Alle inzendingen over hart OR opengaan OR kwijnen

Nu in Europa 't bankgeheim wordt opgeheven En overal de boeken opengaan Heb ik uiteindelijk maar aangifte gedaan En bij de FIOD mijn tegoeden opgegeven Kreeg van de Fiscus nog een warm compliment En ook een naheffing van 55 cent.…

Alleen maar even, omdat mijn hart nog altijd voor je open staat.…

doen opengaan…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Ik zoek ik in jouw ogen want de tijd die slijt Naar de kern van je ziel in het leven dat jij leid Ik wil je doorgronden jouw hart weer horen Je gedachten ontrafelen als nimmer te voren… Ik wil jou gelukkig zien je hand gevouwen in de mijne Dat je gaat waarvoor je staat en niet langzaam weg zal kwijnen Ik zoek ik in mijn ogen want…

Ik voel mijn hart zó zwellen in mijn borst, Of 't ook wilde openspringen, morgen vroeg, Als al die groene knoppen om mij heen. Hart, heugt u niet meer hoe ge eens bloeien dorst En hoe de storm uw kelk te pletter sloeg? En wilt ge wêer....? - Stil! zeg het mij alleen!…

Hirsi Ali, Hirsi Ayaan, wat heeft u aangericht? Het feit waarvan u door uw vrienden wordt beticht stelt weinig voor, maar ieder moet nu vrezen voor het - mede door u - ontketend volksgericht!…

heb de rotsen gezien in alle kwaliteit tot het breken van hun ontstaan de halfedelstenen die gekloofd gaan worden schitterend bloeiend in hun opengaan jij bent mijn diamant een edelsteen loepzuiver in elke setting ik draag je spiegelend aan mijn hand…

ik hoor sinds kort de klokken niet meer luiden ze zijn voorgoed het zwijgen opgelegd des zondags was ik zo eraan gehecht nu hoor ik stilte stille tranen huilen verward besef ik dat dit kerk'lijk kwijnen ook veroorzaakt is door mij, de mijnen…

In China is men zo verdomd alleen… Zelfs ouders zien hun koters nooit verschijnen Waardoor die oudjes dreigen weg te kwijnen. De overheid daar reageert meteen: De staat verplicht u, samen met zoon Cheng Tot het herstellen van de navelstreng.…

De waardigheid van de piloot, is danig aan het kwijnen. Nu K.L.M het hoofddeksel, voor altijd laat verdwijnen. Dit geeft nieuwe aspecten, verschillend van de ouden. En kan de K.L.M niets meer, onder de pet gaan houden. Met alle nieuwe inzichten, kan het zomaar gebeuren, dat er nu iemand komt over een hoofddoek zeuren.…

Dan zal het altijd zijn zo dat de deur zal opengaan dat als je bij mij aanbelt je nooit voor niets zult staan.…

Maar mocht er in een school straks brand ontstaan Dan eist ze dat die deuren opengaan.…

Dan zal het altijd zijn zo dat de deur zal opengaan dat als je bij mij aanbelt je nooit voor niets zult staan.…

haar hart eruit Een groots effect had passie op een bruid Habijt, extase, dwangbuis, gekkenhuis Een ander kroop in oven of fornuis Ze zocht de warmte van haar Heer Gemaal Het kruis bleek crucifix en - genitaal…

bieden uitzicht en deuren kunnen opengaan Zo zaten wij aan de maaltijd samen met niet-aanwezigen eensgezind in verschil het unieke cement dat vriendinnen bindt en versterkt…

bij het wisselen van het licht zonder woorden, zonder kreukels op zijn mooist zullen knoppen opengaan in de wegberm van jouw bloei…

Zo wazig een oog kan zijn Één blik traant zorgeloos onafgebroken Zo zwart de wereld in mijn ogen Dat ik steeds verder in het donker kwijn Zo helder blijkt het 'niets' op te staan Verder en verder zweef ik door een leegte Zo blind deze passieve engte Zo zorgeloos die traan…

grijze hollandse herfstlucht brengt verkoelende buien in tuinen kwijnen bloemen stof spoelt weg van boomblad noten worden nu geraapt mensen dragen regenkleding nóg is het geen wintertijd bossen lokken voor wandeling windvlagen lopen mee…

Met mijn boeken en muziek Of zal je eeuwig blijven spoken Tot ik weg kwijn van verdriet? Ik heb toch zo genoeg Van mijn herinnering aan jou Ach! wanneer weet ik toch zeker Dat ik niet meer van je hou?…

Wanneer de lage luiken opengaan En het ochtendwit naar binnen glipt Lig ik nog terneergedrukt Te moe om op te staan Afscheid van een wezenloos woeste nacht In gedachten tot grote hoogten ‘Het blijft behelpen’, roept de eenling Die nachtenlang naar de ander smacht…

Eens zullen onze ogen opengaan, En gaan we met z’n allen naar de maan.…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…

Na Pinksteren is ’t buffelen en kwijnen Tot aan de Top 2000 nooit meer vrij Maar met Louis van Gaal als roi soleil Gaan onze boys de zon steeds laten schijnen Wij vlaggen onze achterruit potdicht En scheuren juichend door oranje licht…

alles is relatief voor de soldaat die zo kwetsbaar blijkt te zijn als het commando van zijn oversten zonder overwegingen uitgesproken hem in de armen van de vijand drijft voorbij de uren vol glorie het bespieden van de ander het wachten op wat actie en een blinkend streepje lint na het schrijven van geschiedenis mag hij eenzaam kwijnen…

En jij pakt gewoon je rust gaat steeds je eigen gang Ik hoop en wacht en smacht maar schat ik ben zo bang En weet je wat mijn angst is dat mijn liefde zal verdwijnen Als er niets zal veranderen… mijn hart stilaan weg zal kwijnen…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Wanneer de ontembare Heilige Vuren met de ondergaande zon verdwijnen, zijn zij geworden tot dwarrelend stof, gedoemd om verloren weg te kwijnen.…