Alle inzendingen over gisteren OR verdwenen OR voorgoed

In je ogen zag ik een liefdevolle zee Uit je mond kwamen hemelse woorden Waren er maar meer mensen die dat hoorde Nu ben je weg, waarom nam je me niet mee? Ik heb geen idee hoe het met je gaat Ben je ziek of nog in leven? Was je maar thuis gebleven, Ik hoop dat je dadelijk weer voor me staat We moeten allebei niet bang zijn voor gevaar…

in mijn ogen, rimpel de lach weer langs mijn verbeten mond raak mijn lippen even teder aan, teken dan een lijntje golvende liefde langs vochtige strepen verdriet, haal zwart uit mijn woorden schrijf wit tussen regels, waar een nieuw hoofdstuk de punten overslaat en komma's bewaart, zij zijn voor alle schitterende dagen na gisteren…

De zon schijnt, gisteren niet. de vogels fluiten, vannacht niet. Vandaag is nu en niet morgen, dus verder kijken heeft geen zin Leef vandaag en pluk de dag, want nu schijnt de zon. Misschien doe hij dat morgen ook maar omdat niemand dat zeker weet, geniet daarom vandaag.…

ik heb je gisteren in mijn droom terug gezien maar jij bent voor mij niet meer als gisteren ook deze kille novemberdag laat merken dat de warmte van de zomer achter ons ligt vandaag heb ik een nieuwe droom ook al is ze niet zo gewoon ze is zacht als jong lentegras een nieuw vers vol ideaal misschien denk je nu dat je van dromen alleen niet…

zonder een woord vertrek ik naar gister daar lijkt het nog licht en vooral ongestoord o, ik ga maar even wees niet ongerust ben bedreven in het dromen in zijn achteruit soms is het een must: het opgraven van een verborgen buit natuurlijk kan de plek niet worden gevonden waar het eerder werd begraven een liefdevolle wens op een…

geloof ik je in vellen vol waarheid want nooit sprak je de woorden van de gestorven dichter ik zag met jouw ogen zonder om te kijken naar het kind dat een maanliedje fluisterde langs mijn dood de bloemen leegzoog van de lente tot de winter viel uit de nachtschade van die ene avond toen ik stierf na het vellen van je vonnis…

Ongehoord en ongezien, voor lange tijd verdwenen. Maar het leven gaat door, misschien, dat zullen we pas later, zeker weten. Als je ooit nog wederkeert op verdwaalde, trage schreden.…

Gisteren zweeft in flarden rond mijn hoofd, gedachten dalen als druppels neer in de beker van mijn zijn en diep in mij vormt zich een meer van welhaast vergeten verlangen naar dat, wat ooit was en schier ongemerkt tussen mijn vingers gleed.…

gisteren nog dook ik een schuilplaats in als vlucht voor dreigend zeer woog ik de grote woorden af met aan het tegenwicht de molensteen van het verlies was ik nog van een and're wereld waar stervelingen het niet kunnen om zo hun liefde uit te zingen om te beseffen dat die woorden vooral ook een belofte zijn…

wat is wordt was wat rest is as ontregeld ontdaan ontzet wat ging vooraf aan dat wat rest…

Alsof de regen met ons meeging, alsof de zon verdween, alsof er niets meer mooi was, je ging en deed dat alleen, terwijl: de zon daar achterbleef, de warmte eveneens, een rilling loopt over mijn rug, omdat, de regen met ons meeging de zon vergat te schijnen, zo liet jij ons achter door simpelweg te verdwijnen,…

Mijn schoenen waren de zee en m'n voeten de boten, Ze fietsten samen in het prille ochtendrood, De zoete zee deinde op en neer, Het water klotste over de boten heen, Maar toen ik omhoog keek, Was de blauwe zee verdwenen.…

Voor goed verdwenen uit mijn leven en dat is niet te bevatten.…

het groen is oud de regen koud en in het gras verdwijnen resten van de zomer onder het rode klaver schuilt een klein kadaver, het was een witte rups de zijde rond haar lijf blijft ondanks alles dat beklijft ofschoon er nog geen naam aan kleeft, zweeft heel imaginair een vlinder naar vandaag ze doet het graag en spreidt haar glans…

