Alle inzendingen over gracht OR oud OR alleen

Twee witte zwanen drijven ijdel op de gracht het water rimpelt…

heilige Marco schenk ons oranje grachten vol met schuimend bier…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Dit is de winter je kijkt er zo dwars doorheen klaar zijn de grachten er is geen brug die er aan zou denken te verzuchten…

Zo klaar was lang niet meer het water van de gracht er dreef een zwaan zo wit als had zij het kasteel gepacht…

jij neemt al afstand van het beeld dat ik van je heb je bent geen prinses de dromen van zand zon en zee neemt het getij altijd mee ik voel me nog prins maar in het slot waar jij woont is alleen zijn te gast toch sta ik vaak bij de gracht en wacht tot de brug langzaam daalt dan vieren beelden stormachtig hun feest tot het…

ik kasteel met vele torens ben geen heer op afstand mijn havezate biedt veel meer slot mijn gracht alleen de ophaalbrug is altijd open voor elke warme gast we openhaarden in zacht en stil gemak waar vlammen spelen en zonder rook emoties stelen ik laat je gaan kom meteen achter je aan want in de hoogste kamer van de toren wordt…

De rust op zondag in de stad Is een weldaad voor het oog Zo kuierend door mijn stad Kijk ik naar mooie panden Statig hoog de herenhuizen Ontdek de lijnen en de bogen De zware deuren en hun oude taal Aan de singels en de grachten Hun tuinen en de lanen breed De hofjes die de stad herbergt Waar ik mij in een sprookje waan Een wereld…

Het koude water in de oude gracht spiegelt stil in het kille ochtendlicht. Tevergeefs wacht de kade op een vracht, zware ankers worden niet meer gelicht. Nooit doorklieft een scheepskiel nog het water, ook de brug kan zelfs niet meer omhoog. Op de gevels klinkt nu eendengesnater waar ooit de stad zich luidkeels bewoog.…

de oude gevels hebben het licht gereefd een dag geleefd terug van de uitreis zijn zware zeilen gestreken neergelaten aan een verlaten rede een smalle gracht meert donker af schemer schommelt op de kade het spiegelbeeld van een boot wordt gedragen over de romp rimpelt water hier wordt niet meer gewoond of verhuisd uit nissen…

Nadat de poetsbeurt was volbracht, zwom hij weer verder door de gracht.…

Langs grachten wandelde hij ook zij tas over haar schouder Binnenvaart was er stilgelegd gracht...een brakke sloot scheepvaart er morsdood Hij keek plots opzij vond haar jaren ouder De rimpels onder haar ogen in haar hals haar nek In een ver verleden had hij gezegd: 'Ik vertrek' Die harde woorden had hij ingeslikt en…

Er komt een klaarte waar ik doorkijk aan de gracht het water wordt dan groener op het einde van september als je lacht…

Hand in hand, langs de gracht, samen feesten, tot diep in de nacht.…

De angst bestaat dat critici, de gracht willen doen dichten. Alleen slimme mensen weten, dat alleen dichters dichten. Dichters zijn machteloos. Dat weet een kind. Wat ons rest is wachten, op een toekomstvisie, en op ongekende moed, van de Gemeenteraad.…

Ooit vol van groene pracht valt het oude blad tenslotte, gekneusd door een late najaarsstorm, neer in de donkere en verlaten gracht. Met nerven diep gegroefd sterft het blad, verweerd gelijk een oude huid, in slagregens en barre winterkou. Dit eenzame verval, zo ver van mij.…

Twee mannen met alleen een leeftijdverschil, ondertussen geeft hij mij een bedankje. Hij spreekt en "tekent" zijn leven, hier en daar is de aansluiting weg. Zijn aardse wil hij graag weer teruggeven, het is voor hem de enige uitweg.…

Dag lief, dag ochtendlief, dag lief van het licht van de grachten. ------------------------------------------------------------- uit: 'Het meer van de Ondank', september 1987.…

Grachten rimpelen je zou zeggen van verdriet daar ging de mare het water opnieuw te diep de ophaalbrug hielp hier niet…

Als een sterke wachter, een meisje voorop en een kleiner kind achter Peddelt ze, staand door nu lege grachten…

Tot jij klein verdwijnt langs de gracht zwaai ik naar jou – 'kom gauw weer terug'.…

de weg is lang langer dan men dacht in een gedachtenstroom lang verwacht aan de oever waar een hart sneller bonkt in oerkracht door haar opgestoken haren niet stoppen maar later vragen wat zou ze zeggen als letters samen smelten speciaal voor wie dit leest er is geen parel voor nodig geweest om te begrijpen wie jij echt bent terug naar jezelf…

onder een citroenboom lig ik lig ik niet alleen en langs haar stroomt een gelige gracht samen liggen we te wachten tot die gelige citrusgracht zou stilstaan met de tijd ik mors wat oker over haar doordacht oranje onderpracht, met langs de kant een eenzaam plukje bos sop sop servetje water, traag, wat toch niet wacht lekker lam…

Een vroege wintermorgen De stad die ontdooit Grachten verborgen De torens in dauw Zo vreedzaam maar nooit meer zo mooi als met jou…

Oude liefde Teruggevonden, Oude liefde In jouw hand Oude liefde Zonder zoeken Oude liefde, Oude liefde, want Oude liefde Kan niet roesten, Oude liefde blijft en gloeit Oude liefde Zonder moeten Zoals alleen een Oude liefde groeit.…

Er was eens een pizzakoerier Die rook naar jenever en bier Hij werd om twee uur verwacht Bij een huis aan de gracht Waar hij in lag om tien over vier…

Smartlappen en pils en voor elk wat wils op de walletjes langsheen de gracht...…

En ik me met mijn vijfentachtig jaren Dagelijks oefen in de dood, Ligt de nieuwe tijd al een leven lang Achter mij, en wentel ik me In alleen nog oude tijd, Voorportaal van het einde Waarin mijn laatste resten Zich onmerkbaar mengen Met het ook niet zichtbare Fijnstof van de straat…

op de Prins Hendrikkade reed een vrachtauto een fietser omver zo oud als ik - hij is nu dood Misschien dat hij wel deed aan wat bij mij weer niet opschoot Zen attitudes au coeur de l'hiver…

stad, de opgebroken straten en hoe daartussen in de gracht zwanen slapen als witte ijsschotsen in een grijze rivier In de reisfolder strekken binnenlanden met groene rijstvelden zich uit ---------------------- uit: 'Kater', 2006.…