Alle inzendingen over grijs en grauw

Om niet de brug te zien Het grauw en gretig grijs Het snel maar gaan en terug Ging ik naar rechts nog voor de brug en nam de dijk tot andere tint mijn blik toen trof nog grijs maar dieper van beweging de stad met kloeke toren gleed langzaam tussen zwerk en water een huivering zou dit het eind… en morgen bij ‘t ontwaken geen ‘Bommel…

Deze dag is als een moede man die in een straat grijs en stil, zijn droefheid niet verkroppen kan maar toch niet huilen wil. Over natte wegen zweeft een waas van onverschilligheid, het is net of alles wat er leeft opzo'n grauwe dag in stilte lijdt.…

nadat we tafel en stoel verschoven de feiten naar fabels verdraaiden de serviezen in de kast veschikten de waarheid naar details verzetten dachten we dat alles wat we aanraakten in iets beters veranderen zou maar onze harten werden grauw en grijs als graniet we verkeken ons op het glanzende goud zoals Midas…

Het boterde niet tussen hem en het land woekerde onrust stroomden wrede rivieren vlogen sombere vogels over Hollandse velden onder grijs bewolkte lucht in een vermeende duistervlucht deelde hij zijn wanhoop met het land en zijn kinderen sliepen op grauwe landschepen waar ze de blote duivel knepen omdat het niet boterde tussen…

Grijs Grauw Kil en kou, Donker Somber Ragfijne Regen en miezerige mist Hier ga ik voor mijn lol op mijn vrije zaterdagmorgen heel vroeg heel hard door heen hollen. Door ’t stil gezweet en zacht gesop word ik dus klets- en kliedernat En weet je wat? Ik koop hiervoor een mooi hansop.…

Ook wil hij dat ik me in latex hijs maar dat wordt me nou werkelijk te grijs!…

onder zich de grijze gebouwen van een doods Almere Dit alles waargenomen door de gaten van een aan stukken gereten zonnescherm ...zelfs dat is grijs...…

Het was een grauwe en een gure, een dag waarop ik sterfelijk moet zijn geweest als nooit tevoren, maar ik had geen last van de gedachte aan de dood - en een gedachte, dat was alles wat het was, de dood.…

Die blijft dan maar grauw!…

Een wirwar kluwen draden spuwen uit spinnenrag wiegt en hangt aan grauwe daken de uitgedroogde hulzen die jij nog wil bewaken zijn grijs gekleed in 't fijnste zilverstof dat jij ooit weefde jij hebt hun ziel in slaap gewiegd om nooit meer te ontwaken je hebt jezelf ook ingepakt als troost voor koude dagen…

grijs is het monster dat mij verkracht…

ergens voorbij het keerpunt, in verhoogde staat, als de stilte stormachtig zwijgt, op het uur van bombastisch wilde wolken grauw, grijs, chroom, groots, van golven met hun woeste koppen hun haren wapperend in de wind schuim op de bek geen vaste vorm te zien nergens grond om te staan driftig op drift met nog een lange reis te gaan…

licht gekruide smakelijke woorden glijden bevallig van mijn board ze kijkt er van op, blij verrast die had ze in tijden niet gehoord grijs, grauw, kleurloos is steevast de discussie geen romantiek, geen vrolijke flirt het heeft wel wat van ruzie vaak gaat dat zo, onbedoeld geluk blijkt somtijds zuinig gestoeld de onrust is thans weggeappt…

verdriet en zielenpijn zwaartekracht van 't leven huiveringen vertaalt het zijn geen lieflijke zinnen vroeger is razend stilte in weerloze ogen getekend voor 't leven maar wilskracht waakt de stilte van mijn ziel tracht gedachten te overmeesteren dagen zijn nu grauw en grijs maar straks op de grens van alle dromen worden ze…

de straat is leeg druppels vallen in een plas of ernaast en maken nieuwe plassen mensen zijn de regen vooruit gerend schuilen in portieken waar spruitjeslucht hun naaktheid toont ze wachten met de overgave van een hond die niet eens zijn vacht meer schudt nog staat het dorp stil en bewegen grauw en grijs de wolken straks malen molens…

