Alle inzendingen over emotie OR woede OR onmacht

Het is wel even heftig zo'n emotie-storm, Maar ach de opluchting is daarna enorm.…

Op het buro daar staat een foto van mijn kinderen die ik voor me zie: juist die Beiden kijken blij Al die jaren tot die foto van mijn zoon en dochter spiegelen aan mijn geest voorbij Dierbare en minder vrolijke momenten weerspiegelen zich in hun gezichten; zijn gevangen in de tijd Woorden smeed ik tot gedichten Herinneringen raak ik…

Een traan die over een wang loopt Zal de lach van morgen zijn De lach in zijn volle pracht Geeft lommer in een zomer dag De traan in mijn hart Is het zingen van jouw lach Een traan en een lach Samen één woord…

Wilt u als kunst een definitie van een muziek alswel een code voor lichamelijkheid of het gedwongen gevoel dat tot oorlog schijnt te leiden, dan zal ik u verwijzen naar d'oorzakelijkheid van ons aller onrecht en verwarring, zelfs niet te stelpen door een dal van tranen.…

Voor de eerste keer Word ik herinnerd 60 jaar en meer Auto rijden, wordt gehinderd Wel kan ik nog rijden Naar Zwitserland Vermoeiende reis vermijden Treinen wordt mijn band Bij de spoorwegen begonnen Dat was mijn begin Reizen zonder bonnen Gratis en zonder pin Half geld voor de 60 plusser Dat nemen ze mij niet af Als kunstenaar en…

Niet iedereen kan zijn emotie uiten het blijft bij ze binnen en het komt niet naar buiten vaak roepen ze laat mij maar het is voor hen ook een gevoelige snaar ze kunnen hun emotie niet delen zeggen ook wat kan mij het schelen maar soms wordt het voor hen toch te zwaar zitten ze met hun handen in het haar probeer er dan voor ze te zijn luister…

Zonder emotie sluit ik de deur. Jou achterlatend, alhoewel ik enige verbazing bespeur. Zonder wrok verlaat ik het huis, te lang gedragen, te zwaar, mijn eigen kruis. Zonder haat, terugblik op een onstuimige tijd, was mezelf helemaal kwijt. Uiteindelijk weer gevonden, zal mij nooit meer laten verwonden.…

kei neig rimpelt het aan de oppervlakte verdwijnt na overgave geruisloos diep (neig: heel hard – Herzeels dialect)…

Het lijnenspel, de kleuren ingebracht waar door de warme tint gevoel wordt weergegeven dat ook door dit moment nooit werd geëvenaard emotie losgebarsten op papier met tranen aangelengde verf druipt in een vorm, die niet verkozen werd maar later bleek, dat toen juist onbewust de toekomst werd bepaald…

Wetenschappers doen het af met emotie. Mijn verlangen is ermee gewekt. Het onzichtbare word ik door haar gewaar. God en emotie…? Ja die twee horen bij elkaar. Zoals het was in den beginne, thans en voor immer!…

Ik ga schuilen Ik wil niet huilen Stop mijn hoofd diep weg Luister niet naar wat men zegt Ik zit in tweestrijd Kan ik mij uiten Of toch mijn ogen er voor sluiten.…

Een verdwaalde traan Laat het maar gaan Je had hem verstopt Naar binnen gepropt Dicht geknepen in je keel Maar dan wordt de emotie te veel En spat het uiteen De traan die zo verdween.…

het even niet gaat Een klein stukje van je zwakte toont Kijk dan naar iemand die naast je staat En op een speciaal plekje in jou woont Huil dan even lekker uit Totdat er geen tranen meer zijn Maak dan geen geluid En vergeet dan even alle pijn Het was niet de moed dat ontbrak Maar je verlegt je grens Want huilen is niet zwak Maar de emotie…

het even niet gaat Een klein stukje van je zwakte toont Kijk dan naar iemand die naast je staat En op een speciaal plekje in jou woont Huil dan even lekker uit Totdat er geen tranen meer zijn Maak dan geen geluid En vergeet dan even alle pijn Het was niet de moed dat ontbrak Maar je verlegt je grens Want huilen is niet zwak Maar de emotie…

