Alle inzendingen over dwalen

Maar 'k heb goede hoop eens van vlees naar geest te gaan en alsnog te kunnen dwalen. In een later, waarin ik niet meer ben.…

dagen dwalen door jaren jij door mijn leven jij weet mijn snaren de juiste klank te geven…

in het grenzenstellend grijze worden gehechtheden losgelaten dwalen ze zwaar zuchtend in onstuimige draaikolken naar omwentelend leven…

Door de dalen zal ik dwalen over bergen zal ik gaan door tunnels zal ik dolen maar voor open bruggen stil gaan staan. Ik zal het licht zien in de duister, ik zal de stormen ook trotseren en zal mijn armen heffen om vloedgolven te keren.…

De honingbijen van mijn verlangens dwalen in de tuin van mijn hart en zingen.…

Door de donkere kamers van mijn ziel dwalen lichtpuntjes, op zoek naar die stem dat woord die gedachten die mij weer één maken…

Ik kan mezelf niet langer meer verbergen achter smoesjes en omhalen Nu de tranen dwalen alles blootgelegd Valt er niks te halen…

Men zag eens een dichtertje dwalen, op sokken, in wandelsandalen. Geen Gids op zijn pad verhinderde dat hij inktzwarte voetjes ging halen.…

een witte maangodin haar ogen glinsteren dwaal, lichtjes flonkeren en tover zweefde nevel stil zachtjes frisjes. Ik proefde haar magie en verloren in gebaren stokte mijn stem… gedachten spiralen herhalen haar ontelbaar ik dwaal nu alle dagen en zie haar lichtjes flonkeren haar tover in mijn geest……

dwalen, verdwalen in de avonduren wanneer de vuurbal zijn glans tekent op het zomerdak de mus ontmoeten die onstuimig kwelend haar kleintjes bewaakt waar de moederwarmte mijn eigen broosheid raakt rustend op mijn stiltebankje onder de bejaarde eik zo gestadig en vertrouwd bedenk ik de hoop draag ik gedachteliefdes dwalen, verdwalen…

Hoge bergruggen diepe dalen dwalen langs mijn geestesoog waar ik loop te dwalen klimmend naar omhoog... 'k kan de top maar niet bereiken is voor mij te hoog met een klap val 'k naar beneden het dal wat mij bedroog...…

Ogen die dwalen waar ze eenzaam lijken op de liefde die zichzelf zoekt en de blindheid vreest omdat ze machteloos naar alles wil blijven kijken…

soms dwaal ik daal ik in mijn spelonk zoek muurschilderingen ze blijven weg de muren zijn blank ze verdwenen ik weet niet waarom…

Ik sta erbij en kijk ernaar en bedenk direct een bijnaam "De blokkendoos" en mijn gedachten dwalen af naar mijn verdwenen legodoos.…

het vermaledijde aardse dwalen ik zweef met open ogen en vragende handen op het immer lengende lover van lichte luchten luisterend naar de slepende zoete stille zuchten die eenmaal in mijn hart een vlammend vuur doen ontbranden zuig mij in je armen redder van de nacht vertraag het doodse malen over het vermaledijde aardse dwalen; bij…

Ik dwaal in gedachten tot diep in de nacht Langs huizen en wegen van verlangens Langs ramen die zwijgen, deuren op slot Ik kijk heel even, inderdaad Op een tafel in een kamer Liggen kranten volgeschreven Met de angst en de haat: Onbekendheid van culturen Ik dwaal in gedachten tot in de vroege uren Langs huizen en wegen van verlangens in…

En waar haar scheidende ogen verzinnen wat ze zonder mij genezen als een wond die zijn pijn in woorden verliest en echo's weer laat dwalen en ontwaken in het ritme van het het gebed dat ze zelf het meest vreest.…

Over het gras en over het water dwaal ik achter de beminde, tot ik aanzie - later, later, in een licht dat mij hervinde.…

M’n ogen, Dwalen over het oneindig Verre landschap, Naar de horizon, Van over de zee naar de bergen, Door valleien naar een huis, En in dat huis, .... Zit jij!…

het winterse land rust onder een wit tapijt sneeuwklokjesstil scherpe klanken weergalmen weids dragen zijn blik verder dan het dwalen…

Twijfelend of wat ik wil ooit werkelijkheid zal zijn dwaal ik door de dagen die niets meer dan dagen zijn. Als ze maar momenten hadden dan was het nog te doen Momenten zoals pas geleden toen ik jou zag in het plantsoen.…

strikjes in de nacht bewegend naar woorden en gebaren de ronding van december tastend onderweg er is geen dwalen in dit landschap raak me aan rood glanzend is het licht…

je haar piekt weer zo eindeloos fotogeniek ogen spreken in het breken van licht dwalen door het vertalen van mijn blik woordloos lach je fluistert stil ja ik wil…

Niets tussen mijn zinnen kan woorden beminnen niemand anders dan jij met lichtschetsende wanen, verdwalen van dwalen deze nacht in bewondering van een woordloos bestaan.…

Hel en verdoemenis christelijk dwalen werd eeuwenlang duivels hardvochtig bestraft Zondaren jubelt, want godsdienstwaanzinnige kolder wordt straks synodaal afgeschaft…

Doorheen de drukte De drukte van de dag Snel en ongeordend Vliegen minuten voorbij En dwalen Mijn gedachten Even af Naar hen Diep in mijn hart…

ik zie je dwalen, dolen dalen tot in de kraters van je bestaan je zoekend zijn met het water tot aan je kin trappelen en happen ik omzwachtel je achillespees en vloek verbeten tegen de wind in…

Ik dwaal door regen en ochtendschemering Tastbaar in mijn kleine woorden De stilste straten van de slapende stad; Zo begint de morgen vederlicht En groeit de wereld om mij heen…

Je nietszeggende blik, toont geen emotie je in de lucht plukkende handen grijpen niets, je ogen dwalen, vooraleer ze moe sluiten en dan is van je nietszeggende blik, niets meer te zien.…

rusteloos dolend dwaal ik rond in huis trap op trap af op zoek naar afleiding, verlichting, om de pijn het zwijgen op te leggen weer een poging tot…