de betrokken mist ontsnapt aan het grijs van mijn brein hangt nu in nevel boven de oude schuren van de buurt het vermoedt een grauw landschap in de country nabij Sussax en sleept mijn herinneringen door de asgrauwe wereld van amper dertig minuten opgewarmd met een eerste Senseo regulair hij wil niet mijn jochie snuffelt wel…

vanmorgen ben ik de deur uitgestapt, heb de lucht bekeken ze was blauw en langs de wolken streken grauwe ganzen, grijs tegen licht dichterbij langs ruwe stammen klom een bonte specht omhoog zijn zwart met wit verborg zijn rood voor mijn gezicht ik keek hem op de rug – en wist tussen dat alles het rood, wit blauw van wederhoren,…

het grijze van de ochtend bleef de dag lang hangen in een onbestemd verlangen tot ik plots een maarts viooltje zag in het wit (waarschijnlijk wegens sneeuwgebrek) er verscheen een glimlach op mijn gezicht een grijze dag plots opgeklaard…

Lucht naakt het water waar de einder ze vergrijst oplossend ineen.…

ik loop de ondergaande zon tegemoet de mist plakt aan mij als natte lucht mijn haren hangen als slierten zeewier langs mijn vermoeide gezicht mijn kleren wapperen als zeilen in de wind wolken hangen uitgerafeld in een stille schemering de lucht een baldakijn van grijs in 't westen een smalle strook oranjerood met een vage streep blauw…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

flarden grijze mist dwalend, soms zwart versperren de weg naar herkenning woorden, zijn leeg vormen geen stroom kabbelen weg naar vroeger de uitgestoken hand zweeft doelloos blijft steken als een wapperend blad kijken, en niets zien luisteren, en niet gehoord worden maken de dagen tot ongekende eenzaamheid. voor jou....voor…

ze beweerden dat het leven een toverbal zou zijn voorzichtig lik ik het zoete rood geel en groen volgen opeens wordt alles grijs in mijn mond bah, wat vies de kikkerprins sabbelt op een gouden knikker…

Mijn lief houdt niet van ‘t grijs van regen, mist en aanverwante narigheid, vandaar dat ik stil dichtend prijs dat schitterende, zij het doorgaans natte, grijs.…

Niemand hoort hier thuis, in deze wereld van grijs en gruis. Ik verdwijn onzichtbaar, in achtergrondruis.…

Ik kijk door het raam naar buiten en zie de wereld grijs en vaag, getemperd licht valt door de ruiten, bedekt met een vuile stadse laag. Het grauwe uitzicht deert mij niet, een zonnig beeld vind ik overdreven. Dat ik juist in deze stemming geniet, is die glazenwasser daar om het even.…

in verscholen verte wacht gekreukeld teerblauwe vlinder in veilig cocon onder grijs-grauwe zwaarte sluip- slurpen dorstige dreig-rode vurige vlammen nabij vleugellam geslagen krinkelt vlinder osmotisch blauwe lucht-gedachtjes terwijl ver buiten haar bereik in groen en gele pracht het universum lonkt schildert zij haar vliegangst…

De regen drupt in mijn ziel en loopt langzaam vol… De rand is minder dan een meter. Ik lig in dat water en probeer boven te blijven maar verdrinken is misschien beter Dan kom ik schoon gespoeld weer boven met een nieuw begin in het verschiet. De put is gedempt, ik durf weer te geloven dat mijn ziel verkwikt is; vrij van verdriet.…

Dicht opeengedrongen hangen lichtgrijze wolken koel en zelfvoldaan boven de weidekreek die aangename dreiging laat waterrimpels blij huiverend voortglijden naar verhoopte ontmoeting in het wiegende riet vinden ze hun bestemming die allerlei vragen en oneindigheide bewaart.…

geven Niet dat ik me zorgen maak Over ons tijdelijk grijs bestaan Ik weet dat het wel goed komt Als we straks aan het kleuren slaan…