Alle inzendingen over geween

Dank aan die 't geween daar van Met het wenen troosten kan!…

Balk drinkt een bier met aangeschoten balletjes Rut lult met iedereen er dwars doorheen Staaij (achter Israël), staat vrouweloos alleen Coh kent de cijfers wel, maar geen getalletjes Pech oogt vrij duidelijk, twee ijskristalletjes Bij Verdo is het tandenknarsen en geween Plotseling blijkt Roem een geestig fenomeen Wild spuwt repeterend moslimniemendalletjes…

De blanke maagden naadren, éen voor éen, En kussen 't kindje en geven 't elk een palm En gaan dan heen, met klacht en zacht geween, Achter een zwarte voorhang. - Nu is 't kalm... En zeven kaarsen branden in de zaal En zeven lelieën bloeien om de baar.…

Als jij je laatste pijn moedig hebt verbeten 't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden een lege kamer verlaat in snikken en geween.…

Misschien zeg je ik doe er niets aan, maar ik zeg je, doe er iets aan, maakt niet uit wat misschien in een bad of achter een zakje patat, met z'n twee, heel gedwee en verstild of eindelijk wild, met zijn drie, of z'n vier, met zijn allen, 't gaat niet om de getallen, en als je alleen, slecht ter been, dan nog geen geween, bedenk in…

Als jij je laatste pijn moedig hebt verbeten 't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden een lege kamer verlaat in snikken en geween.…

In ‘t middernacht’lijk uur zie ‘k om mij heen, en zie mijzelf; zo velen achterbleven in ’s levens strijd vol angsten en vol beven, volhoop en wanhoop, blijheid en geween.…

Honger en dorst, altijd de strenge cel Enge beklemming om uw hijgen heen, Muur noch deur wijkt voor uw gesmoord geween En waanzin wenkt naar zijn glimlachend spel. Wat is hier hemel? Achter 't matte raam Een grauwe plek, eender of de zon straalt In lente, in zomer, één of 't najaar vaalt. Wat is hier dag? Verneedring zonder naam.…

Je ogen die helemaal alleen in je gezicht achterbleven als ik je verliet; je ogen na geween: je was er niet, je keek me aan als verten en ik moest erheen. En als ik weer tot daar was de ogen waarmee je het woord ‘lieveling’ zei, keek of het niet veranderde op weg naar mij.…

Hier helpt geen klagen noch geween Noch smeken!... Welnu! het nijdig lot getard! Al moest, in mijne boezem, 't hart Nog breken.…

Geween ook tandengeknars Dokters hadden het opgegeven Landloopster had er niets aan Gesmeekt en oh zo vaak gebeden Opgesloten in zielige barre toren Net niemand bleek me nog te horen De vuisten bloedend geslagen Zombie die nog slechts kon ademhalen Sidderend in mijn pikzwarte hel Verstikt in eigen schril gejank Beneveld door een muffe…

Maakt niet uit wat misschien in een bad of achter een zakje patat, met z'n twee, heel gedwee en verstild of eindelijk wild, met zijn drie, of z'n vier, met zijn allen, 't gaat niet om de getallen En als je alleen, slecht ter been, dan nog geen geween, bedenk in plaats van: ik mis wie en wat is die ik wat schenk, al is het een wenk, blik…

De nachtelijke wolkgordijnen schoven uiteen en de engelenscharen hoorden op aarde geween. in een wonderlijk licht stond het hele heelal een grote ster flikkerde boven een schamele stal een lichtend teken dat het Kind werd geboren die aan ons allen op aarde zou toebehoren….…

Je mocht met ons overal naar toe maakte niet uit waarheen, Op het eerst volgende uitstapje ga ik je nog meer missen, hoor je mijn geween. Ik weet voor jou het is beter zo, lekker slapen en rusten, Mijn laatste groet lieve Droopie voor altijd welterusten! Je baasje Arno X…

En in de nacht zie 'k, laatste troost, alleen nog beven de matheid van uw wit gelaat, in stil geween.…

" En zie, toen 't land vervuld werd van geween En 't rokend staal door kinderkelen glipte, Bracht Jozef Jezus naar Egypte heen, Als blanke voorn, die door de mazen slipte. -------------------------------------------- Op 28 december is de katholieke feestdag van de ‘Onnozele Kinderen' (onnozel staat hier voor onschuldig): alle kinderen…

