Alle inzendingen over god OR breken OR schuld

Stil, wees stil: op zilvren voeten Schrijdt de stilte door de nacht, Stilte die der goden groeten Overbrengt naar lage wacht... Wat niet ziel tot ziel kon spreken Door der dagen ijl gegons, Spreekt uit overluchtse streken, Klaar als ster in licht zou breken, Zonder smet van taal of teken God in elk van ons.…

we hebben een land een vlag en een lied een koning met een paleis vol marmer en graniet ministers en een grens voor ieders taalgebied een hoofdstad waar alles dan weer door elkaar geschiedt dat hebben we allemaal en hoe we het zullen betalen weet ik niet…

De middernachtelijke dromen over vagevuur en hemel naast eeuwig branden in het helse martelvuur Rust mijn ziel er zijn geen andere goden dan de stemmen in je eigen hoofd Dat stemmetje dat zegt: je zou beter moeten weten je hebt toch een geweten om gewoon te kiezen tussen goed en kwaad zonder schuld, boete, overgave, beschikking,…

Geen storende onrust, pijnlijke momenten, schuld en lijden, Als een golf, stromend naar de diepte van de oceaan. Opgenomen in een heldere bron van liefde en vergeving. Als een druppel van Licht, doorschijnend als kristal opnieuw geboren in de geest van een nieuwe liefdevolle werkelijkheid GOD…

ik dans en raak de schel die de hemel voor me opent tast naar ijle twijgen om ze voor het breken te behoeden en nergens zie ik god een engel of de messias maar wel het leven op deze aardse wei het bidden kan ik nu wel laten…

Het is de schuld van iedereen die een terrasje deed. Het is de schuld van de jongeren die stiekem feestjes hielden. Het is de schuld van klanten die geen masker droegen in een winkel. Het is de schuld van het personeel in die winkel dat het masker onder de neus droegen. Het is de schuld van Nederlanders die in Knokke kwamen vieren.…

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

Het vorige gedicht is kwijtgeraakt in een macaber niemandsland waar oktober zich laat horen en duisternis in zwermen neerstrijkt binnen beweegt hij door de kamer alsof hij kan weglopen van een gedachte maar de beelden klampen zich vast en beuken zingend in zijn rug angstig hoort hij zijn leven breken beent nog dieper naar voren en denkt…

ik weet dat je handen er zijn maar mis in pijn hun strelende vingers het zachte raken in onverwacht kippenvel maken als ik even niet kijk ook jouw stem is vaak bij me de woorden komen steeds dichterbij als zelfs je ogen gaan spreken dan breek ik in mijn liefde voor jou…

Je wil Je doet Je geeft; Niks, noppes en nada Je doet Je vreet, je staart, en leeft kijkend langs de tijd waarvan je aan je spiegelbeeld ziet dat die beweegt Koud? Kil? Jawel, Jazeker Eerlijk dat ook: - forceer, forceer, forceer, forceer, forceer, forceer - Hopend ooit met een doorbraak te ontwaken…

Breek op en verdwijn in de nacht; zie niet om naar het huis van uw hart. laat uw leven liever vergaan en verbloeden in eenzaamheid dan nog langer de wegen te gaan waarvan iedere steen u weer zegt wat gij hebt misdacht en misdaan.…

mijn hart gevangen Even weet ik niet meer denken doet soms zeer Het strookt niet met mijn doel de stem van mijn gevoel En toch weet ik van binnen dat ik mezelf eens moet bezinnen Maar de tijd die vliegt voorbij en voel me vaak vogelvrij Ik praat werk ik slaap en leef koester heb lief en geef Blijf in hallucinaties zweven ik moet breken…

Woorden breken waar ogen spreken de taal was niet meer te verstaan waar onze liefde ophield te bestaan.…

breek mij niet gelijk een wervelwind door inktzwarte duisternis omgeven welt er geen traan meer achter de ogen veranderde mijn ziel in vuur alleen de zalvende wind zingt het lied van een stralende zon in de warmte van mensen komt zij ons tegemoet…

de tembare hellehonden de afdaling in de dood de geur van het zout op de zeilen van de vorige storm alles lijkt binnen handbereik alles wijkt altijd weer terug niet het breken van de ziel in de stilte van je heengaan…

