Alle inzendingen over groot OR jongen OR klein

ONDER de grond liggen, Goddome, koning en bedelaar, Zonder complimenten en als broertje en zusje bij mekaar, Maar je most er, God verdomme! BOVEN de grond eens om komme.…

Klein Echt heel klein Het voelt ook klein Het is niet groot, Maar het gebaar voelt groots Soms is klein ook groot Denk maar aan een trouwring De gebaren om iets heen Maken het juist mooi Het voelt specialer dan een Porsche Je draagt het je hele leven mee Zo gelukkig als dit Is het allergrootst Niets staat groter dan dit Niet in aanzicht…

Klein en groot stuk voor stuk gierig, inhalig. Bon ton werd de leugen van hoog tot laag. Wie leiding had dienen te geven deed niets dan bedriegen spon reeksen leugens. Geen keuze bleef horigen, zij kregen de rol opgedrongen van medeleugenaar. Vrede vrede wordt beweerd maar vrede is er niet.…

Groot in het kleine.…

wereld zonder hem te noemen Een pars pro toto is ook een geheel Het kleine is onnoemelijk veel…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

De mensheid is nog jong, haar godsbegrip nog onvolwassen; de broedermin is nog niet groot, want nog slaat Kaïn Abel dood. De mensheid is nog jong, haar denken primitief; toch is er perspectief want: de mensheid is wel jong, maar haar bewustzijn groeit...…

Aarzelend adem ik de ochtendspits en voel me als een kleine jongen in een veel te grote jas.…

Het voelt godallemachtig onrechtvaardig Pas zes jaar jong en op die leeftijd dood Al was je klein, als mens bleek jij heel groot Want wat je deed was lof- en prijzenswaardig Voortaan denk ik bij laknagels aan jou En weet dat ik je naam zo levend hou…

Een klein ding wordt groot misschien zelfs wel waardevol als het je blij maakt…

In mijn handen stop je Nu je jonge kopje: Zeg, wat moet ik doen? ... Op het geitenweitje Staat het kleine geitje, Als een wittigheidje In het prille groen.…

Zij waren het van jongs af aan. Hen wenkt een wereld waar de groten, de tijdelozen, voortbestaan. Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten.…

Daar lag hij dan mijn grote kleine jongen. Beademingsapparatuur voor zijn aangetaste longen. Ik aaide hem over zijn wang, een kus op het hoofd. Zijn levenskaars bijna gedoofd. Geen afscheid kunnen nemen van mijn kind. Zijn ziel meegenomen door de wind. De klok sloeg gewoon zijn uren. Het verdriet dat voor altijd voort zal duren.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Het veulen had je op zien groeien de grote ogen aten uit jouw handen en blijdschap was vaak onverdroten galoppeerde zonnig naar jouw hart en ook de dagen van het draven dresseren vol met goede moed gaven geduld om niet te veel te vragen gedurfde tijd maakte de twijfel goed het veulen werd een grote jongen 't kleine paard een machtige…

Een ambachtelijk bakkerijtje een terrasje twee tafeltjes zes stoelen een houten bank een regenton geraniums alom een zondagmiddag de laatste van september nog volop zon een koppeltje een jonge hond hij een twintiger groot en blond zij kust hem zij kust hem op zijn mond de liefde te groot de wereld te klein de kus verheft hen de…

de bal die uit je handen rolt een kleine jongen valt hij luistert roerloos naar bovenaards gevaar de wereld valt stil niets is meer hetzelfde…

de trommelmaaier tot de tanden gewapend vlijmscherpe zaaier van de jonge dood verscheurend cyclomonster hoor het gras schreeuwen in het open veld je vleugellamme lijfje kleine leeuwerik ongehoord blijft nu je magistrale zangvlucht de hoogbejaarde eiken kijken toe vanaf een grote hoogte de stilte erna…

Mij brandt dit ene grote verdriet, ik kan niet vinden, wie eens om mij het leven liet, die jonge hinde, dat jonge kindje, die jonge bloem, die ochtendwolk, die nachteroem, die witte ster, die bloemewinde, die jonge hinde.…

elke zomerdag weer voor in het maanlicht net de zon verdwijnt om in sterren te vervagen raap ik hem liefst op om in mijn hart te bergen elke zomerdag weer weerhoudt mij het liedje van spelende kinderen dat in mijn oren deunt als in hun kleine handen ouders een ijsje stoppen elke zomerdag weer herinnert mij het plezier van klein jong…

De jongen in het hokje. Aan de andere kant van de deur richt hij op harten, hoofden, handen. De man in de zaal. Met de laatste pont voeren ze naar het kleine eiland: de jongen en de man.…

Kleine jongen, al jouw leed zal je jaren moeten dragen omdat niemand ooit zal vragen wat die 'herder' jou misdeed.…

maar mijn eerste logeerpartij niet ik kan jou gewoon niet vertellen of hij wel of niet belangrijk is omdat het mij ontschoten is of liever toch vergeten wordt mij de jonge jaren herinneren de gebeurtenissen groot of klein ik zou willen dat ik zeggen kon dat ik ze allemaal onthouden heb dan immers kon ik hem maken de ultieme film van…

Jong zijnde droomde ik grootse dromen van begrip en trouw, van verstaan en altijd er zijn voor mekaar, maar het leven liep zo anders dan gepland. Ben ik boos of ontgoocheld? Neen,alleen misschien een klein beetje wijzer en al wat grijzer...…

dansende kleuren kruidige geuren culturen bouillabaisse van klanken smelt grenzen sfinks kruipt overal in je oren, ogen en neus in de glans van geverfde kindersnoetjes in het ritme van duizende stampende benen kronkelende lijven maakt klein groot en oud jong sfinks zit in je bloed…

jij had als kind al de kleine vocaaltjes hoog zitten je sprekende ogen formuleerden al heel jong een tekst die ons meenam jij pakte als kleine de toehoorder in met onschuld en aanhankelijke liefde pas later kreeg jouw gezicht de expressie van het grote gebaar eigen aan de mezzosopraan juist in de wat barokke bewerkingen…

de deur van het paviljoen gaat van het slot de kleine jongen onrustig hart waar is mama? gespitste oortjes waarom is het zo stil? tasten naar geluid kleine voeten schuifelen aarzelend het laatste stukje van zijn vogelvrije leven in stil opgesloten is mama boos?…

wandelend in het bos branden de vragen los het is er nu redelijk stil straks hoort men verschil tussen den zachte roffel van één seconde en één harde van drie seconden de eerste is die van de grote de tweede van de kleine bonte specht die meer doet dan percussie lacht eerst “klie-klie-klie-klie” gaat dan aan de roffel mekkert nog wat…