Netgedichten

netgedicht (nr. 82.825):

Het goddelijk universum

zacht spelen
lijnen hun spel
van begrenzen
en openen in
een universum
dat eeuwigheid kent

tijdloos is naast
oneindigheid
maar wel zo dat
alles hetzelfde
begin pad heeft
en zich stoeit naar

het paradoxale
einde in een
ander continuüm
met vreemde
superlatieven uit
die schepping

wij hebben helaas
de verbondenheid
uit het oog verloren
dachten dat geboren
worden all-in was
het is een begin

van een zoektocht
naar verbinden om
weer iets van de
fragiele schoonheid
in verwondering
terug te vinden

in het leven
en bestaan van
het ultieme
kunstwerk van de
schepping van het
goddelijke universum