Uw liefde die lijkt fijn en dun zoals een koord het lijkt, alsof zij breken moet bij het geringste woord versmaad is zij en zij wordt nauw'lijks gehoord een kruis afzichtig en ontluisterd en geknakt steeds ongewenst en voor de eerste toets gezakt maar hoop alleen voor ieder die naar leven snakt Afwezig, onverzettelijk en toch merkbaar Jezus…

verstrooien in jagende gang mij maakt het bang bang voor hun schaduw voor het zwart van de bui en de stortvloed van regen ik kan er niet tegen dat onbestemde gevoel te zijn zonder doel, te zijn om voor niet te leven geven lijkt de moraal opgevoed met dat ideaal voel ik me klein, te klein om ooit mezelf te zijn maar eens zal ik breken…

Ik speel de meneer speelloop door straten speelzit aan tafel nergens thuis zoals je weet Speelspreek met woorden speelgoedwoorden speelgoedplastic luchtkastelen speel een huis Daar loop jij kijk door de straten plassen etalages spiegelruiten toverruiten dan dun als vroeg gebroken glas de stad de steden sporen bij elkaar geveegd…

Als ik een goddelijk verveelde God was Zou ik als laagje dauw de aarde infiltreren En verder deed ik nooit meer iets Ik liet de mensen alles slopen Ooit breken ze de basis open Als ze me zien kan ik evaporeren Voor ze me vragen stellen met mijn schepping imploderen…

Twee jaren zijn voorbij gestreken Sinds jouw levenslicht werd gedoofd En hoewel men zegt dat je voorgoed bent verdwenen Heb ik dat eigenlijk nooit echt geloofd Had ik maar meer voor je kunnen betekenen Dan had ik het schuldgevoel dat ik nu heb Voorgoed met je kunnen verrekenen Men zegt dat gedachten vervagen Tot schimmen uit het verleden…

hoe groot haar hart dan ook mag wezen hoe warm haar woorden dan ook zijn in haar ogen kun je lezen hoe jouw zwijgen voelt als pijn hoe haar liefde ook kan helen hoe haar lachen ook verleidt in haar geluk kun je pas delen als je haar je schuld belijdt…

De grazige weiden, de stille wateren, ik heb ze gezocht en inderdaad gevonden, ze waren nog mooier dan mij was beloofd, prachtig. En in dit liefelijk landschap de zoon van de maker, aan een boom genageld, maar geen spoor van geweld of verzet, alleen maar vrede, rust. Zijn lege ogen kijken het landschap in, om zijn mond spelen…

Memisa, Novib Vervuld van mededogen Buik vol van honger, oedeem Onschuld in kinderogen, Indringend extreem Reclame voor zieltogen Eerder meegemaakt Eens hard geraakt Eens hart geraakt Eens verzamelde ik doppen van melkflessen Om de dorst in Afrika te helpen lessen Ik dacht dat ik verlichting bracht En sloeg slechts een diepe put, donker…

Het werd hem tot een rekening gekerfd, hij nam wat hij zozeer in haar begeerde belaadde zich, toen hij zich tot haar keerde met schulden die hij daarmee had geërfd.…

Het is echt niet te geloven Ik sta dagelijks weer rood Heb schulden bij het leven mijn leven is echt verkloot Geen bank wil me lenen...…

* De rente is 12.2 procent flexibel krediet zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven * Hellás, vergeet onze centen niet en leid ons niet in bekoring * Uw pot verwijt hier de Japanse ketel maar verlos ons van het kwade * Uw aardbevingen, tsunami's en pedopaters Amen…

Schuld kan ik beter Inlossen in het hier, En in het nu, Van mijn hart geen Moordkuil meer maken, Maar met een schuldenvrij Besef op reis gaan, Want onthoud voor jezelf En voor de ander die je meevraagt Ver van eigen huis en haard: Schuld alleen is de reis niet waard…

je hebt je verschuild achter jouw leugens met infantielen zonder eigen leven je hebt mij heimelijk besmuikt ik had het bijna opgegeven ik wens je jeuk en te korte armen ik gun je pukkels en een bult ik wens je schimmel tussen je tenen ik gun je verzuipen in jouw schuld…

die stad in Spanje treurt over jouw sterven ik helaas niet stierenmartelarij intens verdriet jij was nog een jong mens maar een zure dood had liever respectabel dieren gered in bittere nood hoe leg jij dit uit nu waar je ook bent nee voor mij was jij geen stoere vent…

God roept ons en zegt: “Kom tot mij Ik zal rust en vrede geven in je hart Want ik weet van je pijn en je smart Ik maak je van schuld en zonden vrij”. Laten we dan in ’t geloof tot Hem gaan Met al onze noden, zorgen en verdriet Hij, die altijd in gunst op ons terneer ziet Want God is bewogen met ons bestaan.…