Alle inzendingen over gezichten OR verschillend

en bevoegde oren werd er in mijn ziel een nieuw gezicht geboren.…

Gezicht, in de verste verte geen voltooid van zien, want zien doe je alleen met beide ogen. Het gezicht vermag meer, met zintuigen die alles mogen en soms te ver gaan, over de grens misschien. Het zijn instrumenten waarvan ik mij bedien voor een helder beeld, meestal vrolijk, maar ook bewogen. Dan verstart de blik en moeten tranen drogen.…

Een kerk zonder gezicht of identiteit waar ik luidkeels mag zingen over liefde en licht maar waar angst is voor moderniteit hier zijn wij waar staan wij fijn dat u er bent bij ons wilt horen onze prediking is opgewekt natuurlijk en blij er is echter één probleem wat wordt onderkend we hebben ons gezicht verloren ze…

Op het banket dat toen is aangericht: Zo ‘n hoofd op tafel…..toch ook geen gezicht.…

Een gezicht nooit meer zien. Een gezicht zien dat niet bestaat. Langzaam duidelijker, totdat ook de kleinste rimpels, putjes in de huid een oogwenk helder zichtbaar zijn. Maar het is geen gezicht. Het was misschien een man die honderd jaar dood is, en gestorven zonder ooit te zijn afgebeeld.…

menigmaal de liefde verklaard terwijl dikke regendruppels onze lichamen bevochtigden het was natuurlijk een bouwval zoals onze liefde ook bleek te zijn we drukten steeds vaker onze snor tot ook dit onvermijdelijk in elkaar plofte al met al was het mijn beste tijd en ook al ben je al jaren uit mijn zicht in mijn hoofd en hart blijf je en je gezicht…

Voor hem ligt alles open voor zijn ogen, Mark Zuckerberg ziet mij zoals ik ben, Veel dieper nog, dan ik mijzelf ooit ken, Hij weet wat mij ten diepste houdt bewogen. Zijn Facebook maakte zóveel data buit, Hij weet al dat ik mijn account nú sluit!…

De boerka moet bij mannen prikkels doven, Vandaar dat die de moslima bedekt En haar gezicht ook aan hun zicht onttrekt, Behoudens dan het smalle kijkgat boven. Wat van een boerka zelden wordt belicht: Zo´n ding is sowieso al geen gezicht.…

Zo stralend is jouw gezicht in het witte Thorn.…

Een ernstig gezicht. Daarna weer open en blij. Men voelt zich weer vrij.…

het is weer zoals vroeger, zie je alles valt weer terug zolang deze twee personen bestaan die op een dag elkaars gezicht zagen en zich toen niet realiseerden dat zij, toen nog zo verschillend, eens zich zo erg zouden geven aan elkaar niet eens, maar zoveel keer zolang deze wereld voor ons bestaat zullen wij zo af en toe elkaars naam nog…

Mensen verschillend en toch gelijk. Maar dan gezien in het perspectief vanuit het Hemelrijk.…

luchten zo verschillend blauw en roze sprookje uit 1001 nacht onvergetelijk…

Paars en groen wiegen zacht, in verschillende maat: dennen op de hei.…

Het onderlinge verschil moet er wezen Stel dat een ieder hetzelfde was Met gelijke gedachten en woorden Ongeacht afkomst kleur of ras Een ander aanzien zal de wereld hebben De saaiheid groot allemaal op een lijn Gelijkheid zou onze stemmen doven Er zou niemand meer bijzonder zijn Discussies zouden niet meer bestaan Geen buitensporigheden…

Mannen kunnen maar één ding tegelijk en vrouwen kunnen daar eeuwig over treuren of over kleine dingen beginnen te zeuren maar mannen kunnen maar één ding tegelijk Mannen zien vaak langs die kleine dingen trappen ongemerkt lomp van alles plat fanten in porseleinkast noem je dat ja, mannen zien vaak langs de kleine dingen Mannen zijn van…

