Alle inzendingen over heimwee OR amterdam

Omdat ik een dromer ben gebeurt het dat ik heimwee kan krijgen naar een plek waar ik nooit ben geweest het doet zelfs een beetje pijn als ik dan wakker word groeit het besef dat dit verlangen naar dat nu nog onbereisde sterker is dan naar bekend terrein…

Maar, lieve pa, je zult altijd mijn vader blijven en al was je er vandaag niet bij, in mijn herinnering en beleving wel ma stond alleen voor de opgehaalde brug en ik zwaaide, ik kon me haar halfheid heel goed invoelen, en ik dacht eraan dat het nog maar pas geleden was dat jij ook hier rond gelopen hebt hoe je vol geluk gelachen hebt…

O paradijs, o bomen, Begeerlijk voor 't gezicht, Kringloop van heilge stromen, Dag van ondoofbaar licht, Niet slechts in 't Boek der Smarte Van 't oude testament, Maar in dit innigst harte Waart ge eens door mij gekend. Ook ík moest eenmaal eten Van de verboden vrucht, Ook ik heb neergezeten In doodsheid en gezucht; Maar nu niet meer…

We lopen samen stroomopwaarts door de voegen van de stad mijn dagboek en ik we gaan gescheiden zij in een mystiek bloemenveld ik in een keurig joggingpak door het dagelijkse leven wanneer ze zwaluwen ziet tekent ze een landkaart haar vingers in het zand neemt ze mijn hand een land, een dromer.…

Een verlatenheid, iets van heimwee, heimwee, naar een thuis. Zelfs dat nam je mee. Er is de werkelijkheid, daar leef ik in. Als vreemdeling, een eenling, in een leegte zonder zin. Ik kan je niet bereiken, een onmogelijkheid. Er is je graf, een harde koude steen. Waaronder jij verdween.…

Eindelijk weer sneeuw...en ijs op de sloten. Waar zijn mijn noren of kunstschaatsen nou? Misschien in een verloren hoekje op zolder. Ik kan ze niet vinden en sta in de kou. Nog één keer de schaatsen onder te binden, te zwieren en zwaaien net als weleer maar hoe graag ik het ook zou willen, ik durf en ik kan en ik mag ook niet meer. Maar…

over de jaren heen groeit in mij een verlangen naar huis niet dat mijn gevoel in oude dromen blijft hangen mijn hart gaat naar daar waar ik nimmer ben geweest plekken die mij van verre raken, het is mijn ziel, zo denk ik die nog dieper zoekt naar wat reeds in mij is of toch wel naar verwachtingen die op mijn weg…

de zomers zoals ze waren het strijklicht in de winter de verzwegen verhalen de liedjes die jij zong het droevige van de dingen de verdwenen slenterstraatjes de tranen bij het inslapen het oversteken van de rivier de schittering van de schelp de zoute plekken op de ziel het achterblijven op aarde de vreemde die ik ben…

Een heimwee dat ik maar niet kan verklaren, een vreemde droefheid die er plotseling is, is het om wie we lang geleden waren, dat dacht ik zo, of door een groot gemis? De zomer straalt nu nog in volle klaarte maar nu en dan is er ook regen bij en naast de glimlach sluipt er soms al zwaarte want leven is niet altijd enkel blij.…

niet meer, Maar vandaag kom ik nog één keer terug Terwijl anderen er al heel lang Hun thuis van hebben gemaakt - Ik raak de stenen buitenmuur Aan met mijn vingers, Met mijn opengevouwen hand, En voel geen verbinding meer, Hoe zeer ik ook van binnen Nog naar haar verlang, Voor haar ben ik vertrokken, En voelt ze duidelijk geen heimwee…