Zij die verdwenen, verdwenen in het niet. Ontheemde zielen naar waar geen mens hen meer ziet. Zij verloren stem en een vaste plaats in het leven. Geen teken van leven; over hen wordt nog slechts in herinneringen geschreven.…

Kom, pak mijn hand dan trek ik je uit het moeras zie je aarzeling begrijpelijk omdat ik er zo lang niet voor je was door zwakte ontzield kon ik de druk van buiten niet weerstaan maar ik ben terug je Verdwenen Zelf ik til je op houd je stevig vast laat je nooit meer gaan…

zegt t niet omdat we het niet mogen weten om het raadsel in stand te houden het geheim te bewaren en ons te laten zweten omdat we het niet mogen weten om ons met onze kop in t zand de gevolgen van ons onbenul te laten ervaren alsof er nix verdwijnt wat wij niet zien en we jaren later schrikken en wenen om en van wat er is verdwenen…

Last die de kracht Ver te boven gaat Alle evenwicht verdwenen, Gewicht dat onophoudelijk Op mijn schouders drukt En niet meer te dragen is - Ik word licht in mijn hoofd En kom zonder dat ik ook Maar ergens op reken Mijn eindoordeel tegen, Ik word te licht bevonden, En ga dus nu voorgoed Op weg naar het licht…

Ik ga je voorgoed verlaten Zo lief als ik je eerst had. Zo ben ik je gaan haten. Je bent niet meer wat je was. Het hart is voorgoed verdwenen. Wat ik eerst als passie had. Kan ik nu nog om wenen. Vaarwel Maastricht. Ga je goed. Met je hart van ijs. Wat er nu van je is geworden. Word betaald met een hoge prijs.…

Ze was als een bloem die bloeide in schoonheid zich koesterde in wat het leven haar bracht tot plots een schaduw de zon liet verdwijnen het kil werd om haar heen ze langzaam haar kleur verloor toekomst voorgoed verdween nu leeft ze met angst en pijn maar heeft ook aanvaard dat het warme licht haar spoedig komt halen.…

je was hier als kind geweest om te zoeken naar een schat naar sporen in de grond, krassen in lak jouw adem uit mijn allerziel de grond van het bodemloze verdwenen, uiteen gewaaierd, voorgoed nu schampt grondmist ijle lucht iets dat lijkt op versmolten letters geboren uit verdampte aarde; kom terug…

Het hier en nu jij en ik, een individu niet vooruit maar daar vandaan is de tijd op reis gegaan Vandaag is voorheen en gisteren vandaag zij die verdween met dezelfde vraag Vertellend over hem met oude stem zonder gemis omdat hij nog is Een nieuw verhaal is zo vervlogen en ik herhaal met droeve ogen Langzaam verdween voor ons…

Is het waarheid, of bedrog gisteren geloofde ik het nog omdat je zo stellig was. Nu weet ik echter pas dat alles een facade was er een naam kleeft aan jouw waarheid Mijn droom is ingeklapt verdwenen, foetsie, weg een pathologisch leugenaar Gelooft alleen haar eigen waarheid.…

Ik werd wakker in een ander land Gisteren nog liet ik het achter met het beeld van een bekende Het beeld van thuis Het onnadenkend weten dat voor mij een plek is gereserveerd Een stoel met mijn naam Nu is alles anders en weet ik niets meer zeker De wissel verschoven Voorgoed een ander pad Ik weet niet of ik daar nog wil lopen In…

Maar na een minuut van stilte, als de kruitdamp is verdwenen in Parijs en in Beiroet, de sirenes zijn verstomd blijf ik het staccato horen zoveel ging voorgoed verloren...…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

beheers de sprong toekomstgericht in de ondenkbaarheid dat tijden vervagen beparel tranen met ochtenddauw in de wetenschap dat gisteren verdween herinner het verdriet die droefenis te dragen doorheen een leven dat er geen was beloof mij morgen dat tijden vervagen het licht van de zon mijn toekomst weerkaatst…

Ze heeft me verlaten Ik ben weer alleen Telkens zie ik het weer voor me De dag waarop ze voorgoed verdween Soms zie ik het niet meer zitten Dan wil ik overal mee stoppen Op dit moment lijkt niets meer te kloppen Alles gaat mis Laat me toch herleven Laat me toch stoppen met lijden Wanneer gaat voor mij ook het licht weer eens schijnen…