Alle inzendingen over geboorte OR overlijden OR afscheid

Wat ben ik geschrokken En wat een verdriet Toen jij daar al dood lag Meerdere dagen... En wij wisten het niet Je lag daar alleen In je kamertje klein Je kon niet meer bellen En 'k vraag me nu af Had je ook pijn? Heb je geleden En had je ook strijd? Nooit zal ik het weten Of was het zoals men dan zegt Gewoon toen je tijd...?…

jouw kleuren vervagen naarmate de dag groeit de reden van het bestaan hangt nog aan een zijden draadje in vurig overleg worden scenario's besproken doch zijn ze het snel eens openen de kooi en laten hem vrij voor altijd ~ Voor Fred, rust zacht ~…

De wind vroeg aan 't Meesje zing voor mij jouw allermooiste lied want de oude boom gaat hemelen of wist je dat nog niet De oude boom liet z'n bladeren vallen niet omdat de herfst was ingetreden bleek het tijd voor hem te zijn zijn bast nu uitgestreden De wind vertelde hoe zij op bijzondere dagen, danste met de bladeren van de boom nu gaat…

de dood heeft huisgehouden heeft dichters naar huis gehaald kinderen hun moeders ontnomen onverzien op de loer gelegen totdat het juiste moment daar was, om toe te slaan vele harten laat hij gebroken achter, 't gemis te groot tot zij langzaam op zal gaan…

zet ik mijn hoed af zo ook mijn bril de zinnen die ik zoeven nog zei mag ik nu langzaam vergeten kijkend in de spiegel wrijf ik de rol voor de allerlaatste keer van mijn gezicht ik ben uitgespeeld…

Ik zie de wilde vogels huiswaarts keren, verlangend naar het einde van hun vlucht. Hun V trekt fier door frisse najaarslucht, het zachte avondrood op witte veren. De aardse strijd kan hen niet langer deren; ze reizen, onverstoorbaar, onbeducht, hoog boven ieder dorpje, elk gehucht, om in hun verre haven aan te meren. En onverwacht ben ik…

in het schrale landschap van vergeten keer ik terug naar waar ik je zoek raakte hoe klonk je stem? ik duw de rots keer op keer de berg op om jou te ontsluiten hoe beminde je? verloren in verlies wek ik je tot leven zoek ik naar sporen resten van je bestaan hoe lachte je? ik val in de lacunes van ongepolijst verdriet de ene…

Voor ieder moment Zonder jou Valt er nu een traan Met elke traan Weekt een stukje Van mijn verdriet los Nu ik zonder jou Verder moet gaan Herinneringen Ze blijven Ze kleuren wie jij was In gedachten En in mijn hart Houd ik je altijd vast.…

kwam op voor hen die geen stem hebben en worden uitgebuit vermoord voor hun huid, vlees, of gebruikt voor vivisectie zijn hart verpand aan de strijd voor rechtvaardigheid wat zullen ze hem liefdevol onthalen in de apenhemel rust zacht Opa Water…

60 lentes mocht zij maar worden zorgzaam als zij was heeft altijd voor haar vader gezorgd toen hij overleed, kreeg zij het bericht kanker te hebben, chemo maakte haar zo ziek dat zij hiervoor bedankte zij vierde liever het leven zo goed en kwaad als ’t kon op goede dagen kwam ze voor ’n bakkie naar de kantine altijd vriendelijk en opgewekt…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Alledaagser kan een afscheid niet. Rafelig van woorden, wensen, handen. Er was een kind dat ik moest zien. Je hield het tegen het licht. Het greep ernaar. Ik boog me diep. Zoiets duldt slechts de poëzie van kaarten, het staccato van huwelijk en geboorte.…

Geliefden raak je niet kwijt als ze overlijden. Ze vullen je geheugen met herinneringen die een glimlach doen verschijnen.…

Ik wil na mijn overlijden Vakkundig worden opgezet Dit in verband met bedevaarten Ach, gun mijn fans toch deze pret!…

Een klootschietersvrouw nabij Sloten Vertelde onlangs onverdroten: Ik zeg hem altijd Als ik overlijd Dan gaat al ons geld naar de kloten…

En dan is er nieuw leven dat ik die negen maanden afwachtend in mij droeg. Had mijn hart dat al lang begeerd mij moederschap innerlijk aangeleerd. Droeg het onze gezamenlijke stam wat uit ons deze vooravond op aarde kwam. Wordt leven manenglans en zomergloed in deze bijzondere november tijd vol moed met een mooi wisselkleed uit sterrenpracht…

En vrezen wij nog te overlijden?…

na zijn overlijden Herken ik de tekens De tekens aan zijn hemel Dat ik me nu pas aan 'het lezen' kan wijden? Stel ik in verwondering vast.…

Lang zitten kijken hoe de verkankerde stam van de oude vlier verbrandde niet na te vertellen dit trage eenzelvige afscheid deze vanzelfsprekende geboorte van as en niet te rijmen hoe onderwijl naast de tijd in een belendend dichtgesneeuwd heden de zevenslaper ontwaakte en de radio het lied zong van de fonkelende beker en hoe later de witte…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Soms krijg ik het steenkoud als ik denk aan mijn overlijden gevoelstemperatuur onder nul Me snel maar weer warmen aan het leven, zelfs al is het maar een waakvlammetje!…

een prachtig gezicht de blaadjes als fluweel vloeien over in elkaar geven een bepaalde warmte al klinkt zwart erg zwaar De combinatie met een witte roos als contrast heeft mij verwonderd Bij mijn afscheid van het aardse wil ik geen bloemen noch krans Dit boeket verbloemd misschien mijn angst voor mijn verscheiden wit voor geboorte…

Zij was het die mijn hart sneller deed kloppen Zij was het die mijn hart feller deed slaan Zij was het die mijn liefde niet kon stoppen Zij was het in mijn leven voortaan Ik ben het die mijn tranen deed lopen Ik ben het op die dag van haar dood Ik ben het die haar nooit kan ontlopen Ik ben het die haar mis tot mijn dood…

Een jaar geleden Verliet je ons Jij wist het Dat de tijd gekomen was Wij beseften het niet Of zagen het niet Het was de hoop Die ons verblindde Het blijft steken Als veel te fel licht Je hebt niet gewacht En dat doet verdomd pijn Men zegt wel eens "De tijd heelt alle wonden" Maar het litteken is er nog En zal steeds zichtbaar blijven…

Ik zoek je In blikken van mensen Op straat Ik voel je In eenzame momenten Als het donker is Ik vind je Als de zon schijnt Bij elke zachte bries Ik hoor je In mooie muziek En klanken Ik draag je In mooie herinneringen In mijn hoofd Ik koester je En draag je in me Elke dag…

Ik mis je De pijn is hard Ik mis je Zoveel pijn in mijn hart Ik roep je Maar je antwoordt niet Ik roep je Ik vergeet je niet Ik denk aan je Er is zoveel verdriet Ik denk aan je Maar niemand die het ziet Ik mis je Wat is het wreed Ik mis je Zo verstrikt in leed De tijd heelt alle wonden? Ik kan die zin niet meer horen De tijd…