Alle inzendingen over elfjes OR schepping

Ik wandel door het bos Daar zie ik ze vliegen Zo mooi vrolijk en los De kleine elfjes fluisteren in mijn oor We gaan je niet verlaten, zeggen de stemmetjes, die ik liever niet hoor. Dan open ik mijn ogen Moeder zit naast mijn bed Ze zit daar onbewogen Te bidden, Opdat ik het red.…

waar flora en fauna spiritueel verdroogden zonder enig contact met de mens groeide de wereld van knuffels en troetelbeesten omdat liefde en warmte ook andere gezichten kent zoals de kabouters en dwaallichtjes boven het zwart water ven dieper in het bos de dansende elfjes bij maanlicht op het mos griekse mythen en sagen in latere…

in de aarde onder mijn voeten in de natuur om me heen liggen versluierd antwoorden op hoe, wie, waarom der schepping alles wat er is, ligt aan de streng die heden verbindt met de oerknal de oeroude navel der schepping waar de onderzoekers in afdalen zolang niet alle vragen beantwoord is er ruimte voor dogmatisch geloof voor het paranormale…

god riep zijn engelen als getuigen zij beten in het stof en moesten buigen voor de advocaten van de duivel nog is het laatste oordeel niet geveld maar de dagen van de schepping zijn geteld…

Gods schepping is een wonder!…

Ieder verzamelt eigen ammunitie Voor schepping of evolutie. Maar om te evolueren Moest er toch iets existeren, Is mijn contributie. Maar kun je de vraag beperken Tot enkele aardse werken?…

Waarschijnlijk is dat zo, om de schepping heel te maken.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Het niets van de schone schepping, en tegelijk het alles van de schone schijn; laten wij ervan genieten zolang wij iets op aarde zijn. En zijn wij niets meer dan is er altijd wel iets nieuws onder de zon; dat onze weg nieuwe voeten geeft en ons weer laat lopen waar het vroeger niet kon.…

verloren dachten dat geboren worden all-in was het is een begin van een zoektocht naar verbinden om weer iets van de fragiele schoonheid in verwondering terug te vinden in het leven en bestaan van het ultieme kunstwerk van de schepping van het goddelijke universum…

was de schepper maar bij de apen gestopt dan zaten we elkaar nog heerlijk te vlooien speelden we verstoppertje hoog in de bomen de aarde van vraat- en zelfzucht verlost…

de stilte vluchtte toen ik sprak tot de verbeelding: spreek! zo schiep ik chaos in de orde gedragen op de brede vleugels van een adelaar, was ik omgeven door geklapwiek van slagpennen ik hield me schuil in roversnesten inhaleerde luchten van onbeminden, geketenden, verdorden de gieren vlogen op de lijken af en pikten van de weke resten…

Glanzende parels aan dauwketting tussen de rozen De kruisspin weeft haar zijden boog nog vroeg de dag spiedt zij de lichte vleugelslag van elk insect zij lokt haar prooi in het zijden web trekt met haar poot `t insect in nood zij slaat haar slag Ochtendlicht breekt in het dauwkristal in kleurenprisma spiegelt zich het al…

De avond dat we in elkaar werden gezet zonder te weten hoe het moest, voorzichtig wat onderdelen uitgepakt en wat niet paste weggelegd voor straks, dat het zo telkens ging, iets dat steeds weer langzaam bij elkaar gehouden raakte. Zo zo. Maar er zaten grijpgrage ledematen bij, die het op eigen houtje konden. Het nóg volmaakter prutsen. En…

We dragen beelden met ons mee soms in een fel laaiend vuur of juist een rustig kalme zee die beelden ze blijven op den duur Verbeelding wat je graag wil kan heel lang blijven hangen of beelden waarnaar je stil met liefde blijft verlangen Die beelden, foto's van ons leven met schaduwkanten of overbelicht koester dit geschenk want het gegeven…

Als ik dan na een zoektocht Die mij langs hoge toppen En diepe dalen voerde Mijzelf weer heb Teruggevonden in de eenvoud Van dit moment, kan het Niet anders dan dat ik mijn Ogen richt op de wereld Die mij omgeeft - en zie ik In de volmaakte schepping Van mens en dier een wereld Met zoveel leugenachtigheid Dat ik niet anders…

het scheppingsverhaal beslaat zeven dagen dus is zeker geschreven toen men al zeven dagen telde en daarna weer zeven nooit eens een keer acht behalve in het schrikkeljaar toen er een dag teveel was maar hoe lang daarvoor zijn die zeven dagen er nooit geweest en wist je bij god niet hoe oud je was en hoe oud je bent ga terug…

Door de boog van de schepping aan te spannen sluist het beeld van gisteren door het innerlijke oog.…

Als ik de radio afzet wordt in de keuken de stilte zowat vloeibaar. Stiller nog dan buiten, je hoort de wind niet noch vogels fluiten. Ik sta omzwachteld met de grote stilte één.…

In het begin: een knal, een woord? Een wil! Daarna ontstond, door aan elkaar te kleven, Lucht, water, aarde, vuur en volop leven, Verhaal of theorie, is er verschil? Het ene duurde lang, zover ik weet, Terwijl Hij alles in een weekje deed.…

Ondoorgrondelijk is God, Hij schiep de wereld -- zonder iets te doen.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Mens die schepping is En in wie de grondtoon Van de liefde hoort Door te klinken - Te zeer naar de ogen Gezien en met alle Egards opgevoed in Grenzenloze vrijheid - Tot ondersoort verworden Bij de beesten af…

Thuis voel ik me hier Al was ik er geboren Eén met schepping, Met mens en dier, Elke boom, elke struik Zo eigen, zo vertrouwd Zo veilig voel ik me terwijl Mijn leven zich hier ontvouwt…

Mens die uit Lichaam en geest Bestaat, en verder Uit water, naast Wat vlees en bloed - En toch is het De ziel die Die je maakt Tot wie je bent, Die dagelijks Je gedachten Stuurt, en je De schepping maakt Die je bent…

Zoals scheppers de emmers vol over einders droegen Timmermannen leidekkers en matrozen tij aanjoegen Getekend door vingers luchtig gezegend door een hand In ‘t westen klom de zon steeds hoger in dat verre pand. Uit de nacht zongen soms rijen om tal van frêle symbolen Dood kan leven dierbaar elke kleur zijn van ook bosviolen Ook in ‘t oosten…

Heel langzaam daalt het veertje neer Tot in de palm van mijn hand Ik zie de volmaaktheid van dit stukje schepping waaraan geen andere hand te pas kwam dan die welke in bewondering was uitgestoken om het op te vangen…

De schepping is binnen in tel De software uw sterf’lijk lichaam Dat levend uw ziel op chip zet Die doordraait als u hier inslaapt Met 1 druk op de knop van god Bent u er zo weer bovenop…

De schepping die op ons is gericht, Hoort daarom in het volle licht.…

Zou jij mijn god willen zijn neem dan van mij weg alles wat absoluut is wees nabij in mijn zijn zoals ik ben zuiver mij uit in wie ik zal zijn of als blijkt dat jij een schepping bent van mij dan zal ik de kunstenaar zijn die onvoorwaardelijk lief heeft wat tot leven kwam…