Wat is vrijheid in een wereld van geweld in een tijd van armoe waar een leven niet meer telt, Wat is vrijheid waar steeds wordt gemoord en een eerlijke stem niet eens meer wordt gehoord, Wat is vrijheid in een wereld van verschillen het ís toch de vrijheid die we met z'n allen willen ?…

Hoe 't antwoord ook al mag verschillen - we zijn immers uniek en vrij - het is geen ruzie wat we willen, alleen de ander echt nabij. We zijn zover niet, zal 't ooit slagen? Alleen met kleine stapjes ooit, maar de Nabije wil ons dragen tot alles eens zal zijn voltooid.…

soms zou ik wensen een vent te zijn zo eentje als -en van je hupseleflatsie klaar- over problemen heenspuiten, een tissue en slapen…

Dat we toch heel veel verschillen, Hoe zie je dan de overeenkomsten weer? Ik weet dat we vrienden zijn, Alles kan ik je vertellen, Maar af en toe in het diepst van mijn hart Heb ik het gevoel dat je me niet alles durft te vertellen. Soms is er een muur, Die tussen ons instaat Een muur die zorgt dat we voor elkaar Een raadsel zijn.…

Mijn moeder komt uit Afrika en vaderlief is Noor. En daar heb ik al heel wat moeilijkheden mee gehad. Mijn ouders houden veel van mij. Daar ligt de knoop niet hoor! Ik ben nog steeds hun lieve, kleine, teerbeminde schat. Toch ben ik een geval apart, want ik ben een mulat. -------------------------------------------------- Een versje over…

De boomklever is een specht. hij hecht zich aan de stam, tikt braille in de lucht. Alles kleeft. Geen landschap onschuldig. Armando, ho! Bespieder gesignaleerd. Een dier is mechanisch. Ik, gecalculeerd in liever kijken. Rikketik, bis! fluistert mijn hart. -------------------------------------------------- Uit: 'Goed volk', 2004.…

Een jaar voorbij...ik blik even terug Er waren weer voldoende rampen De mensheid nog verdeeld in kampen Zo sta ik peinzend op de brug Verschillen overbruggen tussen mensen Is wel het beste wat ik nu kan wensen…

ik herinner me wel de sneeuw, de Karelsbrug in Praag, hoe jij - hoe jij tot op vandaag lacht om iets dat ik niet zag, wat vlokken van mijn schouder slaat. Hoe ieder zinloos ingewikkeld sneeuwkristal op kinderkoppen achterblijft en erger: dat het ons niet daarom gaat. Maar of er een moment zal zijn waarop wij wezenlijker samen - ik weet…

Geef een Fransman, een Engelsman een klap met een houten hamer en luister of geluid nog met landstaal in verband gebracht kan worden Indien klap hard daarna vergelijken: het geluid van een slapende Fransman het geluid van een slapende Engelsman Universele grammatica en fonetiek van slaapgeluiden zonder woorden --------------------…

zij komen glanzend overgevlogen onder de bloedende moeder smelt de eerste sneeuw onder wuivende palmen monstert hij de nieuwe limousine van zijn schoonzoon ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichte', 2002.…

Dan dringen zich de verschillen op. Slingerende kleren zwepen mij op. Kretende kinderen jagen ons op. Het zijn scheidingswanden. Al vroeg op ben ik op, op, op.…

met de overschatting van een vooruitgestoken borstkas danste hij met uitgestrekte armen om haar heen ze zouden het vasteland verlaten zij was verslingerd aan een minimum hoeveelheid licht ze wilde uit het beeld verdwijnen onderbelicht in de schaduw van het donker leven ze vonden de verte in een lichtflits…

wij kenden als kind elkaar vreemde eigenschappen toe gedragingen en gewoontes die wij niet begrepen die niet in ons patroon pasten wel in bijnamen die de speelse karakteristieken bondig hadden samengevat herkenbaarheid was nooit op persoonlijke titel maar werd vaak gedragen door meerderen uit de groep zij representeerden…

met poelen in dodelijk zwart waar de geur van hel nog hing snel ben ik terug gegaan naar het levende licht tot ik weer schaduw zag en warmte voelde op mijn koude gezicht…