In het verrukkelijke water zwemmen met de vrouw en kinderen om mij heen De vrede had niets van een requiem en betoonde zich toen nog niet zo gemeen Plots een hoge golf en daarna nog één en ik vluchtte in paniek naar het strand om mij klonken schreeuwen en geween ik rende…Twee kinderen aan de hand De stroming werd voortdurend heviger dan…

'k Versta, o kind'ren, uw geween, bij 't vroeg en smartelijke scheen van ene echtgenoot en vader die vrouw en kinderen tegader toch zo gelukkig miek. O man, geen mensentale zeggen kan wat uwe dood in die drie harten geslagen heeft van wrede smarten...…

'k Ken de liefde en haar hel, 'k weet der harten ijdel spel; 'k ging van vele vrouwen heen, met een lach of met geween, op een groet of na beklag : — dat ik weer eens spelen mag ! — 'k Heb geen geld, ik heb geen goed.…

wachtte hij haar in ‘t donker op Ze proefde de wrange vruchten; een pak slaag en ettelijke schop Op zekere dag was er deze man die haar bevrijdde van haar juk Zowat was het als in een roman hij nam haar mee tot haar geluk De pijn kwam bij ’t verwerken elke avond, in donker en alleen Ze voelde vaak ’t brandmerk en niemand..hoorde ‘t stil geween…

Meeuwen scheren over `t water of stijgen op met zacht geklater in deze rust hier om mij heen denk ik terug aan het geween. Aan de doodsstrijd die velen voerden, aan de golven die hen ontvoerden medogenloos hadden zij toegeslagen met een kracht waarin zij niets en niemand ontzagen.…

dan slaat ook de gloed niet zo licht meer met snelle en vluchtige slagen naar buiten in gelach en geween; maar er zal een stil vuur in ons zijn, verborgen in merg en been.…

dan slaat ook de gloed niet zo licht meer met snelle en vluchtige slagen naar buiten in gelach en geween; maar er zal een stil vuur in ons zijn, verborgen in merg en in been.…

De gloed Van ’t bloed In zilten vloed Van staâg geween verdronken, Is al ’t Geschal Van Feest of Bal Niet weer in staat te ontvonken. Neen, zang Waar dwang En hartgeprang; Doch waar voor zuivre wensen Ons heil Slechts veil In ’t hoogste peil, Dan maakte u dit mijn hart de zaligste aller mensen.…

verrijkt met het oorspronkelijk verbond; het voortschrijdend leven aan elkander te smeden om zo de schepping van vrouw op vrouw bezield door te geven maar als haar kind te vroeg sterft zal zij zuiver ervaren dat de toekomst niet wordt geërfd het diepste lijden kan zij slechts in haar hart bewaren met onuitspreekbaar en uitzichtloos geween…

Daar waaiden zilvren winden om mij heen En 't licht vloot rond in eeuwge dans, Daar drupten paarlen geuren en 't geween Van een juwelen glans. En aan ivoren taaflen zat ik aan, En at van Hemels blanke brood, En droeg mijn handen zwaar en vol belaân Met vruchten rijp en rood.…

mijn hart smelt weg in stil geween. 't Verandert al wat is, behalve Gij alleen! Waar werelden ontstaan, en werelden verzinken, Waar zonnen doven, en weer nieuwe zonnen blinken, Blijft gij dezelfde, staag der Eedlen lof en vreugd, De schrik der Bozen, en de toevlucht van de Deugd.…

Toen droeg men, onder luid geween, Het lijkje naar het kerkhof heen; En liet het neer in 't donker graf, En sloot de kelder af. Maar vrolijk steeg, ter zelfder stond, Zijn zieltje naar omhoog, Totdat het dáár de Heiland vond, En in Zijn armen vloog.…

door al die prikkels en die angsten stroomt er niets meer dan geween Vroeger keek ik zoals velen maar nu ik het ook zuiver voel is en wordt mijn binnenwereld een overweldigende boel Het is impact, ja de impact, ach, niemand snapt wat ik bedoel snappen misschien, goed gebekt maar mijlen ver van mijn gevoel.…

o Gij die wij beminden eens, wij groeten u, vol droef geweens, en staan rondom uw graf te gaar, op 't ende van uw stervensjaar. Waar zijt gij? Sterke en kloeke, en al, waar zijt gij, ach, te groot getal van vrienden, gij, die dacht misschien: 'k Zal menig uwer sterven zien!…