Wanneer de winter ons verlaat, En naar het noorden vlucht; Wanneer 't viooltje, in blauw gewaad, Naar 't lenteluchtje zucht; Wanneer de mei naar 't liedje hoort, Dat hem de kever bromt, De zwaluw weer uit warmer oord Naar 't wiegenestje komt; Dan roept een stem in mijn gemoed: ‘Wat suft gij in uw kluis?’ Dan trekt het mij zo sterk en…

ik betrap mezelf op een vleugje heimwee naar het oude Frankrijk Hotel des Alpes tout le confort A Die route de Gap en de Grand Garage van A.Saviard Centre Ville waar je destijds terecht kon voor een Peugeot of Simca de snel vervagende schildering op de oude muur in Pontaix maakt weemoed in mij los met het glas pastis op het…

heimwee naar elke morgen het ontbijt de vaste tijd voor lunch, de thee, diner naar elke dag tegen de wind naar school, dromen van de nieuwe leraar Frans naar fietsen in een lange rij kletsen tot de schoolbel klinkt en dan aan ’t werk naar zorgen over teveel suiker, slanke lijn, en of hij me ziet het was nog vrede en we wisten…

mijn straat, toen leeg is volgepropt met auto's de stenen die ik daar ontsteeg zijn slechts te zien op foto's mijn knieën schuren langs de stoep het doelpunt op de schoenen nog hoor ik luid mijn maatjes' roep de overwinning roemen mijn straat staat stil het spel is uit, de bal diep opgeborgen weg is de warmte die 'k ervoer het bedekte…

ik vraag me af: "waar zou moeder nu zijn"? ik hoor haar stem nog vaak in mijn gedachten en vraag dan raad en voel weer dieper pijn omdat ik 't antwoord hier niet kan verwachten noem mij niet dweperig, gun mij dit stil verdriet aan moeders leven had ik geen eind gedacht het zwarte vest, het onaf breiwerk heeft gewacht en ligt nog, zoals zij…

Als jong kind nog onbevangen de wereld kunnen ontvangen alles nieuw, spontaan en open begreep je iets niet, kon je hopen dat je het later wel zou weten misschien al na het middageten nu ik meer van de wereld begrijp begrijp ik eigenlijk juist minder verwondering heeft plaatsgemaakt voor angst, woede en verbijstering waarom haten mensen…

HEIMWEE eindelijk weer thuis dan besef je heimwee is een kleine leugen VERLANGEN als het verlangen is bevredigd dan mis je het meest verlangen HET WOUD weer in de Wouden waar mijn hart heen wou mis ik het missen van woud…

Ik pook in de as van de olijfpitten en -- ik ruik mijn heimwee.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

najaar is heimwee onder leigrijze luchten sterven de bomen…

heimwee naar wat was vol onvergoten tranen onderhuids gemis…

Heimwee naar al die onbezorgde tijden daarom ons eerst van corona bevrijden…

Sta ik net in de supermarkt krijg ik toch iets geks: heimwee naar jou.…

Heimwee is verlangen naar wat was, als naar een al jarenlang verlaten huis. Heimwee lijkt op wat ooit moet zijn. Kijk, daar staat mijn gedroomde thuis! Ondertussen bevind ik me waar ik nu ben, op weg van heel vroeger naar veel later. Verlangen naar waar ik ooit was. Verlangen naar waar ik wil zijn.…

Een fado meeslepend en zacht als een heimwee naar een voorbije nacht. Een zeurend leven in gevoel; onbestemd en zonder doel. De voortlevende geest die de tekens van de saudade leest.…

Ik ben naar het westen gevlucht om vrijheid te kunnen voelen, Maar nu ben ik een gevangene van heimwee en eenzaamheid geworden.…

Heimwee vult mijn hart.…

Eénzaam ontlokken Heimwéé naar blonde lokken Bed in sneeuw vlokken…

De kinderen zijn 't huis uit, we zijn dus alleen, met alleen de kleinkinderen af en toe om ons heen. 't Was even wennen in 't begin toen de eerste de deur uitging. En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…