenlang - van onbereikbare stranden alleen mijn ingehouden adem stuwt ze voort met meeuwen als loodsen naar reddende ogen elke…

hij verder terug in de tijd beleefde de eerste levensstuipen de toekomst diende zich aan nu zag hij reeds de weg die begaanbaar voor hem werd gemaakt aan de hand genomen keek hij om zich heen in een stuk herbeleving was hij een en al oor en zo vond hij zijn plaats in het universum der tijden een stofje in vergetelheid opgegaan in de levenszee…

Al is het slechts een droom, eens voeren wij zo met z’n twee, in ons huwelijksbootje over de grote levenszee. Dit kan niet meer, dat weet ik al zo lang. Toch blijf jij steeds mijn kapitein. We varen over zee, en ik vaar met je mee. Alleen in mijn gedachtegang.…

Zo traag de nacht verschuift naar avond zonder morgen laag voor laag lijkt leven dood in eenzaamheid waar tijd gehavend door het stormend zijn als drenkeling verloren lijdzaam in vergeten drijft maar toch… hij blijft en ik grijp me aan zijn flarden vast vlecht ze tezamen tot een beeld dat was als vlucht…

drenkeling naakt zonder vinnen en schubben, filter de woorden met de kieuwen, om het zuurstofrijke vocabulaire uitzicht te vernieuwen. elders, een landschap al weet ik niet waar dat ligt als ik het rijmen kan met de mond en ogen dicht.…

The Last Ship slaat niet aan bij fans van Sting Maar musicalfans willen wat vertrouwd is Waardoor het scheepje bijna wrakkig hout is En Sting, als maker, haast 'n drenkeling Publiek, dat aan tragedie zeer gehecht is Geeft nimmer thuis als de Titanic echt is…

Ik verdrink in je blauwe ogen, drenkeling in een hemelse oceaan. Drijf ik rond, hopend nimmer gered te worden. Ik ben verloren, bevangen door je warme blik. Liefde…

Er rest enkel rust in de ton, Ronder-de-ron-ton-ton Geluiden daverend uit nauwe porien: Een drenkeling van vijf jaar oud schreeuwend In de razernij van de vallende vrucht!…

Er gaat gevoel verloren te snel...te vroeg beroofd in de wetenschap van drenkeling voorbij de boeg Dragen het einde langzaam dichterbij ik dichter bij jou jij fluistert mij Krijg ook ik de tijd te zeggen…

Blijf al die momenten sparen Ze zullen later veel verklaren Zo’n jonge vis, het is ook wat: Zijn levenszee en meer dan dat; Ervaring gekregen en gehad; Daar gaat hij dan...een eigen pad…

Wie liefheeft verliest haar stem voor lichaam, spoelt aan als een drenkelinge op een ver, vreemd strand toen je mij vond kon ik niet meer spreken dus zong ik mijn liefde met strelende vingers tot jouw hand mij losliet en mijn lippen openscheurden, rood niet meer te stelpen hoor, je woont in mij zoals de zee in lege schelpen ---…

is het de angstige drenkeling die net op tijd blijft ademen? is het een ademvleug van liefde die ons in het voorgijgaan raakt? is het mysterie, ik weet het niet woorden warrelen om mijn hoofd ik heb geluk als zij verdichten…

'k ben de druppel in de oceaan 'k ben de zandkorrel in de woestijn 'k ben onzichtbaar voor wie me niet wil maar druppel of zandkorrel, ik blijf: van m'n leven niet stil.…

Mens van natuur, water bomen bloemen wat een mens maar wil alles kun je opnoemen, maar water denk ik stiekem en stil: staat bovenaan de lijst! Of het tweemaal de douche is, die ik me veroorloof een kinderbadje in de tuin een spuit flacon met verkoelend windje het is meer dan een fortuin net als die schitterende zee!…

Terwijl de boot langzaam verder vaart blijft de drenkeling navelstarend achter geheel omringd door bovendrijvende gedachten zwemt hij richtingloos rond klemt zich dan vast aan zijn levenstaak lijkt niet te beseffen dat ook dit een gril is van weer voorbijgaande aard dat er nog genoeg tijd over is om niet zomaar weg te kwijnen in…

De nacht verzwaart wat de dag niet verwerkte verdronken in de grote zee der alledaagse dingen terwijl de boot langzaam verder vaart blijft de drenkeling navelstarend achter geheel omringd door bovendrijvende gedachten zwemt hij richtingloos rond klemt zich dan vast aan zijn levenstaak lijkt niet te beseffen dat ook dit een gril…

Dank- bare schimmen die zich sluiten als het water zelf. Soms brengt de dreg sereen en willoos materiaal in vreemd geplooide stof. De dood als regisseur van stilstaand beeld drapeert het water dat vibreert boven die onbekend werd in elk element. Dan nog: die schopt en spuugt en slaat en diep gekrenkt zijn redding tegengaat.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…