Wanneer liefde in haat overgaat, voert liefde nog steeds de boventoon, immers: wordt haat gevoed, door de wortels van liefde. Echter: als liefde en haat, overgaan in desinteresse, kun je stellen dat: je het met beiden wel hebt gehad!…

het is waar kippenvel langs benen gaat tot in haren laat ontwaren dat emotie levend is zelfs al mis je meer dan tastbaar voelen, zoals een hand langs je gelaat of strelend zachte armen in een warm gebaar het is het ooghoekmoment de tonen van een melodie, de lach van pasgeborenen een leven, dat herinnerd wordt door hart en hoofd…

Toen ik je net leerde kennen Ging ik met gedachtes rennen Toen we beiden 22 waren speelde ik met je haren en jij met de mijne precies dat fijne Ik mis je nog elke dag hoe vaak ik dat ook zeggen mag…

Hoe simpel is emotie in tranen te "vangen" door een simpel verhaal of domweg verlangen? Er liep een traan door tot in mijn nek, misschien verklaar je me nu voor gek, maar ik schaam me niet!…

Die lach van uithuilen Depressie op het gezicht Dikke lip en een brok Kam glijdt door haren Stille gedachtes ongedeeld Ontkent het onvergetelijke Als in een droom Van verdrongen werkelijkheid Open armen ontvangen Stilzwijgend het verdriet Want ze omarmen Tegelijk hun verlies Tijd het verleden Niets komt terug Zoals het was In ander…

Als Hunnen stormen zij aan, golvende horden, schuimbekkend van woede naar wat hen teweer staat: dit land Bavaria dat laf zich schuilhoudt achter de vadzige buiken der duinen. ‘’Val aan!’’ brult de gong van de Khan van de Wind. ‘’Wees hen een gesel!…

Mijn Jamie Leigh Nooit meegaan in de storm Die hun eigen huis omblaast Gevoed door hun eigen woede De gave jouw gegeven door Ashani Mij opgedragen aan jou door te geven Nu al werkzaam…

vlamde op werd bijna een obsessie je vloekte buiten zicht je onmacht ongericht waar jij naar zoekt zit niet bij haar van binnen jouw liefde kan daar niets beginnen, je blijft het kind dat nog steeds luisteren moet want wat zij doet is altijd goed…

Zijn onmacht is verpakt in ferme woorden Maar gaandeweg vindt hij de juiste toon De media die zijn massaal gekomen Emotie klinkt door elke microfoon… Hij heeft zich na de eerste schok hervonden Het komt nu aan op visie en beleid En morgen rijdt de metro weer door Londen Want “doorgaan” is een wapen in de strijd… De stad treurt om haar doden…

en zien de tranen niet van pure woede…

Ze is een godin en draagt een sleep van jongens -- als een zwaan-kleef-aan.…

Onmacht is graag willen, maar helaas niet kunnen. Onmacht is wel kunnen, maar echt niet willen. Onmachtig zijn die mensen, die de vrede willen dienen. Die voor hun eigen gelijk, echt niet vechten willen. Hun eigenwijze ongelijk, moedig durven zien.…

Woeste golven overspoelen verstand schuimende koppen hoofd in brand Gevoelens op en neer golvend door lijf en geest 't stormt in mij het maakt me bevreesd Geknepen vingers klauwende hand waarom neemt emotie toch telkens de overhand ? Ik wil gewoon rust niet denken, niet doen terug naar wat ? misschien terug naar toen ?…

ik weet dat het zo niet langer gaat vandaar dat ik zo raas leef je leven met haar laat mij met rust hou haar vooral lekker daar dan word mijn woede wel ooit gesust…

Woede vliegt er door me heen zo ga je niet met mensen om verbaal mep je in het rond mij krijg je niet verwond Je opmerkingen raken kant nog wal ze slaan echt helemaal nergens op 't is wel gezegd en dus gemeld al is het rustig en doordacht verteld Ik leer wel om er boven te staan al duurt het heel erg lang toch blijven die zinnen hangen…

Mijn ingehouden woede, Niet om te zetten in zinnen, Alle illusies vervallen tot wanhoop Opstandig diep van binnen, Verwoest heel mijn doen en denken, Mijn ingehouden woede, In woorden niet uit te drukken, En hij is in ieders ogen De heer van het fatsoen !…